شیخ عباس قمی در کتاب شریف مفاتیح الجنان شیوه خواندن نماز حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را اینگونه نقل می‌کند:

روایت شده حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) دو رکعت نماز می‌خواند که جبرئیل به ایشان آموخته بود. آن حضرت در رکعت اوّل پس از سوره «حمد» «صد مرتبه» سوره «قَدر» و در رکعت دوّم بعد از سوره «حمد» «صد مرتبه» سوره «توحید» را می‌خواند و چون سلام می‌داد این دعا را می‌خواند:

سُبْحَانَ ذِی الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِیفِ، سُبْحَانَ ذِی الْجَلاَلِ الْباذِخِ الْعَظِیمِ، سُبْحَانَ ذِی الْمُلْکِ الْفَاخِرِ الْقَدِیمِ، سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَالْجَمَالَ، سُبْحَانَ مَنْ تَرَدّیٰ بِالنُّورِ وَالْوَقَارِ، سُبْحَانَ مَنْ یَرَیٰ أَثَرَ النَّمْلِ فِی الصَّفَا، سُبْحَانَ مَنْ یَرَیٰ وَقْعَ الطَّیْرِ فِی الْهَوَاءِ، سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَکَذَا لَاهَکَذَا غَیْرُهُ.

پاک و منزّه است آن خدایی که دارای شکوه افراشته و بلند است، پاک و منزّه است خدایی که صاحب عظمت بلندمرتبه است، پاک و منزّه است خدایی که دارنده فرمانروایی پرافتخار دیرینه است، پاک و منزّه است آن‌که پوشش خرّمی و زیبایی به بر دارد، پاک و منزّه است آن‌که در پوششی از نور و وقار است، پاک و منزّه است آن‌که ردّ پای مورچه را بر سنگ سخت می‌بیند، پاک و منزّه است آن‌که خطّ سیر پرنده را در هوا مشاهده می‌کند، پاک و منزّه است آن‌که او چنین است و جز او چنین نیست.

سید بن طاووس فرموده: در روایت دیگری وارد شده که پس از این نماز «تسبیح مشهور حضرت زهرا» (سلام‌الله‌علیها) را که پس از هر نماز خوانده می‌شود، بخوانند و پس از آن «صد مرتبه» صلوات بر محمّد و خاندان او فرستند؛ و شیخ در کتاب «مصباح المتهجّدین» فرموده: نماز حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) دو رکعت است: در رکعت اوّل سوره «حمد» و «صد مرتبه» سوره «قَدر» و در رکعت دوّم سوره «حمد» و «صد مرتبه» سوره «توحید» خوانده شود و چون سلام داده شد، «تسبیح حضرت زهرا» (سلام‌الله‌علیها) را بخوانند، آنگاه دعای «سُبحان‌َ ذِی العِزِّ الشّامِخِ» [که در بالا آمد] را تا آخر قرائت کنند و شیخ فرموده است: کسی که این نماز را بجا می‌آورد، چون از تسبیح فارغ شود زانوها و دستان خود را تا آرنج برهنه نماید و همه مواضع سجود خود را بدون مانع و حائل به زمین بچسباند و از خدا حاجت بخواهد و به هر کیفیتی که دوست دارد دعا کند و در همان حال سجده بگوید:

یَا مَنْ لَیْسَ غَیْرَهُ رَبٌّ یُدْعیٰ، یَا مَنْ لَیْسَ فَوْقَهُ إِلٰهٌ یُخْشَیٰ، یَا مَنْ لَیْسَ دُونَهُ مَلِکٌ یُتَّقَیٰ، یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ وَزِیرٌ یُؤْتَیٰ، یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ حَاجِبٌ یُرْشَیٰ، یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ بَوَّابٌ یُغْشَیٰ، یَا مَنْ لَایَزْدَادُ عَلَیٰ کَثْرَةِ السُّؤالِ إِلّا کَرَماً وَجُوداً، وَعَلَیٰ کَثْرَةِ الذُّنُوبِ إِلّا عَفْواً وَصَفْحاً، صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بِی کَذَا وَکَذَا.

ای آن‌که جز او پروردگاری نیست که خوانده شود! ای آن‌که ورای او معبودی نیست که از او پروا شود! ای آن‌که جز او فرمانروایی نیست که از او پرهیز شود! ای آن‌که او را وزیری نیست که به او روی آرند! ای آن‌که او را نگهبانی نیست تا به او رشوه داده شود! ای آنکه او را دربانی نیست تا به وسیله او به درگاهش آیند! ای آن‌که بر اثر بسیاری درخواست، جز کرم و جود و بر اثر کثرت گناهان جز عفو و گذشت نیفزاید، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با من چنین و چنان کن.

و به‌جای «کذا و کذا» حاجات خویش را از خدا بخواهد.