بهگزارش میراث آریا، علی اصغر گمرکچی روز پنجشنبه ۲۴ آبانماه همزمان با دومین روز از نمایشگاه ملی صنایعدستی تهران با اشاره به ظرفیتهای تاریخی و فرهنگی قزوین گفت: قزوین فقط پایتخت خوشنویسی یا شهر آبانبارها نیست، قزوین شهر مشاغل نیز است که امروز به آن صنایعدستی میگویند.
این هنرمند قزوینی اظهار کرد: در گذشته، شهر قزوین ۱۷ محله اصیل داشته است که در این بین هفت محله به نام مشاغل شهره داشته است. محلاتی چون دباغان، پنبه ریسه، حلاجان و ... گواه این سخن است که قزوین در حرفهها و مشاغل مختلف صاحب شهره و آوازه بوده است.
او بیان کرد: گرهچینی، معرقکاری و خراطی از شاخصترین هنرهایی است که از گذشته تا به امروز در قزوین، درحال فعالیت است. این هنر در گذشته برای تزیین و تشریفات درب و پنجره مورد استفاده قرار میگرفت.
گمرکچی با بیان اینکه تعدادی از شیرینیهای سنتی قزوینی در فهرست میراث ناملموس ملی به ثبت رسیده است، افزود: باقلوا و شیرینی سنتی قزوین از سوغات معروف استان است که از گذشتههای دور تا به امروز طرفداران خاص خود را دارد؛ شیرینیهای سنتی قزوین ویژگیهای خاصی دارد که مهمترین آنها ریزنقش بودن آن و همچنین استفاده از مغزیجات مغذی چون پسته و بادام که محصول باغستان سنتی آن بودهاست.
این هنرمند در خصوص مشاغلی چون گلیمبافی، پنبافی، موجبافی، گلابتونبافی و جاجیمبافی در قزوین گفت: قدمت این مشاغل در قزوین به بیش از ۴۰۰ سال پیش باز میگردد که استفاده از رنگهای شاد و متنوع و همچنین استفاده از رنگهای طبیعی و مقاوم در برابر آفتاب از مشخصات ویژه این هنر در قزوین توسط اقوام مختلف از جمله الموت بوده است.
او در خصوص مشاغل در حال فراموشی قزوین افزود: با توجه به اینکه قزوین محور مواصلاتی سایر استانها بوده و کاروانسراهای بزرگ و فاخری در این استان وجود داشته، همواره محل گذر و اسکان بسیاری از تاجران و بازرگانان بوده است، لذا مشاغل مختلفی در این استان رواج داشته است که نعلسازی یکی از آنها بوده است.
این هنرمند قزوینی با اشاره به صنعت سفالگری در تاریخ قزوین افزود: این صنعت در قزوین نیز از گذشته تا به امروز فعال بوده است، قزوینیها در ساخت کالاهای سفالی دو اصطلاح به نامهای سخسی (ظروف نازک) و ساغالو(ظروف حجیم و بزرگ) به کار میبردند. همچنین در آثار و بناهای تاریخی و سنتی قزوین استفاده از سفال به وفور دیده شدهاست.
گمرکچی در پایان بیان کرد: صنایعدستی قزوین از گذشته تاکنون یک ویژگی مهم و خاص داشته و آن کاربردی بودن آن است. صنعتگران این حوزه با ظرافت و درایت خاصی که داشتند، همواره تلاش میکردند که با هنر خود صنایع کاربردی عرضه کنند.
انتهای پیام/