گروه فرهنگ دفاع‌پرس-اکبر صفرزاده؛ به گفته بسیاری از کارشناسان، در دوران هشت سال دفاع مقدس علیرغم وجود مشکلات بزرگ اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، موشک باران، جنگ و کمبود‌های بیشمار، روحیه مردم بسیار خوب بوده و یا حداقل می‌توان اینگونه گفت که روحیه مردم آن دوران از مردم این روزگاربسیار بهتر بوده است.
به گفته برخی از کارشناسان روحیه بسیار خوب مردم آن دوران به دلیل عدم وجود تبعیض در جامعه بوده است. اگر چیزی بوده برای همه مردم بوده و اگر چیزی نبوده برای همه مردم نبوده است.
بعد از هشت سال دفاع مقدس و پایان یافتن جنگ متاسفانه برخی تبعیض‌ها و تفکیک‌های مخرب در جامعه شکل گرفت و به تدریج رشد کرد. یکی از نمونه‌های بارز این تفکیک‌ها و تبعیض‌ها احداث مدرسه «تیزهوشان» در دهه شصت برای برخی دانش آموزان بود.
تاکنون هیچ متر و معیار دقیق و قابل اعتنایی برای اندازه گیری «هوش» به وجود نیامده است. «هوش» یک پدیده کیفی است و به هیچ وجه قابل اندازه گیری نیست. پدیده «تیزهوش» در هیچ کدام از دانشگاه‌های دنیا به اثبات نرسیده است. درهیچ کدام از کتاب‌های آسمانی به هیچ وجه گفته نشده که خداوند به برخی از انسان‌ها عقل و هوش بیشتری داده است. اساسا اینکه به برخی از انسان‌ها گفته شود «تیزهوش» با عدالت خداوند در تضاد مطلق است.
کسانی که دنیا را تکان داده اند استعداد‌های طبیعی فوق العاده‌ای نداشتند؛ همه آنها در دو صفت ممتاز بودند: ثبات و استقامت. به قول ادیسون؛ موفقیت، نتیجه ۱ درصد استعداد و ۹۹ درصد تلاش است.
مجلس شورای اسلامی دهه شصت، فقط به تفکیک و تبعیض «هوش» بسنده نکرد. این مجلس در تاریخ پنجم خرداد ۱۳۶۷ قانون تاسیس مدارس غیرانتفاعی را تصویب و با این قانون بسیاری از دانش آموزان مرفه را از دانش آموزان فقیر جدا کرد.
متاسفانه داستان تفکیک و تبعیض به همین جا ختم نشد و بلافاصله پس از ایجاد مدارس غیرانتفاعی، مدارس شاهد برای فرزندان شاهد و ایثارگر احداث و بدین ترتیب حضور فرزندان شاهد و ایثارگر در مدارس دولتی که می‌توانست بسیاری از مشکلات فرهنگی این مدارس را حل کند از مدارس دولتی دریغ شد.
با تفکیک و تبعیض صورت گرفته؛ مدارس به جای آنکه محل آموزش و پرورش و تزکیه و تهذیب و رشد علم و دانش و معرفت شوند، محل تولید فخر فروشی، نفرت، عقده و برچسب زدن شده است. کار به جایی رسید که برخی از مردم خجالت کشیدند بچه‌هایشان را به مدارس دولتی بفرستند.
تبعیض در اصطلاح دانش جامعه‌شناسی، موقعیتی است که افراد در برابر نقش‌ها و موقعیت‌های برابر از مزایای اجتماعی نابرابر برخوردار می‌شوند و برخی بر دیگران و بدونِ برتری داشتن، برتری داده می‌شوند.
در شرایط تبعیض، فرصت تحرک اجتماعی یکسان برای افراد وجود ندارد و افراد در آموزش یا انتخاب شغل شرایط نابرابری دارند. از عواملی که به رشد تبعیض در جامعه کمک می‌کند؛ جدایی‌گزینی مکانی افراد جامعه است.
رهبر معظم انقلاب در طول چند دهه گذشته بیش از هفتاد بار در خصوص ضرورت تحول در آموزش و پروش و تغییر ساختارهای غلط و اهمیت تعلیم و تربیت صحبت کرده‌اند، اما متاسفانه همچنان شاهد این واقعیت تلخ و دردناک هستیم که اشتباهات مدیران و سیاستگذاران دهه شصت در حوزه آموزش و پرورش همچنان بدون هیچ گونه کم و کاستی در حال اجراء است.
انتهای پیام/ 121
∎