به گزارش خبرنگار علمی و فناوری خبرگزاری برنا، مطالعه‌ای جدید که توسط پژوهشگران دانشگاه UCL و دانشگاه رادبود در هلند انجام شده و در مجله Alzheimer’s & Dementia منتشر شده است، نشان می‌دهد که کوچک شدن مغز در افراد مبتلا به آلزایمر الگوی مشخص و یکسانی ندارد و در هر فرد با الگوهای متفاوتی رخ می‌دهد. این یافته می‌تواند به توسعه درمان‌های فردمحور و دقیق‌تر برای مبتلایان کمک کند.

تحلیل الگوهای فردی مغز

این پژوهش اولین مطالعه‌ای است که با استفاده از مدل‌سازی‌های دقیق و داده‌های MRI، تغییرات مغزی افراد مبتلا به آلزایمر یا مشکلات خفیف حافظه را در طول زمان بررسی کرده و آن را با الگوهای مغزی سالم مقایسه کرده است. در این مطالعه، بیش از ۳۰۰۰ اسکن مغزی از ۱۱۸۱ بیمار و داده‌های مرجع از ۵۸۸۳۶ فرد سالم مورد تحلیل قرار گرفت. این اسکن‌ها با ابزارهای پیشرفته تصویربرداری پردازش شده و تغییرات ساختاری ۱۶۸ ناحیه مختلف مغز در هر فرد به طور جداگانه بررسی شده‌اند.

پژوهشگران دریافتند که در مبتلایان به آلزایمر، تعداد نواحی مغزی که به طور غیرمعمول کوچک شده‌اند (ناحیه‌های "غیرعادی") به‌مراتب بیشتر است. این تعداد در ابتدای مطالعه بین ۱۵ تا ۲۰ ناحیه بود و طی سه سال به حدود ۳۰ ناحیه افزایش یافت. در مقابل، افراد با مشکلات خفیف حافظه معمولاً تنها ۵ تا ۱۰ ناحیه غیرعادی داشتند و در این بازه زمانی تنها ۲ تا ۳ ناحیه جدید به آن‌ها اضافه شد.

نکته قابل توجه این است که افرادی که با سرعت بیشتری نواحی غیرعادی جدید را تجربه می‌کردند، بیشتر در معرض ابتلا به آلزایمر قرار داشتند. به‌طور متوسط، افراد در آستانه ابتلا به آلزایمر سالانه ۴ ناحیه غیرعادی جدید را تجربه کردند، در حالی که این عدد برای افراد با مشکلات حافظه پایدار کمتر از یک بود.

کاربردهای بالینی و درمانی

این یافته‌ها نشان می‌دهد که بررسی الگوهای فردی تحلیل مغزی می‌تواند به پیش‌بینی روند بیماری در هر فرد کمک کند و به طراحی درمان‌های شخصی‌سازی‌شده منجر شود. نقشه‌های مغزی ایجادشده در این مطالعه مانند "اثر انگشت" هر فرد عمل کرده و تغییرات خاص مغزی او را ثبت می‌کنند. به گفته جاناتان شات، سرپرست این پژوهش، درک این تفاوت‌ها می‌تواند در طراحی و تفسیر آزمایش‌های بالینی و همچنین مشاوره بیماران و درمان‌های هدفمند مفید باشد.

چالش‌ها و چشم‌انداز آینده

این پژوهش همچنین نشان داد که برخی مناطق مغزی مانند هیپوکامپ و آمیگدال که نقش مهمی در حافظه و شناخت دارند، بیشترین تغییرات را تجربه می‌کنند. با این حال، نویسندگان تأکید دارند که تمرکز صرف بر این مناطق ممکن است از دید کلی تغییرات مغزی غافل کند. آن‌ها پیشنهاد می‌کنند که مطالعه تمامی نواحی مغز و تغییرات فردی هر بیمار برای درک کامل‌تر بیماری ضروری است.

گامی به سوی درمان‌های هوشمند

این یافته‌ها همچنین زمینه‌ساز پیشرفت در فناوری‌های پیش‌بینی روند بیماری خواهد بود. با تحقیقات بیشتر، می‌توان تغییرات اولیه مغز را که پیش‌بینی‌کننده علائم خاص بیماری هستند، شناسایی کرد و رویکردهای درمانی دقیق‌تری ارائه داد.

این مطالعه تأکید می‌کند که آلزایمر به شکلی منحصر به فرد بر هر فرد تأثیر می‌گذارد و رویکردهای درمانی آینده باید به این تفاوت‌ها توجه بیشتری کنند.

انتهای پیام/