به گزارش ایلنا، سری A همچنان سخت‌ترین لیگ برای مربیان است که به میزان نگران‌کننده‌ای جویده و دور انداخته می‌شوند، فرقی هم نمی‌کند که تیم، تراز اول، متوسط یا کوچک باشد. اخراج مربی راحت‌ترین کار با امید به تغییرات است حتی وقتی نتیجه عکس دارد.
نتایج جنوا در این فصل عالی نبوده اما در این شرایط، واقعاً آلبرتو جیلاردینو نمی‌توانست عملکرد بهتری داشته باشد. او در دسامبر ۲۰۲۲ از تیم جوانان باشگاه به عنوان مربی موقت آورده شد در حالی که تیم نزدیک به انتهای سری B بود اما همان فصل، تیم صعود کرد.
بعد از یک فصل فراتر از انتظار در میانه جدول، جنوا تعداد زیادی از بهترین بازیکنانش را فروخت و استعدادهایی که در تیم مانده بودند، امسال در روند عجیبی از حوادث مصدوم شدند. با چنین محدودیتی در منابع چه کار می‌توانستند بکنند؟
زمان‌بندی تصمیم به اخراج جیلاردینو هم عجیب بود. تعطیلات بازی‌های ملی معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرد تا مربی را اخراج کنند و به مربی جدید زمان بدهند تا با شرایط منطبق شود و تغییرات لازم را بدهد. صبر کرده‌اند تا بازیکنان به بازگشت به تیم نزدیک شوند و یک‌شبه تصمیم به تغییر گرفته‌اند.
باید اتفاقی افتاده باشد که این تغییر ناگهانی صورت گرفته. جیلا آشکارا از تمدید قرارداد در تابستان سرباز زده و گفته بود می‌خواسته تیم را تا حد امکان قدرتمند حفظ کند. گروه ۷۷۷ پارتنرز، مالک باشگاه که در میانه بحران ورشکستگی است، شاید به مربی گفته‌اند به جای تقویت تیم در ژانویه، احتمالاً باید با تیم ضعیف‌تری کار کند.
استخدام پاتریک ویرا هم انتخاب شگفت‌انگیز دیگری است و شاید می‌خواهند از کومو تقلید کنند و با حمایت نام‌های مشهور، یک برند بین‌المللی از جنوا بسازند. در ویرا، سسک فابرگاس و در ماریو بالوتلی، سرخی روبرتو را ببینید. با در نظرگرفتن اینکه مالکان امریکایی باشگاه به دنبال جذب سرمایه‌گذار جدید هستند، تصمیمی منطقی گرفته‌اند اما از جنبه ورزشی، کسی را آورده‌اند که این روزها آشنایی زیادی با فوتبال ایتالیا ندارد و البته از رکورد مربیگری درخشانی برخوردار نیست.
اینکه ویرا چند هفته بعد از آمدن رقیب قدیمی‌اش، بالوتلی منصوب شده، به جراحت تیم نمک می‌پاشد هرچند توجه و حاشیه این انتصاب از نگاه رسانه‌ای تضمین شده است. اینکه «آندرتیکر» کشتی‌گیر معروف امریکایی دهه ۹۰ برای معرفی لباس سوم باشگاه مورد استفاده قرار گرفته هم با همین سیاست جذب شده است.
هواداران جنوا خیلی خوشحال شدند دوران انریکه پرتزیوسی به پایان رسید، کسی که آنقدر در باشگاه نامحبوب بود که در یک بازی وقتی تماشاگران فهمیدند در استادیوم است، با اسکورت پلیس به بیرون برده شد.
آنها همواره حتی در زمان حضور در سطح دوم فوتبال ایتالیا ورزشگاه را پر کردند و نشان دادند شایسته داشتن تیم بهتری هستند. همین داستان را می‌توان برای تیم همشهری سمپدوریا گفت، آنها هم مالکان بی‌لیاقتی داشتند که در زمین زدن تیم‌های باسابقه فوتبال ایتالیا تخصص دارند.
این هواداران اگر با هم نجنگند، می‌توانند جو فوق‌العاده‌ای به وجود آورند و شایستگی دارد تیم متشخصی در بالاترین سطح فوتبال ایتالیا داشته باشند، نه تیمی که پر از تصمیمات احمقانه فوتبالی است.