به گزارش خبرگزاری ایمنا از خوزستان، کشور ما به دلیل داشتن جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی و اجتماعی و طبیعت بکر و منحصربه‌فرد از دیرباز همواره به‌عنوان یک مقصد گردشگری هیجان‌انگیز شناخته‌شده است، در این بین استان خوزستان به واسطه شرایط آب‌وهوایی، تاریخی و موقعیت جغرافیایی خود همواره مقصد تعداد زیادی از گردشگران بوده است.
از اشکفت سلمان، چغازنبیل و آثار دوران هخامنشی گرفته تا رسم و رسوم محلی، بوم‌گردی و طبیعت بکر این استان همواره مورد توجه بوده، اما آنچه در این استان جذابیت خاصی پیدا کرده است و با ورود و توسعه شبکه‌های اجتماعی بیش از پیش شناخته شده، روستای صراخیه از توابع شهر شادگان است.
این روستا در دل تالاب شادگان قرار دارد و به واسطه شرایط آن تردد تنها با قایق در آن صورت می‌گیرد که تداعی‌گر شهر ونیز در ایتالیا است و به ونیز ایران شهرت دارد.
صراخیه روستایی از توابع شهر شادگان یکی از شهرهای استان خوزستان در جنوب جاده دارخوین-شادگان واقع شده است، ساده‌ترین مسیر برای رفتن به صراخیه این است که از آبادان به سمت اهواز و بالعکس حرکت کنید تا به دارخوین برسید، از دارخوین به سمت شادگان تغییر مسیر دهید که از وسط تالاب می‌گذرد و در بین راه می‌توانید روستای صراخیه را ببیند.
صراخیه تا سال‌ها توسط برخی مردم خوزستان شناخته شده بود، اما با توسعه شبکه‌های مجازی امروز به یکی از مقاصد گردشگری و بوم‌گردی گردشگرها تبدیل شده است.
مغفول ماندن ظرفیت گردشگری تالاب شادگان
مجتبی گهستونی، فعال میراث فرهنگی در خصوص وضعیت روستای صراخیه به خبرنگار ایمنا اظهار می‌کند: با توجه به موقعیت خاص شهرستان شادگان و قرار گرفتن آن در مسیرهای پرتردد و نزدیکی آن به اهواز، آبادان، بندر ماهشهر و هندیجان، این شهرستان می‌تواند گردشگر زیادی جذب کند، از سوی دیگر تالاب بین‌المللی شادگان ظرفیت قابل توجهی برای جذب گردشگر دارد.
وی می‌افزاید: آنگونه که باید و شاید به این ظرفیت توجه نشده است و تنها عده‌ای در این تالاب قایق سواری می‌کنند و بازمی‌گردند یا سوغاتی خریداری می‌کنند در حالی که می‌توان با ایجاد بازارچه‌های فصلی و دائمی، ساماندهی ماهی‌فروشان و فروش صنایع‌دستی و محصولات بومی از جمله حصیر، نان زرد، پودر خریط و خرما، فواید خوبی برای جوامع محلی ایجاد کرد.
این فعال فرهنگی می‌گوید: تلاش‌های قابل توجهی برای ساماندهی گردشگری این منطقه انجام شده است، اما نیازمند حمایت کامل استانی و ملی هستیم تا تحولی در این زمینه ایجاد شود.
گهستونی عنوان می‌کند: صراخیه تنها یکی از روستاهای درون تالاب است و روستاهایی از جمله رگبه و حدبه جزئی از تالاب هستند؛ مسیر تالاب به نحوی است که مردم دید چندانی ندارند و تنها مسیرهایی جزئی از تالاب را طی می‌کنند.
وی ادامه می‌دهد: می‌توان ارتباط خوبی بین اسکله‌های رگبه و حدبه به وجود آورد و سفرهایی تا شمال آبادان و جنوب شهرستان کارون داشت، اما همه این کارها به برنامه‌ریزی نیاز دارد و باید سازوکارهای گردشگری با حفظ زیست‌بوم برنامه‌ریزی شود تا گردشگر را جذب کند.
این فعال فرهنگی اضافه می‌کند: بسیار مهم است که مردم درکی از زندگی تالابی داشته باشند، صرف سوار شدن در قایق و رفتن و آمدن دید زیادی به گردشگر نمی‌دهد و مردم باید زندگی تالابی را تجربه کنند اما حتی یک اقامتگاه بوم‌گردی یا خانه سنتی در تالاب شادگان نداریم تا سبک زندگی تالاب‌نشینی را نشان دهد.
گهستونی تاکید می‌کند: مردم پرسش‌های زیادی از جمله در مورد چگونگی زندگی تالابی و ارتباط با حیوانات محلی، موارد استفاده از نی، انواع ماهی‌های تالابی و رفت و آمد آن‌ها به ویژه در گذشته دارند و انتظار می‌رود موزه روستایی در این منطقه راه‌اندازی شود؛ در گذشته محیط زیست و میراث فرهنگی بسیار کم کاری کردند و در سال‌های اخیر اقداماتی در این زمینه آغاز شده است اما اقدامات کند هستند.
این تالاب از سمت شرق ماهشهر، سربندر و هندیجان در ارتباط است و می‌تواند گردشگران را از استان‌هایی از جمله کهگیلویه و بویراحمد و فارس به سمت خوزستان و شادگان بیاورد
وی با اشاره به ارتباط آبی چند روستا عنوان می‌کند: راه‌های دسترسی به رودخانه کارون نخلستان‌های بی‌شمار است و ضرورت دارد کارگاه فرآوری منطقه برای گردشگران ساماندهی شود که در این زمینه نیز غفلت شده است، برخی به دنبال ایجاد صنایع آلاینده در حریم تالاب شادگان و خوریات هستند و نمی‌خواهند متوجه شوند گردشگری می‌تواند چه آورده‌ای برای منطقه به وجود بیاورد.
این فعال فرهنگی ادامه می‌دهد: آبادان یک شهرستان گردشگری است که می‌تواند بخشی از سرریز گردشگر را به سمت تالاب شادگان بیاورد که نیازمند معرفی هرچه بیشتر این تالاب است در حالی که هنوز برخی مردم خوزستان این تالاب را ندیده‌اند که این یک ضعف است، حداقل مردم خوزستان باید این تالاب بین المللی را ببینند و از آن بهره‌مند شوند.
گهستونی اضافه می‌کند: این تالاب از سمت شرق ماهشهر، سربندر و هندیجان در ارتباط است و می‌تواند گردشگران را از استان‌هایی از جمله کهگیلویه و بویراحمد و فارس به سمت خوزستان و شادگان بیاورد.
وی اضافه می‌کند: شادگان به عنوان شهری که دارای آسیب‌های مختلف اجتماعی و اقتصادی است نیازمند توجه هرچه بیشتر است و می‌توان با انجام کارهای فرهنگی، چالش‌های اقتصادی و اجتماعی این شهرستان را رفع کرد.
زیرساخت لازم برای زندگی در صراخیه ایجاد شده است
سیدمحمد حسن‌فقیه، رئیس اداره حفاظت محیط زیست شادگان با اشاره به وجود مشکلات عدیده محیط زیستی در روستاهای شهرستان شادگان، خاطرنشان می‌کند: روستای صراخیه در محدوده تالاب شادگان و منطقه تخت حفاظت حیات وحش قرار دارد که از دهه ۶۰ افرادی از جاهای مختلف در این روستا اسکان پیدا کردند و با افزایش جمعیت ساکنان، نیازها افزایش پیدا کرد و زیرساخت‌هایی برای آن‌ها فراهم شد.
وی با اشاره به مطرح شدن طبیعت‌گردی در روستای صراخیه از سال ۸۷ توسط اداره کل حفاظت محیط زیست خوزستان تاکید می‌کند: یکی از چالش‌ها در خصوص روستای صراخیه و روستاهای مشابه آن در حوزه مدیریت فاضلاب، پساب‌ها و پسماندهای ناشی از حضور گردشگران در این نقاط است.
رئیس اداره حفاظت محیط زیست شادگان می‌گوید: مبحث محیط زیست در حوزه گردشگری کمتر در برنامه‌های اصلی مدیران حوزه گردشگری مورد توجه قرار می‌گیرد و بیشتر به توسعه زیرساخت‌های گردشگری برای ایجاد یا بهبود اشتغال و سود ناشی از آن تمرکز می‌شود در حالی که باید در کنار موضوع گردشگری به مباحث محیط زیستی روستا نیز توجه شود.
فقیه عنوان می‌کند: هر ساله موضوعاتی در خصوص توسعه گردشگری در این روستا مطرح می‌شود، اگر بحث گردشگری در روستای صراخیه توسعه پیدا کند، باید پیوست‌های محیط زیستی در نظر گرفته و اقدامات مورد نیاز برای حفظ موجودیت تالاب و منطقه تحت حفاظت انجام شود تا ورود گردشگر موجب تخریب طبیعت این نقطه نشود.
وی ادامه می‌دهد: متولیان حوزه گردشگری باید پیوست محیط زیست طرح‌های گردشگری را مدنظر قرار دهند، با این وجود مواردی روی کاغذ آورده می‌شود اما در عمل این نکات کمتر اجرا می‌شود.
رئیس اداره حفاظت محیط زیست شادگان تاکید می‌کند: در چند سال گذشته و در نیمه دوم سال حضور گردشگران در روستای صراخیه زیاد می‌شود و ماه اسفند جمعیت زیادی در این نقطه حضور پیدا می‌کنند، به نحوی که سال گذشته بیش از ۳۰۰ هزار گردشگر از این روستا بازدید کردند.
تدوین سند گردشگری تالاب شادگان
فقیه اظهار می‌کند: در زمان اوج حضور گردشگران در روستای صراخیه با مسائلی از جمله پسماند ناشی از ورود گردشگران به مناطق حساس و ممنوعه تالاب مواجه می‌شویم، از سوی دیگر گاهی برخی افراد با خود اسلحه می‌آورند در حالی که باید پارامترهای گردشگری در نظر گرفته شود و نظارت میراث فرهنگی نیز با چالش همراه است و کمتر از این اقدامات جلوگیری می‌شود.
وی با اشاره به تدوین سند گردشگری تالاب شادگان اضافه می‌کند: هر برنامه یا طرح گردشگری در روستای صراخیه باید بر مبنای طرح جامع گردشگری تالاب شادگان باشد، شادگان یک تالاب بین‌المللی است و جمهوری اسلامی ایران در مقابل حفاظت از این تالاب تعهد دارد.
رئیس اداره حفاظت محیط زیست شادگان ادامه می‌دهد: در کنوانسیون رامسر نیز متعهد شده‌ایم هرگونه حمایت‌های مالی برای موضوعیت این تالاب و حفاظت و احیای آن انجام شود؛ بنابراین اگر برنامه‌های دستگاه‌های مختلف از جمله حوزه گردشگری بدون توجه به این دستورالعمل‌ها و مقررات انجام شود، صحیح نیست و باید در اجرای برنامه‌ها به همه قوانین این تالاب توجه شود.
رئیس اداره حفاظت محیط زیست شادگان می‌گوید: طرح جامع مدیریتی تالاب شادگان از سال ۸۷ کلید خورد و تا سال ۹۰ تهیه شد، این برنامه بعد از چند سال کار کارشناسی در حوزه‌های مختلف و استفاده از تجربه‌های گذشته در نظر گرفته و مقرر شد تا بر اساس این برنامه کارها انجام شود اما می‌بینیم که به این نکات توجه نمی‌شود و کسی هم پاسخگو نیست.
فقیه در خصوص آخرین وضعیت سند گردشگری تالاب شادگان تاکید می‌کند: در موضوع گردشگری باید به این سند توجه و کارها در قالب این سند انجام شود.
به گزارش ایمنا، ایران رنگین‌کمانی از قومیت‌ها و اقلیم متفاوت است که مکان‌های بکر و منحصربه‌فردی را ایجاد کرده است با این وجود شناساندن و توسعه این نقاط به عنوان اماکن پایدار گردشگری در گرو برنامه‌ریزی و برندسازی است.