«از مجموع ۱۳۵ هزار چادر، ۱۰۰ هزار چادر به دلیل فرسودگی نیاز به تعویض فوری دارند». این را دفتر اطلاع‌رسانی دولتی در نوار غزه در آستانه فرا رسیدن فصل سرما اعلام کرده بود. 

آوارگان فلسطینی چادر‌های خود را از چوب، نایلون و پارچه برپا کرده‌اند و با گرمای آفتاب و شرایط آب‌وهوایی غزه طی بیش از یک سال آوارگی، جابه‌جایی مداوم و شرایط غیرانسانی کاملاً از کار افتاده است.

۴۱۰ روز از جنگ غزه می‌گذرد. باوجودآنکه بر اساس تقویم، هنوز فصل زمستان آغاز نشده، اما اواخر پاییز امسال در غزه، دست‌کمی از سرمای گزنده زمستان آن ندارد. در سایه تداوم حملات رژیم صهیونیستی به مناطق مختلف نوار غزه و نسل‌کشی، بارش شدید باران، بر شدت رنج و درد آوارگان فلسطینی در نوار غزه افزوده است. شب گذشته نیز به دلیل بارندگی شدید، چادر‌های آوارگان فلسطینی در چندین منطقه غرق آب شد.

هماهنگ‌کننده ویژه سازمان ملل برای روند صلح خاورمیانه تور ونسلند نیز امروز هشدار داد که وضعیت بشردوستانه در غزه با شروع زمستان فاجعه‌بار است.

سازمان ملل متحد تاکنون بار‌ها در بیانیه‌های متوالی، با اشاره به این‌که میزان کمک‌های بین‌المللی ورودی به غزه به پایین‌ترین سطح خود در طول سال رسیده، درباره وقوع قحطی قریب‌الوقوع در این باریکه در آستانه فصل سرما، هشدار داده است.

به گفته آژانس بشردوستانه سازمان ملل (اوچا)، بمباران اسرائیل در بیش از ۱۳ ماه حملات مداوم، بیش از ۷۰ درصد از خانه‌ها یا آسیب دیده یا به طور کامل تخریب شده است. با توجه به اینکه بسیاری از ساکنان نوار غزه به دلیل جنگ آواره شده‌اند و اغلب به دنبال سرپناهی در کمپ‌های چادری هستند، نزدیک شدن به زمستان عامل اصلی نگرانی است.

روایت شبکه های اجتماعی از جریان زندگی در غزه

شبکه‌های اجتماعی، تصاویری از چادر‌های غرق در آب در ورزشگاه یرموک شهر غزه را منتشر کردند و از بیداد سرما، شیوع بیماری‌های واگیردار و فقدان وسایل گرمایشی و کمبود غذا و دارو برای آوارگان فلسطینی گزارش دادند. 

بااین‌وجود، با سرد شدن هوا و نزدیک شدن به دومین زمستان از آغاز جنگ در غزه، آوارگان فلسطینی برای سپری کردن این زمستان و زنده ماندن، از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند. 

خبرگزاری رویترز چند هفته پیش، گزارش تکان‌دهنده‌ای از تلاش آوارگان فلسطینی برای گرم ماندن در فصل سرما در نزدیکی ساحل در منطقه المواصی خانیونس منتشر کرد که نشان می‌داد شماری از آوارگان فلسطینی با پتو برای سایرین لباس می‌دوزند.

 ندا عطیه ۳۱ ساله به همراه چند فلسطینی دیگر، لباس‌ها را اندازه می‌گیرند، می‌برند و می‌دوزند. تمام مراحل این خیاطی کاملاً دستی صورت می‌گیرد. به دلیل کمبود برق و تجهیزات، آنها با استفاده از پدال‌های دوچرخه‌ای که با تسمه به چرخ خیاطی آنها متصل است، برق تولید می‌کنند.

برخی مانند ابوعنزه به ساختن خانه‌های موقت با استفاده از ضایعات ساختمان‌های آسیب دیده از جنگ و تکنیک‌های قدیمی برای ساخت ملات متوسل شده‌اند. ابوعنزه که در خان یونس، ساکن است هنگام ساخت ملات با مخلوط کردن شن و ماسه با آب به خبرگزاری فرانسه گفت: خانه ما بسیار قدیمی بود، در سال ۱۹۳۶ ساخته شد. توانستم این سنگ‌ها را جمع کنم تا دیوار را بازسازی کنم تا فعلا از ما محافظت کند و سپس کل خانه را بازسازی کنیم.

برخی دیگر نیز در تلاش هستند تا سرپناه‌هایی با منابع محدود آماده کنند و شب‌های سرد زمستانی را در قلمرو محاصره شده، جایی که دما می‌تواند به حدود ۶ درجه سانتیگراد کاهش یابد، بگذرانند.

سال گذشته، چند ماه پس از جنگ، باران‌های شدید چادر‌های آوارگان را غرق در آب کرد و آنها را در برابر تأثیرات شب‌های مرطوب منطقه ساحلی آسیب‌پذیر ساخت. رطوبت به لباس‌ها نفوذ می‌کند و رطوبت ایجاد شده در چنین شرایطی زندگی مخاطره آمیزی ایجاد می‌کند که به سختی می‌توان از شر آن خلاص شد.

گرمتر از یک چادر

حتی قبل از جنگ محاصره رژیم صهیونیستی به این معنی بود که مصالح ساختمانی بسیار کمی وارد غزه می‌شد. واردات سیمان به شدت محدود بود. اکنون با وجود درخواست چندین گروه امدادی از تابستان مبنی بر گنجاندن مصالح ساختمانی در فهرست محصولات مجاز به غزه، ورود آنها عملاً ممنوع شده است.

محمد شانینو که خانه سه طبقه‌اش ویران شده است، می‌گوید: «سیمان وجود ندارد، بنابراین راه جایگزین این است که ما به ۷۰ سال پیش، به زمان اجدادمان برگردیم و با خاک رس خانه بسازیم. او با اشاره به دیواری از بلوک‌های ساختمانی نامتناسب که تقریباً ملات‌کاری شده، گفت: «آن‌ها ما را به یک زندگی ابتدایی بازگردانده‌اند.»

شانینو گفت که از حدود ۷۰۰ سنگ از خانه ویران شده خود برای ساختن یک سرپناه ساده استفاده کرده است، جایی که خانواده او اکنون در یک اتاق یک نفره مشترک ساکن هستند. با یک ورق فلزی راه راه و برزنت برای سقف، پنجره‌ای که فقط با یک تکه پارچه نازک پوشانده شده است و دیوار‌های پر از ترک و اگرچه این خانه بسیار کوچکتر از خانه‌ای است که قبلاً در آن زندگی می‌کردند، فرزندانش می‌گویند که از یک چادر گرمتر است.

یک زن فلسطینی که با پای برهنه در یک اتاق موقت ساخته شده از سنگ‌های خانه‌های ویران شده، ایستاده، می‌گوید: از داشتن یک سرپناه شاکرم. سنگ‌ها را از خانه‌های ویران برداشتیم و بازیابی کردیم و با گل ساختیم، چون ما می‌خواهیم زندگی کنیم.