در ابتلا به بیماری قلبی برخی عوامل ازجمله شاخص توده بدنی، فشارخون، چربی خون و قندخون ناشتا در افراد بسیار مهم خواهند بود.
عوامل خطر مرتبط با بیماری قلبی به ترتیب برای چاقی و اضافه وزن ۴۸.۱ درصد، تری گلسیرید بالا با ۳۷.۲ درصد، نداشتن فعالیت ورزشی با ۳۶.۴ درصد، کلسترول بالا با ۳۲.۲ درصد، فشارخون با ۳۱.۴ درصد و سابقه فامیلی با ۱۳.۴ درصد، مصرف دخانیات با ۱۹.۷ درصد و عوامل بی‌تحرکی نیز با ۱۳.۱ درصد هستند.
فعالیت ورزشی در مردان بیشتر از زنان است و البته آموزش، غربالگری و کنترل عوامل خطرزا در افراد، توصیه می‌شود.
نتایج مقاله «بیماری کووید-۱۹ و عوارض قلبی و عروقی ناشی از آن» مشخص کرد، یکی از مهمترین موارد طی سال‌های اخیر، این بود که بیماری کووید-۱۹ سبب بروز اختلالات قلبی نیز شده است و با توجه به اهمیت تاثیر این اختلالات بر سلامت افراد جامعه، نتایجی بدست آمد که این بیماری منجر به بروز مواردی ازجمله آریتمی قلبی، سندروم کرونری حاد، آسیب حاد میوکارد، میوکاریت و نارسایی قلبی ناشی از این بیماری خواهد شد.
نتایج مقاله «عوامل خطرزای بیماری‌های قلبی عروقی در سالمندان» نشان داد، بیماران قلبی آسیب‌پذیری منحصر به فردی در برابر آلودگی هوا دارند و آلودگی هوا تهدیدی خاموش است که می‌تواند به‌طور ماهرانه شرایط قلبی را بدتر کند، همچنین بسیاری از بیماران روزانه با آن مقابله می‌کنند و اغلب، ما از میزان کامل این خطر آگاه نیستیم.
برخلاف ویروس‌ها یا عفونت‌های باکتریایی که قابل لمس هستند و معمولا تشخیص و مدیریت آن‌ها آسان‌تر است، این تهدید نامرئی از همان هوایی که تنفس می‌کنیم ناشی می‌شود و ذرات مضری به بدن ما نفوذ می‌کند که می‌تواند مشکلات مزمن قلبی را تشدید کند.
بیماران مبتلا به بیماری قلبی، به ویژه آنهایی که مبتلا به نارسایی قلبی شده‌اند، در برابر تاثیرات آلودگی هوا و کیفیت پایین هوا آسیب‌پذیر هستند.
کارشناسان دریافتند که دو نشانگر التهابی در بیماران دارای نارسایی قلبی که در معرض کیفیت پایین هوا قرار داشتند، افزایش یافت، اما در بیماران بدون بیماری قلبی تغییری نکرد.
این نتایج نشان می‌دهد که آلودگی هوا استرس بیشتری بر بدن بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی وارد می‌کند.
این نشانگرهای زیستی در واکنش به آلودگی هوا در افرادی که قبلا بیماری قلبی داشتند افزایش یافت اما در بیمارانی که بیماری قلبی نداشتند این طور نبود.
بیماران نارسایی قلبی به اندازه کافی قادر به سازگاری با تغییرات محیط نیستند. این یافته‌ها بر آسیب‌پذیری منحصربه‌فرد افراد مبتلا به مشکلات قلبی تاکید و نیاز به اقدامات حفاظتی هدفمند برای کاهش اثرات مضر کیفیت پایین هوا را برجسته می‌کند.
محققان خون افراد را برای ۱۱۵ پروتئین مختلف که نشان‌دهنده افزایش التهاب هستند، بررسی کردند. در روزهایی که آلودگی هوا کم بود (سطح PM۲.۵ کمتر از هفت میکروگرم بر متر مکعب) و روزهایی که آلودگی افزایش یافت (سطح PM۲.۵ به مقدار ۲۰میکروگرم بر متر مکعب یا بالاتر) از افراد خون گرفته شد. این مورد برای محققان این امکان را فراهم کرد تا نمونه‌ها را با هم مقایسه کرده و اثرات افزایش آلودگی را تعیین کنند.
ارث نوشت، این مهم است که افراد مبتلا به بیماری قلبی شناخته شده، ازجمله افرادی که نارسایی قلبی دارند به ویژه در دوره‌هایی که هوا دارای کیفیت پایین است محتاط باشند.
پزشکان ممکن است توصیه کنند که راهبردهای پیشنهادی مانند داشتن دستگاه تصفیه هوا در خانه یا باز نکردن پنجره‌ها در روزهایی که هوا با کیفیت پایین است، اجرا شود. این رویکرد پیشگیرانه نه فقط خطرات فوری سلامتی را کاهش، بلکه بهزیستی بلندمدت بیماران قلبی را نیز ارتقا می‌دهد.
اگر مقررات سختگیرانه‌تری در مورد انتشار گازهای گلخانه‌ای، همراه با تمرکز بر فناوری‌های پاک‌تر وضع شود، جوامع می‌توانند از بیماران قلبی بیشتر محافظت کنند.
انتهای پیام