این خانه در زمینی به مساحت ۱۰۰۰ مترمربع در ۲۴ کیلومتری شمال شرقی اصفهان و از جنوب با رودخانه زاینده رود در مجاورت رودخانه زاینده رود قرار دارد و برای یک خانواده چهار نفره رو به رودخانه ساخته شده است. این پروژه در قلمروهای پیرامونی روستای کاج واقع شده است، یک محیط روستایی تاریخی که در آن بقایای یک مسجد و یک قلعه مسکونی ویران شده از سلسله ایلخانیان باقی مانده است.
به گزارش خط معمار، خانه دیواری با وسعت ۳۵۰ متر مربع، دارای طرحی پویا و روان است. با ۳ اتاق خواب مستر، یک اتاق آفتابگیر، یک منطقه نشیمن و حیاط های آب و هوایی، ایده اصلی پروژه نشان دهنده یک دیوار مرکزی است که زمین را به دو منطقه مجزا تقسیم می کند: عمومی و خصوصی. خانه تماماً یک دیوار است، اما فراتر از تصور. دیوار اتصال، نه جدایی. وقایع نگار زندگی ها، شاهد قله ها و دره ها، عشق، نوحه، شادی و غم. گوشه ای خلوت از کودکی، بوم نقاشی برای زمزمه های داستان هایی که در طول زمان طنین انداز می شوند. من پیوند تاریخ با زمان حال را تجسم می‌دهم که با جوهره زندگی های زیسته جریان دارد.
دیوار، فضای مبهم – در این پروژه، دیوار از مفاهیم محصور سازی و ساختاربندی فراتر می رود. این یک رابط مشترک بین قلمروهای فضایی متنوع می شود. در همین حال، این فقط یک ضخامت یا پس‌زمینه در جعبه بخش نیست، بلکه به یک سازمان‌دهنده فضایی تبدیل می‌شود و نقش خود را در شبکه پیچیده‌ای از روابط معماری بازتعریف می‌کند.
اول از همه، یک دیوار خطی هسته ایجاد می شود که فضاها را مشخص می کند و به دنبال آن لایه هایی از دیوار موازی با خط هسته ایجاد می شود. در این لایه ها، فضا فعال می شود. هر لایه نشان دهنده یک فضای مستقل است و برای انتقال از یک فضا به فضای دیگر، از شکاف دیوار عبور می کند و به طور لحظه ای بخشی از آن (آستانه) می شود. این آستانه صرفاً یک لحظه در ارتباط با فضاهای مختلف نیست. این خود بسط شرایط مختلف فضایی است. نه اینجاست و نه آنجا. فضاهای داخلی خانه محدود به مناطق قابل سکونت نیستند، بلکه در حد فاصل بین دو سطح دیوار عمودی (در بین) وجود دارند، در حالی که فضاهای بیرونی، فضای داخلی خانه را مشخص می کنند.
منطقه انتقالی در بین لایه‌های دیوار به آستانه اجازه می‌دهد تا در تمام فضاها گسترش یابد (محدوده)، به این معنی که دیوار مرکزی، علی‌رغم موقعیت مرکزی آن بین مناطق در دو طرف، یک موجودیت مستقل نیست. به صورت پویا با فضاهای دیگر تعامل دارد. حد و مرز می تواند انتقال های دنیوی را به سفرهای به یاد ماندنی تبدیل کند، کنجکاوی و شگفتی را برانگیزد، می تواند لحظاتی از مکث و درون گرایی را در میان شلوغی و شلوغی ارائه دهد، و تبدیل به مرکز تعامل اجتماعی شود، جامعه و ارتباط را تقویت کند.
از نظر زیبایی شناختی، سقف های قوسی، بازتاب هندسه های منحنی معماری سنتی تحسین شده ایرانیان و حیاط‌ها، یکی دیگر از سنت های بومی ایرانی، در داخل گنجانده شده اند تا نور طبیعی و تهویه را فراهم کنند و در عین حال انواع فضاها و فضاهای گردهمایی در فضای باز را برای تفکر خصوصی ایجاد کنند.
از نظر بیرونی و درونی، طراحی ویلا دارای شخصیتی یکپارچه است که به معماری سنتی ایرانی ادای احترام می کند، هندسه، مادیت و رنگ را با استفاده از دیوارهای رنگ آمیزی شده با رنگ های خاکی تجلیل می کند. این سیستم ساخت و ساز یک پالت رنگ و بافت منحصر به فرد ایجاد می کند و هماهنگی بین خانه و محیط اطراف آن ایجاد می کند. با قدم گذاشتن در داخل، نور طبیعی که در رنگ های گرم مبلمان نفوذ می کند، فضایی را ایجاد می کند که سکوت و درون نگری را تداعی می کند.
در ادامه خط معمار شما را به دیدن سایر تصاویر معماری خانه دیوار دعوت می نماید.
