عبدالحسین کلانتری روز دوشنبه ۲۸ آبان ۱۴۰۳ در نشست رونمایی از کتاب «کتاب‌شناسی توصیفی، آثار منتخب جشنواره‌های کتاب ایران» در دفتر مدیرعامل خانه کتاب و ادبیات ایران، درباره لزوم توجه به مستندسازی در کشور افزود: بنابر دلایلی به مستندسازی آن طور که باید توجه نداریم، گاهی ممکن است به نظر برسد این اقدامات استفاده زیادی ندارد، در حالی که این اقدام کاری پسندیده و از ابتداییات حوزه دانش است.
وی با تاکید بر اینکه وقتی پیچیدگی زیاد می‌شود، تفکیک سازمانی انجام می‌شود، گفت: به همین دلیل است که در حوزه کتاب مانند دیگر حوزه‌هایی که در شهرهای بزرگ فعالیت می‌کنند، با تفکیک بخش‌های مختلف مواجه هستیم.
به گفته کلانتری، حوزه کتاب با افت و خیزهای که داشته، حوزه رو به رشدی است. طبیعت تراکم داده‌ها و پیچیدگی مناسبات کتاب ایجاب می‌کند بخشی از تکثر طبیعی فرض شود اما اگر هم‌افزایی بخش‌های مختلف بیشتر شود می‌توان اقدامات بهتری در این حوزه انجام داد.
برای ایجاد نظم، خلاقیت را سرکوب نکنیم
وی بر رتبه‌بندی و سطح‌بندی جشنواره‌ها تاکید کرد و افزود: باید توجه داشت که در عین حال که با رتبه‌بندی جشنواره‌ها میان آنها نظم ایجاد می‌کنیم، خلاقیت را سرکوب نکنیم، اما به آن نظام و جهتی بدهیم تا بر آیند آن بتواند نقشه راه باشد.
به گفته کلانتری ررویدادها و جشنواره‌ها با توجه به همه موارد تاثیر خود را بر جامعه می‌گذارد و افراد دوست دارند در آن شرکت کنند و آن جایزه را دریافت کنند.
معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با بیان اینکه در کشور معمولا جشنواره‌ها به عنوان پایان کار در نظر گرفته می‌شوند، ادامه داد: این در حالی است که می‌توان حمایت‌های دیگری از جشنواره در نظر گرفت. اگر افراد منتخب حمایت شوند تا فرد در حوزه کاری خود بتواند بیشتر فعالیت کند، می‌تواند اقدامی موثر باشد.
وی با تاکید بر اینکه باید در حوزه فرهنگی بخش‌های مختلف را شناسایی و تقویت کرد، ادامه داد: باید برگزاری رویدادها را از تهران بِکَنیم و به استان‌ها ببریم، تهران «رویدادزده» شده است. و این فرصتی می‌شود برای استان‌هایی که آمادگی دارند.
آثار بعد از جشنواره رها می‌شوند
مدیرعامل خانه کتاب و ادبیات ایران درباره مساله اثرگذاری و اثر سنجی جشنواره‌ها گفت: در جشنواره‌های مربوط به سال ۹۹ حدود ۶۰۰ عنوان، و در جشنواره سال ۱۴۰۰ حدود ۷۰۰ اثر مورد بررسی قرار گرفت و این روند همینطور ادامه دارد. اما مساله‌ای که باید به آنها توجه کرد این است که آیا برگزاری جشنواره تاثیری در فروش و توجه عمومی به کتاب دارد؟ این چالش در جایزه‌های ملی و چه در جوایز خصوصیجدی است.
علی رمضانی با تاکید بر اینکه بخشی از وظایف برای بررسی عملکرد جشنواره‌ها بر عهده این مجموعه است، ادامه داد: همچنین نهادهای دیگر هم باید به وظایف خود عمل کنند. این در حالی است که بعد از جشنوارهآثار رها می‌شوند شاید ناشی از تعدد جشنواره هاست.
به گفته وی کارکرد بخشی از جشنواره‌ها در دنیا این است که اثر را به دیگر کشورها معرفی می‌کنند، اما کمتر جشنواره ای در ایران این نقش را ایفا می‌کند. همچنین مساله تاریخ شفاهی جشنواره‌ها و جمع‌آوری کتاب و بیانیه‌ها می‌تواند در دستور کار مسئولان فرهنگی قرار بگیرد. زیرا بیانیه کنش علمی است و هر مجمع خلاصه بررسی‌های خود را در بیانیه اعلام می‌کنند.