شناسهٔ خبر: 69738309 - سرویس علمی-فناوری
نسخه قابل چاپ منبع: ایندیپندنت فارسی | لینک خبر

کشف جدید درباره مسیر مهاجرت انسان‌های اولیه

چند گونه انسانی، از جمله انسان‌های مدرن (هوموساپینس)، نئاندرتال‌ها و دنیسوواها، احتمالا در بخشی از دره زرافشان تاجیکستان در کنار هم زندگی مسالمت‌آمیز داشته‌اند؛ مکانی که احتمالا یک مسیر مهاجرتی به سوی آسیا بوده است

صاحب‌خبر -

محققان می‌گویند یک محوطه باستان‌شناسی تازه از زیر خاک در آمده در تاجیکستان که قدمت آن به ۱۵۰ هزار سال پیش می‌رسد، نقشی کلیدی در مهاجرت و گسترش انسان‌های اولیه و اجداد آن‌ها به آسیای مرکزی ایفا کرده است.

بر اساس مقاله‌ای که در مجله «آنتیکوئیتی» (Antiquity) منتشر شده، چند گونه انسانی، از جمله انسان‌های مدرن (هوموساپینس)، نئاندرتال‌ها و دنیسوواها، احتمالا در بخشی از دره زرافشان تاجیکستان در کنار هم زندگی مسالمت‌آمیز داشته‌اند؛ مکانی که احتمالا یک مسیر مهاجرتی به سوی آسیا بوده است.

یوسی زایدنر، یکی از نویسندگان این مقاله گفت: «دره زرافشان که در قرون وسطی عمدتا به عنوان مسیر جاده ابریشم شناخته می‌شود، مدت‌ها پیش از آن نیز مسیری کلیدی برای گسترش انسان‌ها بوده است.»

دانشمندان در حفاری اخیر در محوطه باستان‌شناسی معروف به «سوئی حوزک»، مجموعه‌ای از ابزارهای سنگی، استخوان‌های حیوانات و پوشش‌های گیاهی باستانی را کشف کردند.

حفاری‌ها در سه بخش مختلف این محوطه، لایه‌هایی از فعالیت‌های انسانی را آشکار کرد که به دوره‌های مختلفی بین ۲۰ هزار تا ۱۵۰هزار سال پیش باز می‌گردد.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

به گفته محققان، این بقایا سرنخ‌هایی درباره اقلیم باستانی و محیط زیست آن دوره ارائه می‌دهند و همچنین امکان کشف گونه‌های مختلف انسانی را که در این منطقه سکونت داشته‌اند فراهم می‌کنند.

دانشمندان می‌گویند بقایای خوب حفظ‌شده مواد آلی مانند چوب سوخته و استخوان‌ها، باعث می‌شود این مکان برای درک محیط باستانی منطقه‌ای «شگفت‌انگیز» باشد. 

دکتر زایدنر گفت: «این به ما امکان می‌دهد که اقلیم باستانی این منطقه را بازسازی کنیم و امید می‌دهد که کاوش‌های بیشتر بتوانند سرنخ‌هایی را درباره زیست‌شناسی انسان در این منطقه آشکار کنند.»

او گفت: «این برای درک گسترش جمعیت‌های انسانی و رفتار آن‌ها در آسیای مرکزی مهم است.»

باستان‌شناسان بر این باورند که کاوش‌های بیشتر در این منطقه ممکن است نشان دهد که چگونه جمعیت‌های گونه‌های انسانی باستانی احتمالا با یکدیگر تعامل داشته‌اند.

آن‌ها می‌گویند این گذرگاه کوهستانی در آسیای مرکزی ممکن است نقطه‌ای کلیدی برای گسترش جمعیت‌های پیشاتاریخی انسانی در مناطق وسیع بوده باشد.

دکتر زایدنر گفت: «امیدواریم که تحقیقات در حال انجام در این مکان، دیدگاه‌های جدیدی درباره چگونگی تعامل گروه‌های انسانی مختلف - مانند انسان‌های مدرن، نئاندرتال‌ها و دنیسوواها - در این منطقه ارائه دهد.»

دانشمندان امیدوارند بررسی‌هایی که طی سال‌های آینده ادامه خواهند داشت، بتوانند درک ما را از مهاجرت و تعاملات انسانی در این منطقه حیاتی عمیق‌تر کنند.

The Independent