از آنچه می‌ترسیدیم سرمان آمد و آمار منتشر شده در خصوص عملکرد یک سال اخیر تیم‌ملی وارد فاز توهم و رؤیابافی شد. همان زمان که اعلام شد تیم‌ملی فوتبال ایران در بین دیگر تیم‌های ملی بهترین عملکرد را در سال ۲۰۲۴ داشته، برایمان مثل روز روشن بود فدراسیون خیلی زود از این خبر به‌عنوان سپر در مقابل انتقاد‌ها استفاده می‌کند و شرایط را به گونه‌ای جلوه می‌دهد که گویی بهتر از ما در دنیا وجود ندارد. 
آخرین فیفادی امسال به پایان رسید و شاگردان امیر قلعه‌نویی پانزدهمین برد خود در سال ۲۰۲۴ را مقابل قرقیزستان ثبت کردند. ۱۵ پیروزی، دو تساوی و یک باخت (تدارکاتی، جام ملت‌های آسیا و مقدماتی جام‌جهانی) ما باعث شده تیم‌ملی کشورمان حتی از اسپانیا و ژاپن نیز عملکرد بهتری داشته باشد و به‌نوعی بهترین تیم‌ملی جهان در یک سال گذشته لقب بگیرد. آمار و ارقام واضح است و هیچ منتقد و مخالفی نیز نمی‌تواند آن را انکار کند، اما عقل و تفکر حرفه‌ای می‌گوید خیلی نباید به این آمار‌ها دل‌خوش کنیم. پیشتر هم نوشتیم نباید گول آمار‌های این‌چنینی را بخوریم و در باد آنها بخوابیم. 
 با این حال رئیس فدراسیون عاشق این آمار‌های دهان پرکن و فریبنده است تا با توسل به آنها بیش از پیش به مدیریتش افتخار کند و جوابی هم برای منتقدان داشته باشد. مهدی تاج که دیروز به فرودگاه رفته بود تا از تیم فوتبال هفت‌نفره و قهرمان جهان استقبال کند (حالا بماند که این قهرمانی چه ارتباطی به او و فدراسیون فوتبال دارد) فرصت را غنیمت شمرد و همان حرف‌هایی را زد که از آن می‌ترسیدیم، اما توقعش را داشتیم: «باید تبریک بگوییم، تیم‌ملی ما در سال ۲۰۲۴ بهترین تیم‌ملی جهان شد و اسپانیا و آرژانتین بعد از ما قرار گرفتند. در رنکینگ آینده فیفا هم ایران تیم هجدهم دنیا می‌شود و در آسیا هم از ژاپن پیشی می‌گیریم و تیم اول می‌شویم. حقیقت این است که ایران باید در قله آسیا باشد.»
تاج درحالی این حرف‌ها را به زبان آورده که هنوز رنکینگ تازه فیفا اعلام نشده و باید از هم‌اکنون خود را برای اظهارنظر‌های پرطمطراق و پیروزمندانه آقای رئیس پس از صعود در رنکینگ فدراسیون جهانی آماده کنیم. درست است در این مدت نقد‌های زیادی علیه تیم‌ملی مطرح شد و بسیاری بدون در نظر گرفتن نتایج و جایگاهمان در رقابت‌های انتخابی جام‌جهانی، فقط قلعه‌نویی را کوبیدند، ولی این مسئله نیز دلیل نمی‌شود که چشم‌مان را به روی واقعیت‌های واضح ببندیم. رئیس فدراسیون نیز دقیقاً با همان دست‌فرمان منتقد‌های غیرحرفه‌ای پیش می‌رود و او هم تلاش می‌کند با دستاویز قرار دادن اول شدن در یک سال میلادی خودش و مردم را فریب دهد. وضیعت فوتبال ایران برای همگان روشن است، آنقدر روشن که حتی آوازه نداشتن زمین چمن مناسب نیز به گوش همه رسیده است. اینکه تاج کسب ۱۵ برد برابر تیم‌های آسیایی را نشانه برتری نسبت به اسپانیا و آرژانتین می‌داند، خودش یک زنگ خطر است. اگر از ماتادور‌ها و آلبی‌سلسته سبقت گرفتیم، پس چرا هنوز حسرت قهرمانی آسیا به دلمان مانده است؟! درحالی‌که هر دو تیم در همین سال ۲۰۲۴ قهرمان قاره‌های خود شده‌اند. صعود در رنکینگ فیفا ایرادی ندارد و امیدوارکننده است، ولی خودمان را نمی‌توانیم و نباید گول بزنیم. سطح فوتبالمان مشخص است و می‌دانیم به‌لحاظ مدیریت و برنامه‌ریزی و حتی بعد فنی چه اختلافی با همین ژاپن داریم، کاری به انتقاد‌های تند و بی‌منطق نداریم، ولی ایرادات و ضعف‌هایی در تیم قلعه‌نویی به چشم می‌خورد که شاید در آسیا کار دستمان ندهد، ولی در جام‌جهانی می‌تواند به فاجعه ختم شود.