به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، در دامنه‌های سبز و کوهستانی هورامان، جایی که هر کوچه و پیچ کوه پر از قصه‌های قدیمی است، برداشت انار فصل تازه‌ای از زندگی و رنگ را به این سرزمین می‌آورد، روزهایی که در آن زنان زحمتکش روستا دست در دست هم می‌گذارند تا دانه‌های سرخ و شیرین انار را از درختان بارور چیده و به خانه‌هایشان ببرند، همچون جشنواره‌ای از کار، تلاش و زیبایی طبیعت است.

با طلوع اولین آفتاب در اوایل پاییز، روستا کم‌کم به جنب و جوش می‌آید و در دل کوه‌های سرسبز و با هوای ملایم پاییزی، زنان با دلهائی پر از امید و دستانی پُر از عرق و زحمت به دل باغ‌ها می‌روند، لباس‌های سنتی‌شان که با رنگ‌های گرم و شاد پوشیده‌اند، همچون تکه‌ای از رنگین‌کمان در میان سبزی درختان و کوه‌ها می‌درخشند.

درختان انار با میوه‌های بزرگ و سرخ‌شان به آسمان دست دراز کرده‌اند و شاخه‌هایشان پر از انارهای آویخته است که گویی لبخند خورشید را در خود جا داده‌اند، زنان با دقت و مهارت، انارهای رسیده را یکی‌یکی می‌چینند. گاهی با دستان نرم و گاهی با ابزارهای سنتی که از نسل‌های پیشین به یادگار مانده، انارها از شاخه‌ها جدا می‌شوند.

این میوه‌های قرمز، همچون جواهرهایی با اراده‌ای مستقل، از شاخ و برگ درختان می‌افتند و به زمین می‌رسند.

در این میان، صدای خنده و شوخی زنان، همچون موسیقی‌ای آرام و دلنشین در دل کوهستان پیچیده است و هر کدام از آنها در حالی که مشغول جمع‌آوری انارها هستند، به یاد خاطرات گذشته و روزهای خوشی که با خانواده‌ها و عزیزانشان در کنار هم گذرانده‌اند، لبخند می‌زنند.

گاهی صدای مادران که برای فرزندان خود در حال آموزش روش‌های برداشت صحیح هستند، به گوش می‌رسد. این کار نه تنها به معنی برداشت محصول است، بلکه درسی از زندگی است که در دل کوه‌ها و باغ‌ها گذرانده می‌شود.

هر انار، نمادی است از تلاش بی‌وقفه، امید به آینده و احترام به طبیعت، این زنان، با هر دانه انار که به کیسه‌ها می‌ریزند، به نوعی بخشی از هویت خود را در این زمین و این روستا می‌کارند، زمین‌های هورامان، با این برداشت‌ها زنده و شاداب می‌مانند، چرا که هر درخت انار و هر دانه آن، شوق زندگی را در دل مردم این سرزمین زنده نگه می‌دارد.

زمانی که سبدهای پر از انار به خانه‌ها می‌رسند، همه چیز به شکلی خاص جشن گرفته می‌شود، انارهای تازه برداشت‌شده، به خانه‌ها رنگ و طعم می‌دهند و این میوه‌های بهشتی، علاوه بر آنکه در سفره‌های مردم هورامان جایگاهی ویژه دارند، نمادی از تلاش، محبت و همدلی زنان سخت‌کوش این دیار هستند.

در نهایت، این روزها در روستای هورامان، نه تنها روزهای برداشت انار بلکه یادآور عزت، کرامت و عشق به زمین و مردم است، زحمتکشانی که در کنار هم زندگی می‌کنند، از دسترنج خود بهره می‌برند و در دل کوه‌های سرسبز، تلاشی بی‌وقفه برای حفظ سنت‌ها و طبیعت سرزمین‌شان دارند.

یکی از بانوان روستای اورامانات می‌گوید: چند روزی است که آسمان، طلوعِ خورشیدش را به رنگ نارنجی و قرمز می‌زند و زمین هم با انارهای سرخ و درخشانش پر شده است. درختان انار، انگار از خواب عمیق تابستانی بیدار شده‌اند و هر دانه‌شان، داستانی از سختی‌ها و شیرینی‌های روزگار را روایت می‌کند. وقتی دستم به انار می‌خورد، گویی در دستم قطعه‌ای از تاریخ و طبیعت است. دانه‌های قرمزش همانند یاقوت‌هایی در دل کوه‌ها می‌درخشند.

برخی می‌گویند که انار، نمادی از زندگی و ثروت است، اما برای ما که در دل کوه‌های هورامان زیسته‌ایم، این میوه‌ها همانند معجزه‌ای هستند که از دل سختی‌های روزگار به بار می‌نشینند. ما از هر دانه انار، درسی از صبر و تلاش می‌آموزیم. برداشت انار برای ما فقط یک کار نیست؛ این بخشی از زندگی‌ست، بخشی از زحمت‌های بی‌پایان و دل‌خوشی‌هایی که به کمترین می‌رسند.

برداشت انار در اورامان، همچون یک جشن خاموش و دلنشین است که در دل کوه‌ها و دره‌های این دیار برگزار می‌شود. در این‌جا، زمین به سختی می‌دهد و درختان، به ویژه درختان انار، با وجود تمامی دشواری‌های طبیعی و زمستان‌های سخت، به گونه‌ای رازآلود و باشکوه میوه‌های خود را تقدیم مردمان این دیار می‌کنند. هنگامی که پاییز از راه می‌رسد و هوای کوهستانی اورامان سرد و خنک می‌شود، فضا پر از بوی خاک و برگ‌های خشکیده می‌شود و زمان چیدن انار فرا می‌رسد.

درختان انار در این سرزمین کوهستانی، چونان نگهبانانی ساکت، سال‌ها در برابر سرما و گرما ایستاده‌اند و وقتی وقت برداشت می‌شود، انارهایی سرخ و درخشان از درختان آویزان می‌گردد، گویا این میوه‌ها حاصل روزهای طاقت‌فرسا و شب‌های سرد هستند. برای مردم اورامان، انار فقط یک میوه نیست؛ بلکه نماد تلاش، محبت، و پیوندی دیرینه با زمین است.

وقتی انارها رو می‌چینیم، به دقت نگاه می‌کنیم که زخم نخورند زیرا انار مثل دل آدم‌هاست؛ حساس و شکننده. باید با دستانی لطیف و با حسی عمیق از درخت جدا شوند، چون هر دونه‌ی انار، نه تنها طعمی شیرین دارد، بلکه باری از یاد و خاطرات هم با خود به خانه می‌آورد.

برداشت انار در اورامان، تنها یک کار کشاورزی نیست، بلکه آیینی است که از گذشتگان به ما رسیده. در این روزها، نه فقط زمین، بلکه آسمان هم پر از آرامش و سکوت است. وقتی همه اهل روستا دور هم جمع می‌شوند، هر کدام در گوشه‌ای از باغ، سبدهای خود را پر از انار می‌کنند، انگار که هر یک از این میوه‌ها، داستانی از گذشته را روایت می‌کند. درختان انار، هر کدام گویی درختی بزرگ با تاریخی کهن هستند که سال‌ها قبل در دل کوه‌ها کاشته شده‌اند و اینک بار خود را به ما می‌دهند.

وقتی شب می‌شود و انارها را به خانه می‌بریم، خانه پر از رنگ و طعم تازه می‌شود. مثل همیشه، سفره‌ها پر از خانواده می‌شود و انارهای تازه، به عنوان نمادی از زندگی، در کنار ما هستند و شیرینی انار برای ما فقط به مزه‌اش نیست، بلکه به یاد روزهایی است که با دست خود برکت را از زمین گرفته‌ایم و در دل شب‌های سرد پاییز، دوباره به گرمی خانه‌هایمان آورده‌ایم.

برداشت انار در اورامان، به‌واقع یک سفر به دل طبیعت و تاریخ است. این میوه‌های سرخ و شیرین، نمادی از تلاشی است که در دل این کوه‌ها و دره‌ها نهفته است، در هر دونه انار، مثل یک حکایت قدیمی، عشقی نهفته است که از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود؛ همان‌طور که زندگی در اورامان، با تمام سختی‌ها و زیبایی‌هایش، ادامه دارد.