به گزارش خبرگزاری حوزه، محمدرضا نصیری، منتقد سینما و تلویزیون طی سخنانی در این نشست که در ادامه سلسله جلسات"جادوی سینما" در سالن اشراق برگزار شد، با تأکید بر لزوم توجه هنر هفتم به مقوله نوجوان و به خصوص از منظر بررسی هویت نوجوانانه گفت: یکی از بهترین آثاری که در سال های اخیر با محوریت شخصیت قهرمان نوجوانانه ساخته شده، فیلم "یدو" به کارگردانی آقای مهدی جعفری است.
وی افزود: در حالی که سینمای کودک و نوجوان در دهه شصت و اوایل دهه هفتاد، دوران پررونقی را تجربه می کرد، اما از دهه هشتاد به بعد شاهد کم رونقی و به نوعی افول این سینما به جهت شرایط و اقتضائات سیاسی و فرهنگی و اقتصادی بودیم.
نصیری همچنین ضمن انتقاد از رویکرد جنسیت زده در تولید و نمایش برخی آثار مرتبط به حوزه کودک و نوجوان در سینماهای کشور گفت: در فیلم یدو توجه درستی به قهرمان اصلی قصه که یک فرد نوجوان است، صورت گرفته و به لحاظ کارگردانی، ایفای نقش از سوی بازیگران، همچنین نحوه فیلمبرداری و قاب بندی و طراحی صحنه در مجموع اثر خوبی را شاهد هستیم و البته باید توجه داشت که این فیلم محصول سال ۹۹ است که در جشنواره فیلم فجر همان سال نیز مورد تقدیر ویژه هیئت داوران قرار گرفت.
وی بیان داشت: سازندگان این فیلم به خوبی نشان دادند که می توان فیلمی ارزشند، جذاب و نجیب در سینمای ایران با محوریت دفاع مقدس و نقش آفرینی نوجوانان ساخت و به لحاظ محتوایی نیز گفتمان مقاومت را اثری خوش ساخت تبیین کرد و از این حیث الگوی خوبی را فراروی مخاطب نوجوان قرار داد
مجید رنگی، منتقد سینما و نویسنده و پژوهشگر هنری نیز با بیان این که متأسفانه کمتر اثری در حوزه سینمای کودک و نوجوان همچون این فیلم به درستی به شخصیت نوجوان و دنیای آن ها نزدیک شده و پرداخت درستی به ماجرا داشته است، گفت: حضور بازیگران کودک و نوجوان و حتی نابازیگران در این آثار البته باید بعدها به درستی مدیریت شود چرا که شهرت و محبوبیت در صورت عدم مدیریت مناسب می تواند با خود آثار نامطلوبی بر جای بگذارد.
وی افزود: از سوی دیگر فیلم یدو یک اثر اقتباسی است و این نشان می دهد که اگر اقتباس درستی از ادبیات ما صورت گیرد، می توان فیلمی خوب و قابل قبول عرضه کرد، هر چند که متأسفانه به طور کلی اقتباس از ادبیات در سینمای ما همچون برخی کشورهای دنیا چندان رایج نیست.
رنگی خاطرنشان کرد: سینمای دفاع مقدس ما به خصوص از زاویه دید نوجوانانه، واجد داستان ها و قصه های جذابی است که باید آن ها را به درستی روایت کرد و البته در این بین، مراقب بود که دچار حالت شعاری و کلیشه ای در پرداختن به این قبیل قصه ها از منظر درام پردازی نشویم.
انتهای پیام