خبرگزاری میزان - بازی‌های پاراآسیایی در تاریخچه ورزش ایران همواره با اتفاقات تلخ و شیرینی همراه بوده که در عین غیرقابل‌انتظاربودن برآورده شده است؛ موفقیت در این بازی‌ها یک مسیر هموار و شیرین در زندگی ورزشکاران ایجاد کرده که تا پایان عمر ورزشی خود، تاثیر آن را در حرفه ورزش و زندگی شخصی احساس کردند و با وجود کمبودهایی که ممکن است در طول زندگی‌شان متحمل شوند، این موفقیت‌های شیرین برای آن‌ها حکم جبران مافات را خواهد داشت و زندگی را برایشان روشن‌تر و دلچسب‌تر می‌کند. تمام کاستی‌هایی که در زندگی به ناچار متحمل آن شده‌اند را فراموش می‌کنند و جامعه به آن‌ها به دیدِ یک ابر قهرمان و سوپر استار ورزشی می‌نگرد.

خانواده ورزشکاران که شاید بیش از خود ورزشکار متحمل سختی‌های فراوانی می‌شوند، با دیدن مسیر لذت‌بخشِ رشد و شکوفایی فرزندانشان، بیش از هر بیننده‌ای جرقه خوشحالی را می‌توان از نگاه و چشمانشان احساس کرد که با وجود تمام دشواری‌های نگهداری از ورزشکارِ توان‌یاب، حتی بیشتر از خانواده یک ورزشکار بی‌دغدغه و بدون مشکل، برای کامیابی و افتخارات فراموش نشدنی فرزندانشان خوشحال می‌شوند.

اکنون که فرصت کمی تا بازی‌های پاراآسیایی ناگویا ۲۰۲۶ باقی مانده، می‌طلبد وزارت ورزش و ارگان‌های مربوطه همانند کمیته پارالمپیک و فدراسیون جانبازان و توان‌یابان و دیگر فدراسیون‌های ورزشی، تمام توان و همت خود را برای کسب افتخاری جدید و بهتر از هانگژو به کار گیرند تا ورزش ایران و جانبازان، توان‌یابان، نابینایان و تمام آن‌هایی که نقشی در بازی‌های پاراآسیایی دارند، آغشته در حماسه و افتخارآفرینی شوند و فاصله‌ی تعدادِ به اهتزار درآمدن‌های پرچم ایران با کشور چین که تبدیل به قطب ورزش جهان در رشته‌های انفرادی شده، کم‌تر شود.

لزوم توجه به رشته‌های ورزش انفرادی است بیش از گذشته احساس می‌شود. چین بیش از آنکه به رشته‌های تیمی که مدال آن‌ها فرقی با مدال یک نفر ندارد، چشم داشته باشند چشم به رشته‌های انفرادی دوخته‌اند. رشته‌های انفرادی پتانسیل مدال‌آوری بیشتری دارد هر چند که ممکن است برخی از رشته‌های آن جذابیت رشته‌های تیمی را نداشته باشند، اما در مجموع ارزیابی کشورها با تعداد مدال است و رتبه آن‌ها با طلاهای خوشرنگ ورزشکارانشان مشخص می‌شود.

با نگاهی به عملکرد کاروان‌های ورزشی ایران در بازی‌های پاراآسیایی متوجه رشد و پیشرفت پله‌پله و گام‌به‌گام ورزشکاران ایرانی از نخستین دوره تا آخرین دوره می‌شویم، که ضرورت دارد در بازی‌های پاراآسیایی آینده یعنی ناگویا ۲۰۲۶، به دنبال پیشرفت هر چه بیشتر و توسعه و توجه به رشته‌های انفرادی برای کم کردن فاصله مدالی با عملکردِ کشور چین باشیم.

با یک فلش‌بک به عملکرد تاریخی کاروان شطرنج ایران در رشته‌های نابینایان و کم بینایان متوجه می‌شویم هر غیرممکنی را می‌توان ممکن کرد و باید به رشته‌هایی که شانس کمتری برای آن متصور می‌شوند هم توجه شود. هیچکس انتظار چنین افتخارآفرینی از شطرنج نداشت اما این امر ممکن شد، بنابراین باید به تمام رشته‌ها توجه شود و اگر رشته‌ای شانس کمتری دارد برای رشد و بهبود آن تلاش شود.

در همین رشته شطرنج مدال‌آورهایی از شهرستان‌های دورافتاده حضور داشتند که به واسطه شانس و استعداد بالا شانس حضور در جمع شرکت‌کنندگان بازی‌های پارآسیایی را پیدا کرده بودند و توان مالی بالایی نداشتند و شاید افراد و ورزشکارانی در همین اطراف استان‌های ایران باشند که تا حالا کشف نشده‌اند و با چند ماه تمرین بتوانند از یک ورزشکار شناخته‌شده بهتر عمل کنند.

ضرورت دارد در رشته‌های جانبازان و توان‌یابان آسیب‌شناسی شود تا اختلافات موجود در برخی رشته‌ها به اتمام برسد و فدراسیون جانبازان و توان‌یابان که یکی از فدراسیون‌های مهم در رابطه با این مسابقات است، جدا از هر کاری و تبلیغات مختلف و شوهای رسانه‌ای، دغدغه خود را دغدغه ورزشکاران بازی‌های پاراآسیایی و کسب مدال‌های بیشتر بداند و از سوی وزارت ورزش و کمیته پارالمپیک به این فدراسیون این وظیفه مهم ابلاغ شود که عملکرد این فدراسیون، تنها با عملکرد کاروان ایران در تورنمنت‌هایی همچون بازی‌های پاراآسیایی و پارالمپیک ارزیابی می‌شود و تورنمنت‌های بدون اعتبار و افتخارآفرینی در مسابقات بی‌فایده هیچ‌گونه دستاوردی حساب نمی‌شود.

جدول رده‌بندی توزیع مدال‌ها در پایان چهارمین دوره بازی‌های پاراآسیایی هانگژو و اختلاف مدالی بسیار بالای چین با ایران

کاروان ورزش ایران در بازی های پاراآسیایی هانگژو صاحب رتبه دوم و بهترین جایگاه خود در تاریخچه این رقابت‌ها شد؛ ایران که از نخستین دوره بازی‌های پاراآسیایی در این رقابت‌ها حضور داشت، در ۲ دوره نخست رتبه چهارمی را به دست آورد اما در سومین دوره صاحب رده سوم شد. نکته جالب و قابل تامل این است که رتبه ایران در این دوره از بازی‌های پاراآسیایی در حالی به دست آمد که مجموع مدال‌ها و تعداد طلاهای ایران نسبت به دوره پیشین کمتر است. در بازی های پاراآسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا کاروان ایران با ۱۳۶ مدال شامل ۵۱ طلا، ۴۳ نقره و ۴۲ برنز سوم شد. کاروان فرزندان ایران هم در هانگژو با ۱۳۱ مدال شامل ۴۴ طلا، ۴۶ نقره و ۴۱ برنز برای نخستین بار دوم شدند. کاروان ورزش ایران در حالی جایگاه تاریخی دومی در چهارمین دوره بازی‌های پاراآسیایی را ازآن خود کرد که نسبت به دوره پیشین این بازی‌ها، مجموع مدال و حتی طلای کمتری به دست آورد.

تاریخچه کاروان‌های ورزش ایران در چهار دوره بازی‌های پاراآسیایی:

ایران در پاراآسیایی ۲۰۱۰ گوانگ‌ژو

کاروان «فرهنگی ورزشی محرم»

ترکیب: ۱۵۸ ورزشکار ایرانی (متشکل از ۱۲۳ ورزشکار مرد و ۲۴ ورزشکار زن) در ۱۵ رشته

عملکرد: کسب ۸۰ مدال (۲۷ طلا، ۲۴ نقره و ۲۹ برنز) و رتبه چهارم

حضور ۲۴۰۵ ورزشکار از ۴۱ کشور

ایران در پاراآسیایی ۲۰۱۴ اینچئون

کاروان «غدیر»

ترکیب: ۲۰۰ ورزشکار ایرانی (متشکل از ۱۴۴ ورزشکار مرد و ۵۶ ورزشکار زن) در ۱۶ رشته

عملکرد: کسب ۱۲۰ مدال (۳۷ طلا، ۵۲ نقره، ۳۱ برنز) و رتبه چهارم

حضور ۲۴۹۷ ورزشکار از ۴۱ کشور

ایران در پاراآسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا

کاروان «خودباوری و امید»

ترکیب: ۲۱۸ ورزشکار ایرانی (متشکل از ۱۳۵ ورزشکار مرد و ۷۳ ورزشکار زن) در ۱۳ رشته

عملکرد: کسب ۱۳۶ مدال (۵۱ طلا، ۴۳ نقره و ۴۲ برنز) و رتبه سوم

حضور ۲۸۳۱ ورزشکار از ۴۳ کشور

ایران در پاراآسیایی ۲۰۲۲ هانگژو

کاروان «فرزندان ایران» با شعارِ «ایمان، ایران، افتخار»

ترکیب: ۲۱۰ ورزشکار ایرانی (متشکل از ۱۲۸ ورزشکار مرد و ۸۲ ورزشکار زن)

عملکرد: کسب ۱۳۱ مدال (۴۴ طلا، ۴۶ نقره و ۴۱ برنز) و رتبه دوم

حضور ۳۱۰۰ ورزشکار از ۴۴ کشور

بهترین عملکرد کاروان‌های ورزش ایران در ادوار بازی‌های پاراآسیایی از نظر رتبه:

۱. پاراآسیایی ۲۰۲۲ هانگژو

۲. پاراآسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا

۳. پاراآسیایی ۲۰۱۴ اینچئون

۴. پاراآسیایی ۲۰۱۰ گوانگ‌ژو

انتهای پیام/