شناسهٔ خبر: 69832402 - سرویس علمی-فناوری
نسخه قابل چاپ منبع: مهر | لینک خبر

هوش مصنوعی دستیار رادیولوژیست ها می شود

براساس تحقیقی جدید، پژوهشگران می توانند به مدل های هوش مصنوعی بیاموزند بین تومورهای مغزی و بافت سالم تمایز قائل شوند.  

صاحب‌خبر -

به گزارش خبرگزاری مهربه نقل از فیز، مدل‌های هوش مصنوعی هم اکنون قادر هستند با دقتی مشابه پزشکان چنین تومورهایی را در تصاویر ام آر آی شناسایی کنند. محققان به طور مستمر استفاده از هوش مصنوعی در حوزه پزشکی را گسترش داده اند. به خصوص استفاده از این فناوری در زمینه رادیولوژی نویدبخش بوده است. در این حوزه انتظار بیماران برای آنکه تکنیسین‌ها تصاویر پزشکی را پردازش کنند، ممکن است فرایند درمان را به تعویق بیندازد.

به همین دلیل شبکه‌های عصبی کانولوشنال ابزارهای قدرتمندی هستند که به محققان اجازه می‌دهند مدل‌های هوش مصنوعی را براساس مخازن بزرگی از تصاویر آموزش دهند تا عکس‌ها را شناسایی و دسته بندی کنند.

به این ترتیب شبکه‌های مذکور می‌توانند ایجاد تمایز بین تصاویر را بیاموزند. شبکه‌های عصبی کانولوشنال همچنین ظرفیت انتقال یادگیری را دارند. بنابراین محققان می‌توانند از مدل‌های آموزش دیده برای انجام یک فعالیت جدید مانند یک پروژه مرتبط دوباره استفاده کنند.

هرچند ردیابی حیوانات استتار شده و دسته بندی تومورهای مغزی شامل دو نوع دسته بندی متمایز عکس است، اما محققان این پژوهش معتقدند بین حیوانی که در طبیعت استتار کرده و گروهی از سلول‌های سرطانی که با بافت سالم اطراف ترکیب می‌شوند، شباهتی وجود دارد.

فرآیند تعمیم محتوای آموخته شده یا به عبارتی گروه بندی موارد مختلف در یک زیر مجموعه ماهیتی، برای درک اینکه چگونه یک شبکه می‌تواند اشیا استتار شده را تشخیص دهد، ضروری است. چنین آموزشی می‌تواند به ویژه برای تشخیص تومور مفید باشد.

در همین راستا محققان در پژوهش جدید از داده‌های ام آر آی حوزه عمومی، چگونگی آموزش مدل شبکه‌های عصبی براساس داده‌های تصویربرداری سرطان مغز را بررسی کردند. همچنین آنها یک مرحله یادگیری انتقال تشخیص حیوانات استتار منحصر به فرد را برای بهبود مهارت‌های تشخیص تومور شبکه‌ها معرفی کردند.

محققان متوجه شدند این شبکه‌ها تقریباً در ردیابی تصاویر مغزی نرمال ایده آل هستند و فقط یک تا ۲ اشتباه دارند. این مدل‌ها قادر به تمایز بین سلول‌های سالم و سرطانی بودند. نخستین شبکه عصبی ابداعی دقت ۸۵.۹۹ درصدی در ردیابی سرطان مغز داشت و دقت شبکه ای دیگر ۸۳.۸۵ درصد بود.

شبکه عصبی مذکور پس از این تحقیقات، می‌تواند تصاویری تولید کند که مناطق خاصی را در طبقه بندی تومور مثبت یا منفی خود نشان می‌دهد. این امر به رادیولوژیست‌ها این امکان را می‌دهد تا تصمیمات خود را با تصمیم‌های شبکه تأیید کنند.