امیرحسین بهروز منتقد سینما در مصاحبه با برنامه سینما زاویه رادیو گفت‌و‌گو پیرامون موضوع فیلم جوکر اثر تاد فیلیپس گفت: در مواجهه با چنین آثاری همواره باید بر اساس پیش‌نیاز جلو برویم.
وی افزود: در دوره‌ای فیلم‌هایی که بر اساس کتاب‌های کمدی ساخته می‌شد در قالب ژانر فانتزی بود؛ مانند آثار تیم برتون که مطرح هستند. این مدل از فیلم‌ها بر اساس رویکرد‌های اسطوره گرایانه داستان خود را تعریف می‌کردند تا از بستر اسطوره گرایی بتوانند نقدی نسبت به جهان واقع داشته باشند.
بهروز تصریح کرد: در واقع سازندگان این فیلم‌ها این مدل از ابرقهرمان‌ها و ضد قهرمان‌ها را به جهان واقع می‌آوردند و مدلی از یک جهان فانتزی را ترسیم می‌کردند. آثار جدید مانند مینی‌سریال پنگوئن روال برعکسی را طی کردند و اتفاقاً جهان واقع‌گرا، عقلانیت، دانش و واقعیت در جهان امروز را اصل کار خود در نظر گرفتند و از میتولوژی و بحث‌های اسطوره‌ای به‌عنوان یک ابزار برای انتقال مفاهیم گسترده و عمیق و پیچیده در جهان واقع و ملموس و داستانی کردن آنها استفاده کردند.
منتقد سینما در ادامه و در مصاحبه با رادیو گفت‌و‌گو اظهار کرد: جوکر هم کاملاً از رویکرد دوم استفاده می‌کند دیگر گاتهام یک شهر تخیلی نیست و می‌تواند نیویورک یا هر شهر بزرگی در دنیا باشد. جوکر به‌عنوان اسطوره ضدقهرمان و ابلیس ضدقهرمان یا خدایی است که علیه انسان‌ها در آن جهان اسطوره گرایی جلوه و ابراز وجود می‌کند و این ابلیس ضدقهرمان افرادی را به سمت خود می‌کشاند که همان جنون مشترک است.
بهروز گفت: در جوکر چه نسخه یک و چه جوکر جنون مشترک است دیالکتیک اسطوره گرایی و واقعیت به این شکل عمل می‌کند که واقع‌گرایی واقعیت جوکر می‌شود. این آدم یک پدر و مادر و زندگی داشته و رویکرد اسطوره‌ای آن همان جوکر است. تفاوت این رویکرد نسبت به آثار برگرفته از کتاب‌های کمدی این است که آنها بر اساس یک اتفاق لحظه‌ای بودند؛ ولی آثار جدید مانند جوکر مسیر شدن را نمایش می‌دهند. اینکه چگونه یک ضدقهرمان ساخته می‌شود به نمایش گذاشته می‌شود.
منتقد سینما افزود: تفاوت جوکر دو با جوکر یک این است که محافظه‌کاری جوکر یک در جوکر دو کنار گذشته شده و رویکرد‌های سیاسی در جوکر دو تغییر پیدا کرده است. فیلم در ژانر موزیکال عرضه می‌شود هر فیلم موزیکال ملودرام هم هست از این طریق در سریع‌ترین شکل ممکن شخصیت زن فیلم به‌عنوان مشت نمونه خروار از آن جنون مشترک را به نمایش می‌گذارد.
بهروز مطرح کرد: در ادامه مسئله موزیکال بودن به موضوع رسانه بسط پیدا می‌کند که ما در عصر رسانه‌ها و فضای مجازی هستیم و تفاوت موسیقی در زمان‌های رقص و آواز ذهنی و زمان‌های واقعی نمایش داده می‌شود. بر اساس تمایزاتی که در لحظات موزیکال فیلم چه در لحظات ذهنی و چه لحظات عینی می‌بینیم رسانه تبدیل به فرا واقعیت می‌شود
وی افزود: این نیز دیالکتیک بین واقعیت و خیال است. بحث عقلانیت، خرد و دانش با بحث اسطوره مطرح می‌شود. در برخی موارد کاراکتر نزدیک به شخصیت واقعی خود می‌شود و در برخی مواقع همان جوکر است. مدل جدید از ژانر موزیکال به‌نوعی انتقاد از موزیکال‌های کلاسیک است که برای دلخوشی مخاطب ساخته می‌شدند.
بهروز در آخر با بیان اینکه بینامتنیت این فیلم‌ها نشان می‌دهند که مخاطب بخت‌برگشته‌ای که فیلم را تماشا می‌کند چگونه ژانر موزیکال را تجربه می‌کند گفت: پویانمایی این فیلم چکیده نگاری از جهان کلی فیلم است. جوکر دو با رویکرد چندوجهی و زاویه دید جدید فیلمی جسورانه و جنون مشترک در واقع جنون تمام جامعه آمریکا است.