خواب نقش مهمی در رشد ذهن و جوانی مغز دارد. تحقیقات نشان می‌دهد که خواب علاوه بر تأثیر مستقیم بر شادی، بر هوشیاری و توجه، عملکرد شناختی، خلق و خو، انعطاف پذیری، اکتساب واژگان و یادگیری و حافظه تأثیر می‌گذارد.

در کودکان نوپا، چرت زدن برای تثبیت حافظه، توجه اجرایی و رشد مهارت‌های حرکتی ضروری به نظر می‌رسد. خواب کافی نیز اثرات مهمی بر رشد، به ویژه در اوایل دوران نوزادی دارد.

بهترین زمان برای خواباندن کودک زمانی است که او خواب‌آلود است. رعایت این اصل به کودکان کمک می‌کند تا خودشان یاد بگیرند که چگونه و چه زمان به خواب بروند. هم‌چنین بهتر است اجازه ندهید کودکان در رختخواب شما بخوابند، زیرا همخوابی با نوزاد خطر ابتلا به سندرم مرگ ناگهانی را افزایش می‌دهد.

سندرم مرگ ناگهانی نوزاد چیست؟

سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) اغلب در هنگام خواب اتفاق می‌افتد و به آن «مرگ گهواره» نیز می‌گویند. این سندرم یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر در نوزادان یک ماهه تا کودکان یک ساله است.  

خواباندن نوزاد در تخت مشترک (با والدین، خواهر و برادر یا حیوانات خانگی) یکی از فاکتورهایی است که احتمال مرگ ناگهانی را افزایش می‌دهد. از همین رو به باور کارشناسان، دلایل قانع‌کننده‌ای برای خواباندن نوزاد در تخت جداگانه وجود دارد. تخت والدین بالش، پتو و سایر وسایل نرم رختخواب را دارد که همه از عوامل خطر برای سندرم مرگ ناگهانی نوزاد به شمار می‌روند.

همچنین اگر کودک در تخت شما بخوابد، احتمال دارد دمای بدنش بیش از اندازه بالا برود و بیش از حد معمول گرمش شود. بهتر است از ابتدای تولد، کودک را در اتاق جداگانه در تخت مخصوص بخوابانید و همچنان حواستان به او باشد.

براساس پژوهش‌ها خواباندن نوزاد در تخت مشترک، تحت این شرایط خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد یا خفگی را افزایش می‌دهد:

خواباندن کودکان کمتر از چهار ماه در تخت والدین

خوابیدن نوزاد در تخت یک فرد سیگاری یا سیگار کشیدن در اتاق خواب

خوابیدن نوزاد در تخت اشخاصی با هوشیاری پایین یا تحت تأثیر داروهای آرام‌بخش

خوابیدن نوزاد در تخت افراد غریبه و حتی کودکان دیگر

خوابیدن نوزاد در تختی با تشک خیلی نرم یا تختی با بالش‌های زیاد

خواباندن نوزاد در تختی با لحاف، پتو یا روتختی سنگین