مشخصه‌های بازی استقلال با مربیگری پیتسو موسیمانه، با ایده‌های جواد نکونام کاملا متفاوت است. از سیستم بازی تا حرکت بدون توپ و باز‌پس‌گیری آن گرفته تا روند دفاعی و خلق موقعیت آبی‌ها، دستخوش تغییر بسیاری شده است، اما مهم‌ترین نکته‌ای که به چشم می‌آید، سیستم پرسینگ آنها در رأس حمله و خروج از پرس رقبا است. در دیدار‌های اولیه مشخص بود که موسیمانه نمی‌تواند تغییر زیادی را در سیستم آبی‌ها رقم بزند، اما رفته رفته سیستم پرس آنها از پرس منطقه‌ای که مورد علاقه جواد نکونام بود، به پرس از بالا تغییر یافته است.

در دیدار برابر خیبر خرم‌آباد، استقلال در عقب زمین سردرگم بود. در تصویر زیر مشخص است که زبیر نیک‌نفس به همراه دیدیه اندونگ در فضای بین مهاجمان و خط میانی حریف قرار می‌گیرند تا توپ را از دفاع دریافت کنند و به جلو ببرند. عدم هماهنگی عقب زمین با ایده‌های موسیمانه، حرکت خط هافبک استقلال را خنثی می‌کند و تعلل زیاد، اندونگ و نیک‌نفس را از گزینه‌های پاس خط می‌زند.مشخص است که دیدیه اندونگ از مدار بازی خارج شده و با دست اشاره می‌کند تا توپ به سمت راست دفاع استقلال برود.اندونگ این بار مجبور می‌شود که عقب‌تر از حالت معمول برود و بین دفاع و نیک‌نفس قرار بگیرد؛ در حالتی که بازیکنی از خیبر به او نزدیک نیست، باز هم پاسی به او داده نمی‌شود. در نهایت هم وقتی به او پاس داده می‌شود که دو مهاجم پرس‌کننده خیبر به طرف او می‌روند و این بازیکن توانایی انتقال توپ را ندارد و مجدداً تغییر منطقه بازی را در دستور کار خود قرار می‌دهد.
بازی با تراکتور، استقلال وقتی که توپ را از دست می‌داد، علاقه زیادی داشت تا توپ را در همان منطقه نگه دارد و فوراً آن را پس بگیرد. همانند صحنه زیر که محمدحسین اسلامی به مرکز می‌آید و توپ را از دست می‌دهد، اما قصدی برای بازگشت به سمت راست ندارد.

باز هم عدم هماهنگی و سردرگمی بین تاکتیک قبلی و حال حاضر باعث می‌شد تا تمرکز استقلال در راستای زمین باشد. دو بازیکن تراکتور در سمت راست آزاد هستند، آن‌هم در حالی که ۵ بازیکن تراکتور توسط ۶ آبی‌پوش تحت فشار هستند.این اتفاق در نهایت انتقال توپ به سمت راست را به همراه دارد و تراکتور به راحتی از پرس استقلال خارج می‌شود.

رفته رفته خط پرس استقلال جلوتر آمد؛ در دیدار برابر الهلال، پرس استقلال در سمت راست زمین دیده می‌شد. در این منطقه رنان لودی صاحب توپ بود و استقلال با سه بازیکن، به خوبی راه حریف را بسته است. پازل گمشده این نبرد، تقابل بین زبیر نیک‌نفس و ناصر الدوساری بود.شماره ۱۶ الهلال به صورت آزادانه حرکت خود را شکل می‌دهد و نیک‎‌نفس بسیار از او دورتر است و علاقه‌ای هم برای نزدیک شدن به او ندارد.

این اتفاق گائل کاکوتا را دچار سردرگمی می‌کند و در یک دوراهی قرار می‌دهد. او در مهار یار خود که سرگی میلینکوویچ ساویچ باشد، ناکام است. در ادامه الهلال توپ را توسط دروازه‌بان مراکشی خود یعنی یاسین بونو از دست می‌دهد که نشان از پیشرفت خوب استقلال در پرسینگ است، اما باز هم ناهماهنگی‌هایی در این مسئله دیده می‌شود.

اوج درخشش استقلال در هنگام پرس حریف، به تنها پیروزی آنها زیرنظر موسیمانه برمی‌گردد. جایی که آنها با برنامه تیم حریف را عقب می‌بردند و در ادامه با پاسی بلند، موقعیتی را از دل پرس حریف بیرون می‌کشیدند.با انتقال توپ به راست، تمرکز مس رفسنجان به آن منطقه می‌رود و همه‌چیز مهیای حرکت میلاد زکی‌پور است.

زبیر نیک‌نفس یک خط عقب‌تر می‌آید تا بعد از پابه‌توپ شدن محمدحسین مرادمند در سمت چپ، فضا برای دیده شدن میلاد زکی‌پور و صاحب توپ کردن او در هنگام نفوذ شکل بگیرد.این سبک جابجایی از هافبک‌ها و پاس‌های کوتاه در دفاع، مس رفسنجان را مجبور به عقب‌نشینی می‌کند تا خط دفاعی استقلال به رهبری محمدحسین مرادمند، تا نیمه زمین جلو بیاید.

حالا استقلال به آنچه که می‌خواست دست یافت؛ تجمع حریف در زمین خودی و رسیدن زکی‌پور به محوطه مس رفسنجان و همچنین نفوذ دیگر مدافع کناری خود یعنی ابوالفضل زمانی، دقیقا همه چیزی بود که موسیمانه برای آن برنامه‌ریزی کرده بود.

در انتها هم ابوالفضل زمانی موفق می‌شود در دومین بازی فیکس خود برای استقلال، اولین گل خود را به ثمر برساند و گلی تاکتیکی را برای تیم خود به ارمغان بیاورد.با وجود جایگاه ناامیدکننده استقلال در جدول، این تیم شرایط نسبتاً خوبی در لیگ نخبگان آسیا دارد و همچنین به دلیل فاصله کم امتیازی تیم‌ها در جدول، فرصت مناسبی جهت بهبود رتبه آنها مهیا است. پیشرفت خوبی در سبک بازی این تیم دیده می‌شود و سرمربی ۶۰ ساله اهل آفریقای جنوبی، به چند عنصر برای تکمیل پازل تاکتیکی خود نیاز دارد. اگر پیشرفتی که در تاکتیک آنها وجود دارد، رفته رفته در نتیجه‌گیری هم رقم بخورد، می‌توان کابوس آبی‌ها در این فصل را تمام شده دانست.