مقدمه
به هر نوع برخورد یا تصادمی که توسط انواع وسایل نقلیه، عابر پیاده و یا هر شیء دیگر در جاده‌ها، بزرگراه‌ها و دیگر معابر رخ دهد حادثه ترافیکی اطلاق می‌شود. در برخی از این حوادث علاوه بر خسارات مالی، خسارات جانی نیز در پی ضربات شدید وارده به افراد در حادثه رخ می‌دهد؛ و این یعنی آنها جان خود را از دست داده و قربانی یک حادثه ترافیکی می‌شوند. تعداد جانباختگان این حوادث از سالی به سال دیگر و از کشوری به کشور دیگر متفاوت است.
آمار و ارقام
طبق آمار رسمی سازمان بهداشت جهانی (WHO) سالانه به طور میانگین بالغ بر ۱/۱۹ میلیون نفر در جهان جان خود را در اثر این حوادث از دست می‌دهند. همچنین از عوامل اصلی مرگ و میر در کودکان، نوجوانان و جوانان در بازه سنی ۵ تا ۲۹ سال نیز جراحات وارده ناشی از این حوادث گزارش شده است. بر اساس گزارش دیگری از سازمان بهداشت جهانی (WHO) بالای ۹۰ درصد از مرگ و میر ناشی از این حوادث در کشورهای با میانگین درآمد پایین و یا با درآمد متوسط رخ می‌دهد و این درحالیست که حدود ۶۰ درصد از وسایل نقلیه جهان در اختیار این کشور ها قرار دارد.
علل و عوامل موثر
گزارش‌های سازمان‌های بین المللی حاکی از آن است که عواملی چون سن، جنسیت و وضعیت اقتصادی-اجتماعی افراد و جامعه تاثیر بسزایی بر میزان بروز این حوادث و تلفات ناشی از آن دارد؛ همچنین عللی از قبیل سرعت بالا، رانندگی بلافاصله بعد از مصرف مشروبات الکلی، ایمنی پایین جاده‌ها و وسایل نقلیه و عدم رعایت نکات ایمنی به هنگام رانندگی از مهمترین وقوع علل مرگ و میر در این حوادث شمرده می‌شوند.
پیشگیری
حوادث ترافیکی نیز مانند هر حادثه دیگری قابل پیشگیری می‌باشند. از مهمترین اقدامات پیشگیرانه در این راستا می‌توان به تعمیر جاده‌ها و افزایش کیفیت وسایل حمل و نقل، افزایش آگاهی مردم و افزایش دانش پزشکی افراد اشاره کرد. با توجه به اعلام سازمان بهداشت جهانی (WHO) برای پیشبرد این هدف دولت ها می‌بایست بکارگیری همزمان و هماهنگ بخش‌هایی چون پلیس راهور و بزرگراه، بهداشت و درمان، حمل و نقل و آموزشی را در برنامه خود قرار دهند.