شاید روزی که مهرداد گرامی، عکاس خوش‌ذوق گیلانی عکسی از زمین فوتبال روستای لیالمان منتشر کرد، تصورش را هم نداشت عکس زیبای او قرار است این منطقه را به شهرت جهانی برساند، اما زمان زیادی نبرد که بوی خوش چمن از لیالمان لاهیجان در قلب جهان پیچید تا قبل از اینکه اینفانتینو، رئیس فدراسیون جهانی فوتبال عکس زمین فوتبال روستای لیالمان را در صفحه اینستاگرام خود انتشار داد، بسیاری حتی در ایران هم از چنین بهشتی در شمال لاهیجان بی‌خبر بودند. 
انتشار جهانی عکس زیبای زمین فوتبال روستای لیالمان، اتفاق خوشحال‌کننده‌ای بود، نه فقط برای لاهیجانی‌ها و ساکنان روستای سرسبز وزیبای لیالمان، بلکه برای کل ایران به خصوص فوتبال کشور، بدون شک، اما این تنها یک اتفاق خوشایند است، همین و بس. یعنی قرار نیست توجه اینفانتینو به جذابیت زمین فوتبال روستای لیالمان را به پای مسائل دیگر گذاشت، چراکه زیبایی این زمین هم تنها بدان جهت است که نگهداری آن را مردم خود روستا به عهده دارند و اداره‌اش به‌طور مستقیم زیر نظر فدراسیون نیست که اگر بود، شاید به سرنوشت زمین ورزشگاه تختی دچار و خیلی قبل‌تر‌ها از دور خارج می‌شد!
بی‌تردید در گوشه و کنار ایران کم نیست این‌چنین صحنه‌های دلفریبی که چشم‌انتظار لنز دوربین عکاسانی خوش‌ذوق و خوش‌سلیقه هستند. صحنه‌هایی که کافی است شکار شوند تا همانند عکس منتشر شده از زمین فوتبال روستای لیالمان در سراسر دنیا دیده شوند. عکس‌هایی که نشان از علاقه مردم ایران به فوتبال دارد، اما قبل از آنکه فکر سوءاستفاده از این عکس و شهرتی که به دست آورده به ذهن آقایان مسئول برسد، باید گفت که این تنها نشانه علاقه شدید مردم به فوتبال است و هیچ‌گونه ارتباطی با توسعه این رشته ندارد که اگر داشت، امروز به واسطه نداشتن چمن مناسب و استادیوم استاندارد برای برگزاری بازی‌های داخلی کاسه چه‌کنم، چه‌کنم به دست نمی‌گرفتیم و چشم‌انتظار پایان روز‌شمار ورزشگاه آزادی نبودیم.
تماشای عکس زیبای زمین فوتبال لیالمان همان اندازه که هیجان‌انگیز، تأسف‌بار است که باوجود این حجم از علاقه و حتی ظرفیت، آقایان هنوز نتوانستند طی این همه سال شرایطی را فراهم کنند که در شأن فوتبال ایران و در حد و اندازه‌های نام آن باشند، چراکه همواره در باد آمار و ارقام یا اتفاقاتی این‌چنینی (جهانی شدن عکس زمین فوتبال لیامان) خوابیدند و نهایت کاری که کردند، دادن شعار‌هایی است که نه ضمانت اجرایی دارد و نه حتی قصدی برای انجامش.
فوتبال سال‌هاست که به یک صنعت پول‌ساز در دنیا تبدیل شده و به همین دلیل هم هست که کشور‌ها با سرمایه گذاری‌های اصولی روی آن، در مسیر توسعه گام برمی‌دارند. اما اینجا، در ایران که هم پتانسیل توسعه را دارد و هم شرایط آن را کسی مسیر را هموار نمی‌کند تا با داده‌های موجود به نتیجه برسد. نتیجه‌ای که می‌تواند بارسنگینی از دوش جامعه بردارد. عکس مهرداد گرامی تنها زمین فوتبال روستای لیالمان را به نمایش نگذاشته، بلکه عشق و اشتیاق مردم به تماشای یک بازی را نیز به نمایش گذاشته است. مردمی که نه گیت‌های ورودی را مقابل خود دیدند و نه مأمورانی را برای ایجاد امنیت، اما در عین آرامش و با رعایت همه جوانب اصولی به تماشای فوتبال نشستند. 
فوتبالی که می‌تواند بهترین ابزار برای ایجاد آرامش و هیجان توأمان با هم در جامعه باشد، البته به شرط آنکه بسترش توسط مسئولان آماده شود. بستری نظیر آنچه مردم خود با دست خالی و به سادگی هرچه‌تمام‌تر در روستالی لیالمان مهیا کردند تا دنیا را به وجد آورند، اما وقتی مردم یک روستای کوچک می‌توانند اینقدر زیبا از داشته‌هایشان برای ایجاد هیجان و پر کردن اوقات فراغت بهر‌ه‌برداری کنند، چرا مسئولان فوتبال و ورزش کشور که دست‌شان به مراتب بازتر، نتوانند. مسئولانی که اصلی‌ترین وظیفه آنها توسعه فوتبال و ورزش است، اما به نظر می‌رسد که ترجیح‌شان تماشای صحنه‌هایی، چون عکس مهرداد گرامی است و مانور کردن روی بازخورد آن در دنیا، خصوصاً که این عکس پای رئیس فیفا را هم وسط کشیده باشد.