به گزارش ایرنا فراموش نمیکنیم چند سال قبل، روزی در استان کرمان، یک استاندار پشت تریبون رسمی در معرض مدیران و رسانهها قرار گرفت و میزان دریافتی حقوق خود را حدود ۱۴ تا ۱۵ میلیون تومان اعلام و تاکید کرد که در همان زمان در شرکتهای بزرگ معدنی استان چندین برابر این رقم به کارشناسان پرداخت میکنند و چگونه میتوان در چنین وضعیتی انتظار مدیریت مناسب امور را داشت.
از بین بردن توازن در پرداخت حقوق توسط شرکتهای بزرگ معدنی از جمله گلگهر و مس، سالهاست که سبب ایجاد شکاف از یک سو و محرومیت یا گرفتاری دیگر واحدهای اقتصادی و صنعتی استان و کشور برای در اختیار گرفتن نیروهای متخصص از سوی دیگر شده است.
به همین علت ردیف صف انتظار ورود به غولهای صنعتی مثل گلگهر همواره پر و پیمان است و نیروی انسانی بخشهای مختلف اگر در گردونه سفارش و لابی نتوانند خود را به فرصتهای شغلی پردرآمد این شرکتها برسانند، باید منتظر بمانند تا در آگهیهای استخدام یا هر فرآیند دیگر جذب، چه پیمانکاریهای آنها و چه خود شرکتها به طور مستقیم پذیرفته شوند، چون آنجا پرداختها به گونه ای دیگر است.
بسیاری از واحدهای معدنی و صنعتی دیگر - بهویژه آنها که تازه شکل گرفتهاند- چه در بخش خصوصی و چه دولتی یا خصولتی، میگویند قدرت و توان پرداختهای چندبرابری که در این غولهای بزرگ باب شده را ندارند و نیروهای کیفی و متخصص آنها نیز همواره به دنبال رفتن به این شرکتها هستند و در میدان عمل، از نظر جذب و نگهداری نیروهای کیفی دچار مشکل میشوند.
این مشکل در بخش صنایع معدنی سالهاست که سبب بروز شکاف و به هم خوردن توازن شده است؛ حال اما با آماده شدن بیمارستان فوق تخصصی و مجهز گلگهر در سیرجان، این بار، دغدغهمندان عرصه بهداشت و درمان استان و کشور نیز نگرانیهایشان که این شکاف و به هم خوردن تعادل و توازن نیروی انسانی در این بخش نیز سر باز کند، شروع شده است.
صیانت از نیروی انسانی بخش سلامت
این دلسوزان عرصه بهداشت و درمان، هم تاکید بر ضرورت ارتقای معیشتی کادر بهداشت و درمان دارند که از همه فرصتها برای آن باید استفاده کرد و هم از راهاندازی بیمارستانی مجهز و مدرن در نتیجه مسئولیتهای اجتماعی یک واحد معدنی که میتواند به قطب در جنوب شرق کشور تبدیل شود، خرسندند اما در عین حال نگرانند و دغدغه آنان بیجا نیست که پس از آن، بخش بهداشت و درمان کشور بهویژه در شهرستان سیرجان و نیز دیگر مناطق استان کرمان مانند بخش معدن، درگیر مشکلات تامین و نگهداشت نیروی انسانی نشوند و آسیب این پدیده، مردم را نیز گرفتار نکند.
در واقع نمیتوان نشست و گفت ما تمایل داریم در یک مجموعه، به هر شکل که خواستیم پرداخت حقوق و ارائه خدمات داشته باشیم و به ما مربوط نمیشود که در دیگر مناطق استان و کشور در نتیجه آن، چه رخدادهایی شکل خواهد گرفت.
هم قشر مستضعف هم بخش درمان
اطلاع رسانی برای استخدام نیرو در این بیمارستان نیز شروع شده و مراجع رسمی گلگهر یا بخش بهداشت و درمان شهرستان سیرجان هنوز اطلاع رسانی رسمی و گویایی در این زمینه که دنبال چه راهکارهایی بوده اند و هستند که این مشکل بروز نکند، نکرده اند و تنها مشخص است که مدیریت امور بیمارستان به شرکتی خصوصی و به احتمال غیربومی واگذار شده اما انتظار میرود با توجه به این دغدغه صحیح و بهجا، فرآیند و ساختارهای بهکارگیری نیرو و مدیریت بیمارستان در تعامل بین گلگهر و مجموعه وزارت بهداشت در استان و شهرستان سیرجان، به گونه ای رقم بخورد که اولا شاهد این نابرابری در عرصه دستمزد بخش بهداشت و درمان نباشیم و دوم، امکان بهره مندی حداکثری توده مردم نیز از این بیمارستان به شکل مناسب فراهم آید.
طی روزها و ماههای اخیر، حتی مسئولان قضایی استان نیز پای کار آمدند و ضمن پیگیریها چه در استان و چه تهران برای راه اندازی زودتر بیمارستان فوق تخصصی فاطمه زهرا (س) گلگهر سیرجان، بر ضرورت رفع موانع پیش روی افتتاح این واحد مدرن تاکید کردند اما این دغدغه پیشگفته نیز جدی و بسیار مهم و راهبردی است که بخش بهداشت، درمان و حوزه سلامت ما که بسیار حساسیت بیشتری از دیگر بخشها دارد درگیر مشکلات و تکانه های پیشگفته نشود.
مدیران و کارکنان مجموعههای بزرگ صنعتی مثل گلگهر حتی اگر چنین بیمارستانی هم تاسیس نمیشد، مشکل چندانی در تامین هزینههای درمان خود نداشتند زیرا این غولهای صنعتی از بیمههای مناسبی بهره میبرند، اما انتظار میرود ضمن ایجاد سازوکاری که کارکنان و مدیران گلگهر بتوانند به شکل رایگان از این مجموعه خدمات بگیرند، اما وضعیت بهره مندی توده مردم به ویژه اقشار دهکهای پایین جامعه از خدمات چنین مجموعههایی نیز به شکلی مناسب مدیریت شود و از طرف دیگر، نحوه به کارگیری و مدیریت، پرداخت دستمزد و سایر ابعاد مربوط به کادر پرستاری، پزشکی و سایر خدمات در این مجموعه به گونه ای طراحی و اجرایی شود که در چند ماه یا چند سال آینده برای تامین کادر بهداشت و درمان سایر بخشهای دولتی شهرستان سیرجان و استان کرمان، با کمبود شدید نیرو و نبود تقاضا مواجه نباشیم؛ زیرا گستره خدمات یک بیمارستان و بضاعت آن مشخص و محدود است و امکان ارائه خدمات به دیگر بخش های جامعه نباید مسدود شود.