به گزارش صراط به نقل از کیهان، تاریخ رژیم صهیونیستی بر اساس «جاسوسی» بنا شده است. این رژیم برای رسیدن به اهداف نامشروع خود همیشه از جاسوسی و ترور استفاده می‌کند. در واقع صهیونیسم بر اساس جاسوس و ترور رشد و نمو و هویت پیدا کرده است؛ به همین روی فلسطین اشغالی را بزرگ‌ترین زندان کره زمین درنظر می‌گیرند اما این زندان منوط به فلسطینی‌ها نمی‌شود و خود صهیونیست‌ها هم تماما زیر نظر سازمان‌های جاسوسی زندگی می‌کنند. این‌جا قصد داریم جامعه اطلاعاتی رژیم صهیونیستی را معرفی و نقش آن را در جنایات این رژیم، بررسی کنیم.
رژیم صهیونیستی نسبت به جمعیت خود بیشترین تعداد نهادی اطلاعاتی- امنیتی را داراست و پس از آمریکا قرار می‌گیرد. آمریکا با داشتن جمعیتی بالغ بر 330 میلیون نفر دارای 18 نهاد اطلاعاتی- امنیتی است. درحالی که در فلسطین اشغالی حدود 10 میلیون صهیونیست زندگی می‌کنند و این رژیم 11 نهاد اطلاعاتی- امنیتی دارد! با این حال مهم‌ترین نهادهای اطلاعاتی- امنیتی رژیم صهیونیستی شامل این سه می‌شود 1- اَمان یا اطلاعات نظامی 2- موساد یا اطلاعات خارجی 3- شین بت (شاباک) یا امنیت داخلی.
چرا رژیم صهیونیستی
اطلاعاتی‌ترین رژیم جهان است؟
رژیم صهیونیستی تنها رژیمی است که قبل از ایجاد خود دارای سرویس‌های اطلاعاتی بوده است. نخستین سازمان اطلاعاتی صهیونیستی در فلسطین در سال 1918 یعنی 30 سال قبل از تاسیس رژیم صهیونیستی تاسیس شد که به آن «دفتر اطلاعات» گفته می‌شد. این دفتر موظف بود که فعالیت‌های صهیونیست‌ها را تنظیم کند. با این حال در سال 1929 با افزایش درگیری‌ها میان فلسطینی‌ها و صهیونیست‌ها گروهک تروریستی «هاگانا» یک سرویس اطلاعاتی را تاسیس کرد که بعدا به نام «شای» (shai) معروف شد و بعد از تشکیل این رژیم منحوس در 1948 میلادی «شای» از هم فروپاشید.
علت اینکه رژیم اسرائیل یکی از بیشترین تعداد نهادهای اطلاعاتی را داراست، به این مهم باز می‌گردد که، مواضع این رژیم در عرصه بین‌المللی همواره با چالش‌هایی همراه بوده است. مسئله‌ی حل‌نشده فلسطین دلیل اصلی تحریم دیپلماتیکی است که رژیم اسرائیل از زمان تأسیس با آن رو‌به‌رو بوده است. هرچند این رویکرد تنها به رهبران عرب و یا مسلمان محدود نمی‌شود، ولی کشورهای عرب و مسلمانان از مهم‌ترین حامیان این سیاست هستند. به همین دلیل، رژیم اسرائیل همواره با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم کرده است که مهم‌ترین آنها وضعیت ناپایدار امنیتی مداوم است. طی دهه‌ها، روابط رژیم اسرائیل با کشورهای مسلمان همسایه‌اش غالباً پرتنش بوده و در موارد متعددی به رویارویی‌های نظامی منجر شده است. حتی بازیگران غیردولتی مانند سازمان‌های سیاسی نیز در این زمینه نقش کلیدی ایفا کرده‌اند(منبع: blogs.lse.ac.uk)
برای مقابله با این مشکل، سران رژیم اسرائیل یک راهبرد سه‌بعدی تدوین کرده‌اند:
اول اینکه در بعد نظامی اسرائیل را تقویت کنند.
دوم اینکه ارتباطات نزدیکی با قدرت‌های غربی، به‌ویژه آنهائی که دارای کرسی دائم در شورای امنیت سازمان ملل هستند، برقرار کنند. با این کار، اسرائیل امیدوار بوده است که هم حمایت سیاسی جامعه بین‌المللی را به دست آورد، هم بخشی از یک نظام اقتصادی شود که در آن شکوفا گردد، و هم تسلیحات لازم را تأمین کند.
سوم در نهایت، اسرائیل برای برون رفت از این مشکل دائمی سعی کرد تا انرژی زیادی را بر روی ایجاد شبکه‌ای دیپلماتیک، چه رسمی و چه غیررسمی گذاشت تا بتواند از این انزوای خارج شود. (همان)
طبق این دکترین استراتژیک، سازمان‌های اطلاعاتی نقش بسیار مهمی دارند. شاید هیچ دولت یا رژیمی در جهان به اندازه‌ی رژیم اسرائیل از سازمان‌های اطلاعاتی خود برای پیشبرد اهداف دیپلماتیک استفاده نمی‌کند. این دیپلماسی مبتنی بر اطلاعات بر اساس نهادهای اطلاعاتی رژیم اسرائیل بنا شده است که به‌شدت با پیشینه تاریخی و فرهنگی این کشور یهودی پیوند دارد. (همان)
در نهایت، وضعیت جنگی مداوم در منطقه فلسطین طی دهه‌های اخیر موجب شده که نهادهای اسرائیلی همواره به دنبال توسعه بخش امنیتی- اطلاعاتی باشند و برای مثال اسرائیل سرمایه‌گذاری‌های زیادی در حوزه فناوری اطلاعات انجام داده است تا از این طریق بتواند افراد را دنبال و پیگیری کند(همان)
همکاری‌های اسرائیل برای جاسوسی
همان طور که گفته شد یکی از راهبردهای رژیم اسرائیل برای جاسوسی نزدیکی به کشورهای توسعه یافته
آن زمان و دولت‌هایی که حق وتو در سازمان ملل داشتند، بوده است. به همین خاطر کمی پس از تاسیس این رژیم در سال 1948، بدنه جاسوسی آن برای جلب همکاری با کشورها به کار گرفته شد. اولین شریک بزرگ این رژیم در بلوک غرب، فرانسه بود. فرانسه مدت‌ها پیشرفته‌ترین سامانه‌های تسلیحاتی را در اختیار نیروهای دفاعی صهیونیست‌ها قرار می‌داد(همان)
با تغییر سیاست‌های فرانسه در دهه 50 و 60 میلادی که منجر با کاهش روابط میان فرانسه و رژیم اسرائیل شد، سران این رژیم تصمیم گرفتند تا شریک جدیدی پیدا کنند. این شریک جدید آمریکا بود که تاکنون نیز به قوت باقی مانده است. سال 1956 تاریخ مهمی در روابط رژیم اسرائیل و منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا بود. بحران سوئز باعث شد که محبوبیت جمال عبدالناصر، رئیس‌جمهور مصر، در سراسر منطقه به‌شدت افزایش یابد. همچنین حمایت شوروی از جمال عبدالناصر موجب نگرانی شدید رژیم اسرائیل شده بود زیرا تهدید مستقیمی برای آن بود. دولت‌های غربی که وابستگی به نفت خاورمیانه نیز داشتند شدیدا از اینکه سیاست‌های ضد غربی در حال گسترش بود وحشت داشتند که شاید منجر به قطع صادرات نفت می‌شد. در نهایت، رهبران غیرناصریستی در منطقه نیز از رشد جنبش‌های پان‌عربیستی و سوسیالیستی در داخل کشورشان که می‌توانست حکومت آنها را به خطر بیندازد، به‌شدت نگران بودند(همان)
در نتیجه، رژیم اسرائیل با حمایت آمریکا، مذاکرات خود را با بازیگران ضدسوسیالیستی مانند ایران، ترکیه، اتیوپی و مراکش آغاز کرد. با توجه به اکثریت مسلمان در اکثر این شرکا، رژیم اسرائیل آگاه بود که مانعی جدی بر سر راه همکاری وجود دارد. به همین خاطر یک الگوی همکاری با این کشورها تعریف کرد که در آن اسرائیل به متحدان خود تسلیحات و اطلاعات ارائه می‌داد تا به آنها در مقابله با تهدیدات داخلی‌شان کمک کند. در مقابل، آنها به نهادهای اطلاعاتی این رژیم اجازه می‌دادند در قلمرو آنها برای جمع‌آوری اطلاعات در مورد «دشمنان اسرائیل» و مخالفان سیاسی آنها فعالیت کنند(همان)
ایران و ترکیه یک هیئت کوچک صهیونیستی را در پایتخت‌های خود میزبانی می‌کردند، زیرا نمی‌خواستند مسلمانان خود را تحریک کنند. با این حال، در سال 1958 آنها توافقنامه اطلاعاتی سه‌جانبه‌ای با این رژیم برقرار کردند. نقش صهیونیست‌ها در این توافق موسوم به «سه گانه» این بود که سازمان‌های ساواک ایران و سرویس امنیت ملی ترکیه را در تاکتیک‌های ضد شورش و ضد جاسوسی آموزش دهد و اطلاعاتی درباره فعالیت‌های جنبش‌های ناصریستی و سوسیالیستی به آنها ارائه کند. در عوض، رژیم اسرائیل از قلمروهای آنها برای انجام عملیات جاسوسی و بی‌ثبات‌سازی علیه دشمنانش، عمدتاً مصر، سوریه و عراق، استفاده می‌کرد.(همان)
سرانجام، از زمانی که حسن دوم در سال 1961 به پادشاهی مراکش رسید، سازمان‌های اطلاعاتی رژیم اسرائیل و مراکش همکاری‌های مخفیانه‌ای را آغاز کردند. مانند دیگر بازیگران، حسن دوم نیز نگران گسترش ایده‌های ناصر در کشورش بود. بدین ترتیب، موساد ارتباط ویژه‌ای با ژنرال «محمد اوفقیر»، یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های نزدیک به پادشاه، برقرار کرد. در این چارچوب، رژیم اسرائیل به تاج‌وتخت مراکش برای سرکوب دشمنان داخلی کمک می‌کرد. در عوض، پادشاه حسن دوم اطلاعات ارزشمندی در مورد ساختار داخلی اتحادیه عرب، که کشورش عضو آن بود، در اختیار مقامات اسرائیلی قرار داد. به‌عنوان نمونه، در سال 1965 به سازمان‌های اطلاعاتی صهیونیست اجازه داده شد در هتلی در کازابلانکا که میزبان نشست اتحادیه عرب بود، دستگاه‌های شنود کار بگذارند. به لطف این اقدام، صهیونیست‌ها به اطلاعات مهمی در مورد طرح‌های جنگی مصر و سوریه دست یافتند.(همان)
وزارت اطلاعات رژیم صهیونیستی
وزارت اطلاعات یک وزارتخانه دولتی در رژیم صهیونیستی بود. این سازمان بر سیاست‌های مربوط به عملیات سازمان‌های اطلاعاتی، موساد و شاباک نظارت می‌کرد. «دیوید بن گوریون» اولین نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی خواهان تشکیل یک نهاد مرکزی برای هماهنگی و بهبود همکاری بین سرویس‌های امنیتی موجود یعنی اداره اطلاعات ارتش (اَمان)، سرویس امنیت داخلی (شین بت) و موساد شد که این تصمیم منجر به تشکیل وزارت اطلاعات شد. این وزارتخانه ماه مارس(فروردین) 2024 تعطیل شد.چگونه؟! با عملیات تاریخیِ طوفان الاقصی!
چند روز پس از طوفان الاقصی گزارشی از این وزارت خانه در 13 اکتبر افشا شد که در این گزارش توصیه شده است که جمعیت غیرنظامی غزه به شبه‌جزیره سینا در مصر انتقال اجباری پیدا کنند. چند هفته بعد، در 19 نوامبر 2023، گیلا گملیل، وزیر اطلاعات وقت، در مقاله‌ای در روزنامه جروزالم پست از اسکان داوطلبانه غزه‌ها در خارج از نوار غزه حمایت کرد، که به گفته او اعضای کنست در سراسر طیف سیاسی از آن حمایت کردند.
با طولانی شدن جنگ و افزایش هزینه‌های سرسام آور
جنگ وزارت دارایی رژیم صهیونیستی در در ژانویه 2024 پیشنهاد تعطیلی وزارت اطلاعات به همراه 9 وزارتخانه دیگر را داد. در مارس 2024، کابینه رژیم صهیونیستی تعطیلی وزارت اطلاعات و انتقال وظایف آن به دفتر نخست‌وزیری را تصویب کرد.
نهادهای اطلاعاتی- امنیتی رژیم صهیونیستی
4 نهاد رژیم صهیونیستی دارای نهاد اطلاعاتی- امنیتی هستند:
نیروهای دفاعی رژیم (ارتش رژیم صهیونیستی) که نیروهای زمینی، هوائی و دریایی را دربرمی‌گیرد و چند سازمان اطلاعاتی مهم مانند یگان 8200 و اَمان جزو آن هستند.
دفتر نخست‌وزیر که دارای دو نهاد اطلاعاتی مشهور موساد و شاباک (شین بت) می‌شود.
پلیس رژیم صهیونیستی
وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی
نهادهای اطلاعاتی زیر مجموعه نیروهای دفاعی رژیم صهیونیستی (ارتش رژیم صهیونیستی)
ارتش رژیم صهیونیستی بیشترین تعداد نهادهای اطلاعاتی و جاسوسی را در رژیم صهیونیستی دارا است. مهم‌ترین نهادهای زیرمجموعه ارتش رژیم می‌توان به اَمان و واحد 8200 اشاره کرد.
اَمان
اطلاعات نظامی رژیم صهیونیستی که اغلب به اختصار اَمان (AMAN) نامیده می‌شود، نهاد اطلاعاتی نظامی نیروهای دفاعی اسرائیل محسوب می‌شود و این سازمان در سال 1950 ایجاد شد.
هنگام ایجاد رژیم صهیونیستی (1948) سازمان نظامی- تروریستی‌هاگانا مسئول جمع‌آوری اطلاعات بود. دیوید بن گوریون اولین نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در اواخر دهه 1940 از‌هاگانا خواست تا ساختار سرویس مخفی برای رژیم صهیونیستی را طراحی کند.
اَمان با اینکه جزو ارتش رژیم است اما بخشی از نیروی زمینی، نیروی دریایی یا نیروی هوائی نیست. این سازمان در کنار موساد و شین بت (شاباک) جزو مهم‌ترین بخش نهادهای اطلاعاتی رژیم محسوب می‌شود. اَمان شامل واحد جنگ سایبری یا واحد 8200، واحد اطلاعات انسانی 504، واحد فناوری مخفی 81 و دوره آموزشی برنامه‌هاوت ظالوت (Havatzalot ) است و واحد عملیات ویژه شناسایی ستاد کل (Sayeret Matkal) است.
اَمان نیز خود دارای چند بخش مهم است که در ادامه به آن اشاره می‌شود.
سپاه اطلاعات اسرائیل که به اختصار هاَمان نامیده می‌شود، یک سپاه نیروی دفاعی رژیم است که تحت صلاحیت اداره اطلاعات نظامی ارتش اسرائیل (اَمان)
قرار دارد و مسئول جمع‌آوری و انتشار اطلاعات است. هاَمان در نتیجه کاستی‌های اطلاعاتی در جنگ یوم کیپور (1973) شکل گرفت. همچنین واحد معروف 8200 جزو‌هاَمان محسوب می‌شود.
واحد 8200
واحد 8200 یک واحد اطلاعاتی رژیم صهیونیستی از نیروهای دفاعی رژیم (ارتش) است که مسئول عملیات مخفیانه، شنود الکترونیک [جاسوسی سیگنال]، جمع‌آوری اطلاعات و رمزگشایی کدها و رمز است. واحد 8200 در سال 1952 با استفاده از تجهیزات نظامی آمریکا تاسیس شد. در سال 1954 این واحد از یافا به پایگاه فعلی خود در تقاطع گلیلوت منتقل شد. واحد 8200 بزرگ‌ترین واحد در نیروهای دفاعی رژیم صهیونیستی (ارتش) است که شامل چندین هزار سرباز است. با این حال بر اساس گزارش‌ها حدود 10 هزار نفر در این یگان خدمت می‌کنند که بیشتر آنها از میان نیروهای نخبه و تحصیل‌کرده در رشته‌های مرتبط انتخاب شده‌اند. گفته می‌شود شمار نیروهای این واحد بیشتر از کارکنان موساد یا شین‌بت است.
این سازمان ازنظر عملکرد با ستاد ارتباطات انگلیس و آژانس امنیت ملی آمریکا قابل مقایسه است و یکی از بخش وزارت دفاع محسوب می‌شود. همان طور آژانس امنیت ملی آمریکا جزوی از وزارت دفاع ایالات متحده است. واحد 8200 عمدتا توسط سربازان 18-21 ساله تشکیل شده است و انتخاب و استخدام در این واحد پس از دبیرستان شروع می‌شود تا آموزش‌های مدنظر را بتوانند سریعا آغاز کنند.
به گفته مدیر علوم نظامی در مؤسسه رویال خدمات متحد انگلیس «واحد 8200 احتمالاً پیشروترین آژانس اطلاعات فنی در جهان است و در همه چیز به جز مقیاس با آژانس امنیت ملی (NSA ) آمریکا برابری می‌کند.»
بر اساس مطالعه‌ای که در سال 2019 توسط مرکز مطالعات امنیتی ETH زوریخ منتشر شد، بسیاری از داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط واحد 8200 نه تنها در ارتش اسرائیل، بلکه با متحدان خارجی، که معمولاً شامل ایالات متحده، بریتانیا و کانادا هستند، به اشتراک گذاشته می‌شود. همچنین طبق اسناد افشا شده در سال 2009 میان آژانس امنیت ملی آمریکا و واحد 8200 توافقنامه اشتراک اطلاعات امضا می‌شود که این سازمان اطلاعاتی آمریکا حاضر می‌شود رونوشت‌ها، صوت‌های ضبط شده و برخی داده‌ها را به واحد 8200 ارائه کند.
در سال 2010 روزنامه فرانسوی «لومند» نوشت که این واحد یکی از بزرگ‌ترین پایگاه‌های شنود در جهان را در صحرای نقب اداره می‌کند. این مرکز شنود می‌تواند تماس‌های تلفنی، ایمیل‌ها و سایر ارتباطات در سراسر خاورمیانه، اروپا، آسیا و آفریقا را ردیابی کند. واحد 8200 همچنین از پست‌های شنود مخفی در سفارتخانه‌های رژیم صهیونیستی بهره می‌برد.
در عدم پیش‌بینی حمله 2023 حماس به اسرائیل توسط سازمان‌های اطلاعاتی اسرائیل، واحد 8200 به دلیل دست کم گرفتن فعالیت‌های حماس مقصر شناخته شد. گفته می‌شود که واحد 8200 گوش دادن به رادیوهای دستی حماس را در سال 2022 متوقف کرده است و به این نتیجه می‌رسد که این «هدر دادن تلاش» بوده است.
واحد سانسور نظامی
سانسور نظامی اسرائیل واحدی در اداره اطلاعات نظامی ارتش اسرائیل است که وظیفه دارد سانسور پیشگیرانه را در داخل کشور اسرائیل در مورد انتشار اطلاعاتی که ممکن است بر امنیت اسرائیل تأثیر بگذارد، انجام دهد.
این واحد توسط یک مقام نظامی که وزیر دفاع رژیم صهیونیستی منصوب می‌شود که به رئیس واحد سانسور این اختیار را می‌دهد تا اطلاعاتی را که به نظر او نباید در دسترس عموم باشد جلوی انتشار آنها را بگیرد.
به طور متوسط، سالانه 2240 مقاله مطبوعاتی در رژیم صهیونیستی توسط واحد سانسور مورد بازبینی قرار می‌گیرد که تقریباً 240 مورد آن به طور کامل حذف و حدود 2000 مقاله به طور جزئی دچار تغییرات می‌شوند.
در سال 1966، طرح سانسور بین نمایندگان رسانه‌ها و ارتش رژیم امضا شد. رسانه‌ها پذیرفتند که از دستورات واحد سانسور ارتش رژیم تبعیت کنند، در مقابل ارتش رژیم صهیونیستی نیز موافقت کرد که از نقش خود سوءاستفاده نکند که 2 اصل اساسی آن شامل موارد زیر می‌شود:
1- هدف از سانسور جلوگیری از انتشار اطلاعات امنیتی است که می‌تواند به نفع دشمن یا آسیب به دولت باشد.
2- هیچ سانسوری در مورد مسائل سیاسی، ابراز عقیده یا ارزیابی وجود نخواهد داشت مگر اینکه به اطلاعات طبقه‌بندی شده اشاره کنند.
واحد 504
واحد 504 یکی از واحدهای اطلاعاتی- نظامی ارتش رژیم صهیونیستی است که مسئول عملیات‌های مخفیانه، ضد جاسوسی و جاسوسی، اطلاعات انسانی و ارزیابی اطلاعات است. این واحد همزمان با ارتش رژیم صهیونیستی در سال 1948 ایجاد شد.
این واحد مانند موساد عملیات مخفیانه، جمع‌آوری اطلاعات نظامی و عملیات ویژه را در خارج اراضی اشغالی انجام می‌دهد و همچنین مانند شین بت(شاباک) در سرزمین‌های فلسطینی فعالیت می‌کند. در واقع مسئولیت‌های این سازمان با دو سازمان موساد و شین بت همپوشانی دارد.
وبسایت عبری «جروزالم پست» درباره تفاوت‌های این واحد با موساد و شین بت می‌نویسد واحد 504 مسئولیت بیشتری در لبنان بر عهده‌دارد درحالی‌که موساد بر روی کشورهای دیگر تمرکز دارد. درمقابل واحد 504 تمرکز کمتری در حوزه جاسوسی در غزه دارد و شین بت بیشترین میزان جاسوسی و نظارت را بر روی غزه دارد. اهداف واحد 504 نسبت به موساد و شین بت اهمیت استراتژیک کمتری دارد و بیشتر به عملیات نظامی میپردازد.
کمپ 1391 یک کمپ برای زندانیان است که توسط یگان 504 کنترل می‌شود. وجود این زندان تا پیش از سال 2003 برای عموم مردم ناشناخته بود و بیشتر اطلاعات مربوط به آن همچنان محرمانه باقی مانده است، اگرچه دیوان عالی اسرائیل دستور انتشار بخشی از اطلاعات مربوط به این زندان را صادر کرده است.
این زندان را یکی از سخت‌ترین مراکز بازجویی رژیم صهیونیستی می‌دانند. بسیاری اردوگاه 1391 را همان «گوانتانامو اسرائیلی» می‌دانند. این زندان تا قبل 1948 توسط انگلیس مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
سایِرِت متکل
یگان شناسایی ستاد کل (که پیش‌تر به عنوان یگان 269 یا یگان 262 شناخته می‌شد) که بیشتر با نام "سایِرِت متکل") شناخته می‌شود، واحد شناسایی ویژه ستاد کل ارتش رژیم صهیونیستی است. این یگان توسط اعضای گروهک تروریستی‌هاگانا تشکیل شد.
سایرت متکل به‌عنوان یک واحد اطلاعاتی میدانی که شناسایی عمیق در پشت خطوط دشمن برای جمع‌آوری اطلاعات استراتژیک را انجام می‌دهد، وظایف گسترده‌ای از جمله عملیات‌های ویژه مخفی، جست‌وجو و نجات رزمی، مبارزه با مخالفین، نجات اسرا، جمع‌آوری اطلاعات انسانی (HUMINT)، جنگ‌های نامنظم، نفوذ عمیق، انجام عملیات جست‌وجو و تعقیب و شناسایی در خارج از مرزهای اراضی اشغالی را بر عهده‌دارد. این یگان بر اساس واحد خدمات هوائی ویژه ارتش بریتانیا (SAS) شکل گرفته.
واحد 54
بی بی‌سی فارسی در گزارشی نوشت در ماه ژوئن 2023 رسانه‌ها در اسرائیل گزارش دادند که یک واحد اطلاعاتی در ارتش این کشور تشکیل شده که به طور مشخص بر جنگ احتمالی علیه ایران متمرکز است.
اولین بار سایت خبری وای‌نت (سایت انگلیسی روزنامه یدیعوت آحارانوت) گزارش داد که «شاخه 54» برای جمع‌آوری اطلاعات درباره نیروهای نظامی ایران و شیوه‌های رزمی و تکنیک‌های آموزشی آنها تشکیل شده است. بر اساس این گزارش تنها 30 نفر در این واحد فعالیت می‌کنند.
یکی از فرماندهان این واحد تشکیل آن را نشانه «تغییری مهم در طرز فکر ارتش اسرائیل» در برخورد با ایران توصیف کرده و گفته است که جنگ احتمالی با ایران «شبیه جنگ با حزب‌الله یا عملیات در غزه علیه حماس یا جهاد اسلامی نخواهد بود.»
این فرمانده، که نامی از او برده نشده، درباره وظایف واحد 54 گفته است: «ما مسئول فراهم کردن زیربنای اطلاعاتی درباره قابلیت‌های نظامی ایران و سامانه‌های استراتژیکی آنها هستیم. ما در حال تحقیق درباره عوامل تعیین‌کننده در ایران هستیم.»
در این واحد اطلاعاتی یک بخش هدف‌گذاری هم فعال است که اهداف بالقوه در داخل ایران را برای حملات احتمالی در آینده شناسایی می‌کند. مسئول این بخش به رسانه‌ها گفته است که فعالیت آن به طور خاص روی سپاه پاسداران در داخل ایران -و نه نیروی قدس- متمرکز است.
سازمان‌های اطلاعاتی
زیر مجموعه نخست‌وزیری رژیم صهیونیستی
دو سازمان اطلاعاتی موساد و شاباک زیر مجموعه دفتر نخست‌وزیری رژیم صهیونیستی هستند و تنها به وی گزارش می‌دهند.
موساد
سازمان اطلاعات و عملیات ویژه یا موساد؛ سازمان اصلی رژیم صهیونیستی در حوزه اطلاعاتی است. این سازمان به همراه امان (اطلاعات نظامی) و شین بت (امنیت داخلی) یکی از نهادهای اصلی جامعه اطلاعاتی رژیم است. موساد مسئول جمع‌آوری اطلاعات، عملیات مخفیانه و مبارزه با تروریسم است و مدیر آن مستقیما و تنها به نخست‌وزیر پاسخگو است. به همین خاطر رونن برگمان نویسنده کتاب برخیز و بکش موساد را یک «دولت عمیق» می‌داند.
بودجه سالانه آن حدود 10 میلیارد شِکِل (2.73 میلیارد دلار آمریکا) تخمین زده می‌شود و حدود 7000 نفر در آن مشغول به کار هستند، که آن را به یکی از بزرگ‌ترین آژانس‌های جاسوسی جهان تبدیل می‌کند. این سازمان جاسوسی در 13 دسامبر 1949 به دستور دیوید بن گوریون تشکیل شد.
شین بت یا شاباک
آژانس امنیت رژیم صهیونیستی که با نام اختصاری شاباک یا شین بت شناخته می‌شود. این سازمان جاسوسی سرویس امنیت داخلی رژیم صهیونیستی است و شعار آن «سپر نامرئی» است. دفتر مرکزی شین بت در شمال غربی تل‌آویو قرار دارد و همانند موساد زیر مجموعه دفتر نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی قرار دارد و تنها به آن پاسخگو است.
شین بت در سال 1948 پس از اعلام استقلال رژیم صهیونیستی تشکیل شد ولی این سازمان جاسوسی در واقع میراث گروهک‌های تروریستی مانند «هاگانا، لهی و استرن» بوده است.
شاباک به عنوان شاخه‌ای از نیروهای دفاعی رژیم صهیونیستی تاسیس شد و در ابتدا توسط ایسر‌هارل (پدر اطلاعات اسرائیل که بعداً ریاست موساد را بر عهده داشت) رهبری می‌شد. در واقع شاباک چشم و گوش رژیم صهیونیستی برای اشغال سرزمین‌های فلسطینی بوده است. این سازمان اصلی‌ترین سازمان رژیم صهیونیستی برای نفوذ در جوامع فلسطینی بوده است و نیروهای این سازمان آموزش‌های تخصصی برای ارتباطات با فلسطینی‌ها را دوره می‌بینند.
وبسایت میدل ایست مانیتور درباره شاباک می‌نویسد «برنامه دیوید بن گوریون برای استخدام بیشتر پرسنل برای ایجاد شین بت از‌هاگانا برای اطمینان از قرار گرفتن مردان‌هاگانا در پست‌های کلیدی بود. در همان زمان، او به اندازه کافی واقع‌گرا بود تا بداند که استعدادهای زیادی در داخل ایرگون و حتی لهی [باند استرن، گروه تروریستی دیگر] وجود دارد که باید در راه دولت جدید مهار شود. او مصمم بود که خدمات چنین افرادی را از دست ندهد. بنابراین او یک غربالگری سیستماتیک از اعضای ایرگون و لهی را با هدف جذب بهترین و قابل اعتمادترین و منضبط‌ترین عوامل آنها، برخی در شین بت، و برخی دیگر در شاخه‌های مختلف سرویس مخفی، آغاز کرد. در نتیجه می‌توان گفت که در طی یک یا دو سال از آغاز به کار شین بت به طور خاص و سرویس مخفی اسرائیل به عنوان یک کل متشکل از درخشان‌ترین تیم جاسوسی و سازماندهی اطلاعاتی از رده‌های‌هاگانا، ایرگون و لچی، از جمله یک طیف متنوعی از استعدادها از خرابکاران، جاعلان پاسپورت و اسناد گرفته تا کارشناسان ارتباطات و رمز شکنان وجود داشت.»
شین بت دارای سه بال عملیاتی است 1- اداره اعراب که مسئول اصلی فعالیت و نظارت با اعراب در اراضی اشغالی، کرانه باختری و غزه است. 2- اداره اتباع صهیونیست که مسئول ضدجاسوسی و پیشگیری از خرابکاری است. 3- اداره امنیت که مسئول حفاظت از افراد و مکان‌های با ارزش بالا مانند محل سکونت مقامات، سفارت‌ها، فرودگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی است.
همان طور که گفته شد شاباک وظیفه اصلی نظارت و مبارزه با فلسطینی‌ها در داخل اراضی اشغالی، غزه و کرانه باختری را دارد. شبکه خبری «الجزیره» در این باره می‌نویسد « شین بت به خاطر شکنجه و کشتار زندانیان فلسطینی بدنام است. یک کمیته سازمان ملل متحد، شین بت را به دلیل استفاده از تاکتیک‌های بازجویی خشونت‌آمیز محکوم کرده است که تاکنون نیز ادامه دارد. بسیاری از اقدامات قانونی برای شین بت برای پلیس غیرقانونی است. اگر شین بت
شما را بازداشت کند، تا 20 روز حق داشتن وکیل ندارید. شین بت از زمان تأسیس خود از روش‌های بازجویی خشونت‌آمیز از زندانیان خود استفاده کرده است. امروز حتی ابتدائی‌ترین حقوق آنها را سلب می‌کند و آنها را از ملاقات با وکلای خود و نادیده گرفتن مراحل قانونی مناسب باز می‌دارد. با این حال، آنها از پیگرد قانونی مصون هستند.»
دیگر سازمان‌های اطلاعاتی
ارتش رژیم صهیونیستی
نیروها_ی هوایی، زمینی و دریایی رژیم صهیونیستی که جزو وزارت دفاع (ارتش) رژیم اشغالگر هم دارای واحدهای جاسوسی – اطلاعاتی هستند. وزارت امورخارجه و پلیس رژیم نیز دارای واحدهای جاسوسی هستند. با این حال این واحدهای جاسوسی به اندازه واحدهای اصلی مانند امان، موساد و شاباک نمی‌رسد.