روح الله لایق روز شنبه به خبرنگار ایرنا اظهار کرد: خشکسالی ها سبب کاهش مقاومت گیاهان در برابر آفت های مختلف می شود و در سال های اخیر شاهد آفت های مختلف از جمله « ارس واش » در عرصه های جنگلی ارس و آفت «چوب خوار» و « پوست خار» در گونه درختان افرا هستیم.

وی خاطرنشان کرد: امسال ابتلای درختان ارس به آفت «ارس واش» در منطقه حفاظت شده گلیل شیروان گزارش و وضعیت سه اصله درخت ارس، بحرانی تشخیص داده شد.

معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی اداره کل حفاظت محیط زیست خراسان‌شمالی خاطرنشان کرد: برای جلوگیری از شیوع بیشتر این آفت، تصمیم به قطع و معدوم سازی این سه اصله درخت ارس گرفته شد،‌ این درختان باید در محل معدوم شوند.

وی افزود: «ارس واش»، آفت گیاهی است که با جذب آب و مواد غذایی درخت ارس، سبب نرسیدن آب و مواد غذایی به درخت میزبان شده و درخت به علت ضعیف شدن خشک می‌شود.

لایق تصریح کرد: مهمترین اثر این آفت بر روی درختان ارس، ایجاد استرس کم آبی است و این آفت در سال های خشکسالی گریبانگیر درختان می شود.

وی افزود: وسعت منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی در شهرستان شیروان بیش از ۱۸ هزار هکتار است که ۹۰ درصد این عرصه، پوشش ارس دارد.

به گزارش ایرنا، منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی در شمال شهرستان شیروان و مرز بین ایران و ترکمنستان قرار دارد که دارای ذخیره گاه غنی و ارزشمند گیاهی و جانوری است.

این منطقه در ۸۵ کیلومتری شهر شیروان قرار دارد که با توجه به دارا بودن ویژگی‌های خاص طبیعی از جمله جنگل‌های انبوه ارس و گوناگونی پوشش گیاهی و نیز زیست خالص ترین قوچ اوریال، در ۲۷ تیرماه ۱۳۵۰ به عنوان منطقه حفاظت شده زیست محیطی اعلام شده است.

آفت «چوب خوار» در درختان افرا

معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی اداره کل حفاظت محیط زیست خراسان‌شمالی گفت: پارسال نیز شاهد خودنمایی آفت چوب خوار و پوست خوار در درختان افرا در منطقه قره خود بودیم که خوشبختانه امسال این آفت فروکش کرد.

وی با بیان اینکه شیوع آفت ها و بیماری های عرصه های جنگلی معمولا به وسیله کوهنوردان، گردشگران و اهالی منطقه مشاهده می شود، افزود: کوهنوردان و گردشگران در صورت مشاهده خشکیدگی غیرمتعارف در گونه های درختی، مراتب را به اداره حفاظت محیط زیست گزارش کنند.

منطقه حفاظت شده قرخود در شمال غربی خراسان شمالی، غرب شهرستان بجنورد و در مجاور پارک ملی گلستان قرار دارد و این منطقه با مساحت ۴۳ هزار و ۷۷۸ هکتار در حاشیه رشته کوه تکلان قرار دارد و به علت واقع شدن در شرق پارک ملی گلستان از نظر بوم‌شناسی گیاهی و جانوری و داشتن شرایط زیستگاهی نادر دارای ارزش فراوانی است.