به گزارش خبرگزاری بسیج از آذربایجان شرقی، ابوالفضل فرشبافیان، در خصوص اهمیت و ظرفیتهای کشت سنجد در منطقه، اظهار کرد: شهرستان اسکو در حال حاضر ۸۰ هکتار سطح زیر کشت سنجد دارد و تولید این محصول در هر هکتار به طور متوسط حدود ۲ تن است. از نظر تنوع درختان سنجد، ۹۰ درصد این درختان بارور هستند و تنها ۱۰ درصد از آنها هنوز به مرحله باروری نرسیدهاند. این نشاندهنده پتانسیل بالای این محصول در شهرستان است که میتواند در آیندهای نزدیک به عنوان یکی از محصولات اصلی در کشاورزی منطقه مطرح شود.
وی در ادامه به ویژگیهای منحصر به فرد درخت سنجد که آن را به گزینهای جذاب برای کشاورزان شهرستان اسکو تبدیل کرده، اشاره کرد و افزود: درخت سنجد به دلیل مقاومت بالای خود در برابر آفات و بیماریها، نیاز آبی کمی دارد و همین ویژگیها آن را به گزینهای بسیار مناسب برای کشاورزی در مناطق خشک و نیمهخشک تبدیل کرده است.
فرشبافیان اظهار کرد: در شرایطی که کمبود منابع آبی به یکی از چالشهای اصلی کشاورزان در کشور تبدیل شده، کشت سنجد به عنوان یک محصول کمآبخواه، میتواند نقش مؤثری در تأمین نیازهای اقتصادی کشاورزان ایفا کند.
مدیر جهاد کشاورزی شهرستان اسکو همچنین تأکید کرد: درختان سنجد علاوه بر اینکه بهعنوان یک محصول کشاورزی با ارزش شناخته میشوند، در بسیاری از مزارع بهعنوان بادشکن نیز کاربرد دارند.
وی با اشاره به اینکه یکی از ویژگیهای مهم درختان سنجد این است که مقاومت بالایی در برابر بادهای شدید دارند ادامه داد: در شهرستان اسکو، بسیاری از کشاورزان از درختان سنجد بهعنوان بادشکن استفاده میکنند. این درختان میتوانند از خسارات ناشی از طوفانها و بادهای شدید به مزارع کشاورزی جلوگیری کنند و به این ترتیب، نه تنها به عنوان یک محصول اقتصادی بلکه به عنوان یک عامل محافظتی برای زمینهای زراعی عمل میکنند.
فرشبافیان به اهمیت این محصول در حفظ منابع طبیعی و کمک به کشاورزان اشاره کرد و گفت: با توجه به ویژگیهایی که درخت سنجد دارد، میتوان آن را به عنوان یکی از محصولات استراتژیک شهرستان اسکو معرفی کرد. این درخت علاوه بر اینکه در کاهش مصرف آب مؤثر است، بهعنوان یک بادشکن طبیعی و مقاوم در برابر آفات و بیماریها میتواند در بلندمدت به کشاورزان کمک کند تا به بهرهوری بیشتر در تولید محصولات کشاورزی خود دست یابند.
وی افزود: کشت سنجد در شهرستان اسکو نه تنها بهعنوان یک محصول کشاورزی سودآور، بلکه به عنوان یک راهکار مؤثر در مقابله با تنشهای محیطی و کمبود منابع آبی مطرح است و میتواند در بهبود شرایط اقتصادی کشاورزان منطقه نقش چشمگیری ایفا کند.