شناسهٔ خبر: 69798932 - سرویس ورزشی
نسخه قابل چاپ منبع: راه دانا | لینک خبر

رکوردشکنی بخشی از فوتبال است؛

دایی: می‌دانستم ۱۰۰ گل ملی می‌زنم؛ کنار مسی و رونالدو بودن افتخارم است دایی: می‌دانستم ۱۰۰ گل ملی می‌زنم؛ کنار مسی و رونالدو بودن افتخارم است

اسطوره فوتبال ایران گفت: شکستن رکورد بخشی از فوتبال است و خوشحالم که بازیکنی چون رونالدو چنین کاری را کرد.

صاحب‌خبر -

به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا؛ علی دایی ۲۰ سال پیش در چنین روزی نخستین بازیکنی شد که ۱۰۰ گل در دیدارهای ملی به ثمر می‌رساند. او درباره این شاهکار و شکستن رکوردش توسط دو اسطوره جهان فوتبال صحبت کرد. مهاجم سابق بایرن مونیخ از کریستیانو رونالدو و لیونل مسی ستایش کرد.

فرانس پوشکاش فقید سال ۱۹۹۳ درباره تلاش برای رسیدن به ۱۰۰ گل در دیدارهای ملی گفته بود: فکر نمی‌کنم هرگز این کار انجام شود. این روزها فوتبال بسیار دفاعی‌تر شده است. تیم‌ها قبلاً چهار یا پنج بازیکن در خط حمله داشتند. حالا بهترین گلزن یک جام جهانی شش گل می‌زند. قبلا ۱۰ گل یا ۱۱، ۱۲ گل می‌زد. فکر می‌کنم زدن ۱۰۰ گل دست‌نیافتنی است.

همان سال یک مهاجم ۲۴ساله اردبیلی در کنار آتشفشان سبلان اولین بازی ملی‌اش را انجام داد. هیچکس نمی‌توانست تصور کند او رکورد پوشکاش را بشکند؛ حتی خودش. دایی اما گلزنی بی‌نظیر بود. او یک تمام‌کننده بی‌نقص با توانایی بسیار بالا در زدن ضربات سر بود.

دایی سال ۱۹۹۶ تنها در ۱۸ بازی ۲۲ گل به ثمر رساند؛ آماری که شامل چهار گل در ۲۳ دقیقه مقابل کره‌ جنوبی در دور یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا بود. تنها ساندور کوچیس افسانه‌ای در سال ۱۹۵۴ گل‌های بیشتری در یک سال نسبت به دایی زده است.

مرد سبیلوی فوتبال ایران از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ در ۳۶ بازی ۳۶ گل به ثمر رساند تا گرد مولر (۶۸ گل) را پشت سر بگذارد. کوچیس (۷۵ گل) و پله (۷۷ گل) اهداف بعدی او بودند.

۱۷ نوامبر ۲۰۰۴ یعنی ۲۰ سال پیش دایی در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۴ برابر لائوس چهار گل به ثمر رساند تا به اولین بازیکن تاریخ تبدیل شود که به ۱۰۰ گل ملی می‌رسد. عظمت این دستاورد به حدی بود که در بیش از ۱۵۰ کشور جهان از تلویزیون مخابره شد.

فیفا: چه زمانی حس کردی که می‌توانی به رکورد 100 گل ملی برسی؟

دایی: زمانی که از 80 گل عبور کردم. من همیشه روی پیروزی، کمک به تیم و نمایندگی کشورم با افتخار فکر می‌کردم. وقتی به صد گل نزدیک می‌شدم، این ایده واقعی‌تر شد و فهمیدم اگر همچنان به تلاش ادامه بدهم، رسیدن به این رکورد، شدنی است. مقابل لائوس فکر می‌کردم به این رکورد برسم و باانگیزه و با اعتماد‌به‌نفس بودم. من حمایت هم‌تیمی‌ها و هواداران را حس کردم و شرایط برای من ویژه‌تر شد.

علی دایی , تیم ملی فوتبال ایران , کریستیانو رونالدو , لیونل مسی ,

فیفا: تبدیل شدن به اولین کسی که 100 گل ملی زده است، آنهم مقابل هواداران ورزشگاه آزادی چه حسی داشت؟

یک لحظه باورنکردنی بود. بازی در ورزشگاه آزادی همیشه ویژه است و رسیدن به صد گل در این استادیوم، وضعیت را برای من یک سطح بالاتر برد. حس کردم این رکورد نه فقط برای خودم، بلکه برای همه کسانی است که آنجا کنارم بودند و مرا حمایت می‌کردند. آن لحظه یک موفقیت برای کل ایران ثبت شد.

فیفا: واکنش‌ها به این دستاورد چگونه بود؟

پیام‌های زیادی از هم‌تیمی‌های خودم، مربیان و شخصیت‌های معروف سراسر جهان دریافت کردم. افتخار و حمایت مردم فوق‌العاده بود. پیام‌ها نشان داد فوتبال چقدر می‌تواند مردم را کنار هم جمع کند و چقدر دستاورد شخصی برای همه معنادار است.

فیفا: دو بازیکن فوق‌العاده یعنی کریستیانو رونالدو و لیونل مسی تاکنون از 100 گل ملی عبور کرده‌اند. وقتی رونالدو رکوردت را شکست، چه احساسی داشتی و چه نظری درباره این بازیکن داری؟

شکستن رکورد بخشی از فوتبال است و خوشحالم که بازیکنی چون رونالدو چنین کاری را کرد. او یک بازیکن استثنایی و سختکوش است. رونالدو این کیفیت را در دوران بازیگری خودش نشان داده و این رکورد نشان می‌دهد هیچ چیزی غیرممکن نیست. رونالدو یک الگوی بزرگ برای بازیکنان جوان است.

علی دایی , تیم ملی فوتبال ایران , کریستیانو رونالدو , لیونل مسی ,

فیفا: چه نظری در مورد لیونل مسی داری؟

مسی هم یک نابغه و بازیکنی منحصربه‌فرد است. او هوش بازی و دید باورنکردنی دارد و تماشای بازی این بازیکن همیشه لذتبخش است. مسی یکی از بهترین‌های تاریخ است و مانند رونالدو، الهام‌بخش میلیون‌ها نفر از مردم دنیاست.

فیفا: اینکه در یک قاب مشترک سه نفره در کنار دو نفر از بهترین بازیکنان تاریخ قرار می‌گیرید، چقدر برای تو افتخاربرانگیز است؟

این اتفاق یک افتخار بزرگ است. فوتبال همیشه بخش بزرگی از زندگی من بوده است و حضور کنار بازیکنانی چون رونالدو و مسی ثابت می‌کند تلاش زیاد من ارزشش را داشت. دستاورد برای من بیشتر از یک عدد است؛ گواهی از عشقی که برای فوتبال دارم. گذر زمان به من یادآوری می‌کند که این لحظات چقدر زودگذر هستند. فکر کردن به این دستاوردها، لبخند را به لب من می‌آورد و باعث می‌شود به اینکه بخشی از فوتبال بوده‌ام، احساس افتخار کنم. قدردان لحظاتی هستم که فوتبال به من داد.