مسیرهای مستقیم به ده‌ها شهر بزرگ جهان ازجمله واشنگتن دی‌سی، سانفرانسیسکو، تورنتو، هنگ‌کنگ و دهلی، متوقف شده و دیدارهای تجاری حضوری کاهش یافته و حمل بار به پروازهای مسافری اتکای بیشتری پیدا کرده است. از ۲۰ ایرلاینی که قبل از جنگ غزه، بازار را در اختیار داشتند، شرکت‌های صهیونیستی تنها شرکت‌هایی هستند که باقی‌مانده‌اند. طبق اعلام سازمان فرودگاه، شمار هواپیما و مسافرها در فرودگاه بن‌گوریون به میزان ۴۰درصد در ۹ماهه سال ۲۰۲۴ کاهش یافت. بزرگ‌ترین ضربه، ازدست‌دادن خطوط هوایی آمریکای شمالی شامل دلتا ایرلاینز، یونایتد ایرلاینز هولدینگ، شرکت آمریکن ایرلاینز گروپ و ایر کانادا است. اگرچه بن‌گوریون هدف اصابت موشکی قرار نگرفته، اما این شرکت‌ها می‌گویند نگران امنیت مسافران خود هستند، زیرا موشک‌ها از جهات مختلف شلیک می‌شود و خدمه حاضر نیستند شب را در تل‌آویو بگذرانند.با گذشت۱۴ماه از جنگی که هیچ پایانی برای آن دیده نمی‌شود، مدیران بخش فناوری رژیم‌صهیونیستی که با کاهش سرمایه‌گذاران و فعالیت‌های تجاری روبه‌رو هستند، به‌دنبال راهکارهایی هستند. یکی از آنها که قرار است در ژانویه آغاز شود، «ایرتک» نام دارد و قصد دارد سه بار در هفته پروازهای چارتر به مبدا و مقصد آمریکا انجام دهد. مشکلات پرواز درست پس از عملیات طوفان الاقصی در اکتبر سال ۲۰۲۳ آغاز شد. ایرلاین‌های خارجی ابتدا پروازشان را متوقف کردند، سپس دوباره پروازهای‌شان را از سرگرفتند و پس از گسترش عملیات نظامی رژیم‌صهیونیستی، دوباره متوقف شدند. ایرلاین‌ها بازگشت خود را هفته‌ها یا ماه‌ها و در بعضی موارد، به مدت نامعلوم، به تعویق انداختند. این اتفاق، هواپیمایی رژیم‌صهیونیستی را بیش از یک دهه عقب برگرداند و به قبل از اصلاحات آسمان‌های باز سال ۲۰۱۳ برگشت که تحت آن، ده‌ها ایرلاین در سرزمین‌های اشغالی فلسطین، فعالیت کردند. این اصلاحات با بهبود روابط منطقه‌ای رژیم‌صهیونیستی مصادف شد که اکثر آنها اکنون معکوس شده است. ترکیه که زمانی، قطب پروازها به تل‌آویو بود، این رژیم را بایکوت کرده است. دیگر پرواز مستقیمی به اردن، مصر، مراکش یا بحرین یا ده‌ها شهر در یونان، ایتالیا و شرق اروپا وجود ندارد.
بزرگ‌ترین برنده این وضعیت، شرکت هواپیمایی El Al رژیم‌صهیونیستی است که از لغو پروازها اجتناب کرده و به شمار آنها افزوده است. اما توانایی این شرکت برای حفظ پروازها، هزینه گزافی برای مصرف‌کنندگان داشته است. هانی سوبول، مدیرعامل آژانس پرواز گروه دیزن هاوس می‌گوید: قیمت پروازها ۵۰ تا ۲۰۰ درصد و در بعضی موارد، ۳۰۰ تا ۴۰۰ درصد افزایش یافته است.هزینه ارسال بار هم افزایش یافته است. امیر شانی، مالک شرکت آمیت می‌گوید: زیرا اتکا به هواپیماهای مسافری برای حمل بار افزایش یافته است. قبل از جنگ، نیمی از محموله‌ها در رژیم‌صهیونیستی با هواپیماهای مسافربری حمل می‌شد. هزینه ارسال هوایی، حدود ۲۵۰درصد افزایش یافته و این امر، مهار تورم را بسیار دشوارتر ساخته است.
مدیرعامل یک کارخانه ایمپلنت دندان در شمال سرزمین‌های اشغالی که مایل نبود نامش فاش شود، اظهار کرد: محدودیت‌های عرضه، زمان تحویل را سه‌برابر کرده است. این وضعیت باعث کاهش فروش و آسیب‌دیدن جریان نقدی شرکت شده است. شرکت‌های هواپیمایی بین‌المللی می‌گویند یکی از مسائلی که آنها را از سرزمین‌های اشغالی، به‌خصوص در شرایط جنگ، دور نگه می‌دارد، قانونی است که آنها را ملزم می‌کند به مسافران غرامت پرداخت کنند و برای پروازهای لغوشده یا تاخیری، جایگزینی فراهم کنند. بسیاری از شرکت‌های هواپیمایی اعلام کرده‌اند وقتی پروازهای جایگزین بسیار محدود است، قیمت‌های آنها افزایش می‌یابد. بر اساس گزارش بلومبرگ، حتی این نگرانی وجود دارد که بعضی از شرکت‌های هواپیمایی دیگر به سرزمین‌های اشغالی بازنگردند.