سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.

 

«انتخاب» هر شب یادداشت های روزنوشت علم را منتشر می کند.

 

پنجشنبه ۷ خرداد ۱۳۴۹:  [این چند روز] از بس گرفتار بودم چیزی[ننوشتم]... - در این بین شیخ دوبی - شیخ راشد - هم به تهران آمد و مذاکرات با او بر گرفتاری ها افزود... حالا از روی بعضی خاطرات [بعد از هفت] روز این قسمت را تکمیل می‌کنم.

 

علیا حضرت شهبانو روز شنبه به اصفهان تشریف بردند، برای بازدید از آن قسمت از ابنیه قدیمی اصفهان که تاکنون توجهی به آن نشده است. شهبانو خوشبختانه به این مسائل توجه خوب دارند. بعد که از فرودگاه برگشتم، من شرفیاب شدم. به شاهنشاه عرض کردم: تعجب است شهبانو مرا قبلاً در جریان این مسافرت نگذاشته بودند، تا این که برحسب تصادف شنیدم و به این جهت رئیس دفتر علیا حضرت را به هر صورت توبیخ خواهم کرد که مطلعم نکرد، چه ایشان خوششان بیاید چه نیاید. بعد عرض کردم: من احساس میکنم شهبانو به من بی مرحمت هستند. شاهنشاه خندیدند. فرمودند: خیلی ساده است، علت این است که تو به من زیاد نزدیک هستی. هر کس به من زیاد نزدیک باشد مورد بی مهری شهبانو قرار میگیرد و چاره هم نیست. من عرض کردم: شهبانو از این جهت برای من شهبانوست که همسر اعلیحضرت و مادر ولیعهد شاهنشاه است و از این بابت برای من محترم و عزیز است، وگرنه مرحمت یا بی مرحمتی ایشان را کوچکترین اثری نمیدهم. دیگر چیزی نفرمودند. 

 

وزیر دارایی پاکستان هم این هفته به تهران آمد و بر گرفتاریها افزود، چون چند ساعت با او ملاقات و مهمانی داشتم...