جوان آنلاین: سیما فردوسی معتقد است در برخی سریال‌های نمایش خانگی، تهیه‌کننده و کارگردان می‌خواهند با سوگیری خاص به جامعه چهره بدی از خانواده‌های ایرانی را نمایش دهند. شاید مشکلات وجود داشته باشد، اما به شکل مبتذل نشان دادن آن و برجسته کردنش مشکل‌ساز خواهد شد.
سیما فردوسی، کارشناس خانواده و روانشناس بالینی درباره محتوای ضدخانواده آثار نمایش خانگی می‌گوید: به نظر می‌رسد شبکه نمایش خانگی از معیار‌های اخلاقی و عرف جامعه عبور کرده است. اعتراض‌ها و انتقادات نشان می‌دهد که باید حتماً یک همه‌پرسی صورت گیرد و از جامعه نظرخواهی شود تا ببینیم آیا آثار نمایش خانگی از نظر اجتماعی با فرهنگ و معیار‌های ما منطبق است یا نه. در آثار نمایش خانگی نباید فیلم و سریالی ساخته شود که با فرهنگ ایرانی تطبیق نداشته باشد. شاید افرادی که به برخی از آثار نمایش خانگی خرده می‌گیرند و شاکی هستند و آن را نمی‌پسندند با محتوای نمایش خانگی مشکل دارند و آن را مناسب نمی‌دانند، چون هر اثری باید با فرهنگ و اجتماع منطبق باشد، وگرنه مورد انتقاد و اعتراض مخاطب واقع می‌شود. بنابراین یک مسئله اساسی در آثار نمایش خانگی بحث محتوایی است که محتوای این آثار باید بر طبق آداب، رسوم، فرهنگ و ادبیات موردپسند جامعه باشد.
این کارشناس تربیتی در ادامه عنوان می‌کند: بیننده و مخاطب برنامه‌ها و آثار نمایش خانگی باید بتواند خودش را در شاکله قصه قرار دهد. اگر بحث خانواده باشد، بیننده باید بتواند خودش را با فیلم هماهنگ کند و خانواده خودش را با خانواده خلق شده در فیلم منطبق بداند. در صورتی که فاصله خیلی زیاد باشد این احساس به مخاطب دست می‌دهد که این فیلم فرسنگ‌ها با آن چیزی که در زندگی خودش، خانواده‌اش و ذهنش می‌گذرد فاصله دارد، به‌خصوص که در جامعه ما رسانه به هر شکلی صرفاً یک رسانه تفریحی نیست. به عبارت دیگر رسانه در مملکت ما بعد آموزشی‌اش خیلی بالاست، یعنی مردم از رسانه درس و آموزش می‌گیرند. شاید در برخی جوامع به این صورت نباشد، اما در جامعه ما قطعاً به این صورت است، یعنی وقتی مخاطب چیزی را می‌بیند فوراً احساس می‌کند که این اثر و فیلم مورد قبول جامعه است و مجوز گرفته، پس حتماً در بطن جامعه هم وجود دارد و خودش را با آن همانند می‌کند! همین موضوع نشان از اهمیت بالای محتوای آثار نمایش خانگی و رادیو و تلویزیون دارد و بر این امر تأکید می‌کند که ما باید از بعد آموزشی در محتوا‌های نمایش خانگی مراقب باشیم، چون فوق‌العاده روی مخاطب ما اثرگذار است.
هیچ کس شبکه نمایش خانگی را گردن نمی‌گیرد
وی با طرح این سؤال که آیا اینکه افراد در نمایش‌ها و فیلم‌ها با هم بد صحبت می‌کنند و واژه‌های بدی به کار می‌برند، این در جامعه ما معمول است؟ آیا ما واقعاً می‌خواهیم جامعه به این سمت برود؟ شاید برخی فکر کنند که این به جذابیت موضوع، قصه داستان و برنامه می‌انجامد، اما به عقیده من، این اشتباه است، چون هیچ جذابیتی ندارد، بلکه اثرات مخربی هم روی مخاطب می‌گذارد. بیننده با دیدن و شنیدن آن یاد می‌گیرد و فکر می‌کند چیزی عادی است، به‌خصوص در جامعه ما بحث ادب، اخلاق و تربیت خیلی مهم است. در این شرایط با این واژه‌های غیرمؤدبانه روبه‌رو می‌شود و احساس می‌کند که این یک چیز معمول و متداول در جامعه شده است و باید به این صورت حرف بزنند، به‌خصوص مخاطبانی که سن‌شان کم است و خیلی از این نمایش‌ها ممکن است برایشان مناسب نباشد. پس باید یک بازنگری در آثار نمایش خانگی انجام شود که متأسفانه کسی آن را گردن نمی‌گیرد. دقیقاً هم بحث اینجاست که باید جایی وجود داشته باشد که متولی رسیدگی به این مسائل باشد، مثلاً وزارت ارشاد. همچنین جای بحث‌های تحقیقی، پژوهشی، همه‌پرسی و نظرخواهی از جامعه ما خالی است.