گل تاب فشار در و دیوار ندارد!!
بر حاشیه ی گلبرگ لاله ی حیدری با خون دل نوشته ؛ "گل تاب فشار درودیوارندارد"
انسیه حورا، مائده ی آسمانی بود که بر زنهای عالم ارزانی شد. از این سبب بود که حلاوت و لذت بوی بهشت را پدر از او استشمام می نمود. وجودش آکنده از عطر معنویت و آراسته به زیور حیا و عفت حجاب از ذات او تجلی می یافت پاکدامنی خیره ی او و نور عشق از سجاده ی اوست که از سحرگاهان تا به صبح در آسمان هویدا بود. بزرگی و قداست از وجود ذی وجود یگانه ی گوهر ،عصمت تلألؤ می نمود. زن از مقام او آوازه ای دگر باره یافت، بخشش و جود و کرم الفبای زندگی هم او بود. دست تمنا را از سراسر رویاهایش کوتاه کرده بود تحمل و بردباری، شاگرد هر روز مکتبش بود و قناعت همیشه میهمان عزیز خانه ی پر برکتش هم او بود که سوره ی کوثر در مقام و منزلتش نازل شد و اگر علی (ع) نبود، هم کفوی برای آن شهپر آفرینش نبود.
کابین ازدواجش را از سر مهر، شفاعت امتش قرار داد. درخت امامت از آن دردانه خلقت به بار نشست . آری با همه ی این اوصاف هیچ کس به جز مولا و محمد (ص) - پدرش به حق زهرای اطهر را نشناخت. وقتی آن ملیحه ی شفیعه پای در بیت ولایت گذاشت مکتب عشق او شد. وقتی مولا به خانه می آمد تنها دیدار فاطمه (س) بود که غم های دل مولا رامی سترد.
هر روز کبوتر عشق مولا از دست پر مهر او آب و دانه می گرفت و اکنون که فاطمه اش در بستر بیماری برای وصیت او را به بالین طلبیده است، زین پس سوز است آب علی و گداز است نان علی! آه از آن همه مظلومیت در فراق آن نوگل باغ احمدی دردا!! چاه سینه ای فراخ دارد ازراز و رمز علی !!!
دریغا! دردا از بازوان ورم کرده ی فاطمه که به سختی بالا می روندتا اشکهای غریبانه ی مولا را پاک کند! وای از یتیمی زینب(س) آن هنگام که برای آخرین بار زهرای مرضیه (س) خواست سرش را شانه کند و توان نداشت !! وای بر او و دو صد لعنت بر نام و نیاکان آن ددمنشی که ریاست و کیاست و خلافت او را فریفت و رخ آن مدال زرین خلقت را آن چنان نیلی کرد که تا زنده بود روی مبارکش را از علی (ع) نهان میکرد و باز هم مراقب دل سوخته ی علی (ع) بود!!!
دریغا! دردا از درد پهلو که شب تا سحر خواب را از فاطمه (ص) ربوده بود ! وای از فدک که حق فاطمه بود و دشمنان ظالمانه غصبش کردند!
افسوس و صد افسوس که گلبرگ شبنم عشق علی (ع) را وحشیانه پرپر کردند.!!!