همشهری آنلاین - سیدسروش طباطبایی‌پور: آنها برگ‌برگ وجودشان را چون یک خانواده در آغوش می‌گیرند و تا آخرین لحظه از هم جدا نمی‌شوند و البته خانواده‌ها را هم به بهانه کاهوخوران، دورهم جمع می‌کنند.

بیش‌تر بخوانید:

نقاشی با ماه شب چهارده

کاهوها صبورند؛ آنها در کنار هم، منظم و مرتب می‌نشینند و سوار بر رخشی آبی، برای هم گُل کاهو می‌گویند و گُل می‌شنوند.

البته کاهوها شیرین نیستند، اما با شهد و سکنجبین، کاممان را شیرین و بودن در کنار پاییز را لذتبخش می‌کنند.