گروه بین الملل: چین از طراحی اولیه بمب‌افکن راهبردی درحال ساخت خود که «مرموزترین پرنده تاریخ چین» نام گرفته است، رونمایی کرد. به اذعان کارشناسان، این بمب‌افکن، رقیبی جدی علیه بمب‌افکن‌های پیشرفته آمریکایی به شمار می‌رود.
به گزارش ایسنا، چین طراحی اولیه و مفهومی بمب افکن رادارگریز مادون صوت «شیان اچ-۲۰» (H-۲۰) را به صورت علنی فاش کرد که نقطه عطفی در تلاش‌های نوسازی نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق چین است.
به عنوان اولین بمب افکن راهبردی اختصاصی چین، این پروژه جاه طلبانه توسط ارتش آزادیبخش خلق چین به عنوان یک «پروژه راهبردی» تلقی می‌شود که نشان دهنده قصد چین برای تقویت قابلیت‌های حمله دوربرد خود است.
طبق گزارش تارنمای خبری-نظامی ArmyRecognation، قرار است اچ-۲۰ به یک عنصر حیاتی در راهبرد پیش بینی قدرت و بازدارندگی چین تبدیل شود و مستقیماً سلطه نیروی هوایی آمریکا که به «تهدیدی جدی علیه چین در منطقه هند-آرام تبدیل شده است» را به چالش بکشد.
یکی دیگر از اهداف اچ-۲۰، مقابله با بمب افکن رادارگریز «بی-۲۱ ریدر» نیروی هوایی ایالات متحده که به زودی مستقر می‌شود.
انتظار می‌رود اچ-۲۰ یک دارایی بسیار پیشرفته در زرادخانه راهبردی چین باشد که برای برد وسیع، با قابلیت حمل تسلیحات گسترده و قابلیت بقای هرچه بیشتر در محیط‌های خطرناک طراحی شده است. تاکنون جزئیات فنی خاص این بمب‌افکن همچنان طبقه‌بندی شده است، تصاویر مفهومی طراحی بال پرنده شبیه به بمب افکن‌های رادارگریز ایالات متحده مانند «بی-۲ اسپیریت» و بی-۲۱ ریدر است.
این نوع طراحی دید رادار و پدافند‌های هوایی را به حداقل می‌رساند و تأکید چین بر مأموریت‌های نفوذ عمیق در محیط‌های پرمخاطره، با هدف فرار از شناسایی از سامانه‌های رادار و موشکی پیشرفته را برجسته می‌کند.
برخلاف بمب‌افکن‌های فعلی سری اچ-۶ که بر اساس طراحی قدیمی‌تر شوروی ساخته شده‌اند و به شدت مدرن شده‌اند، اچ-۲۰ نشان‌دهنده یک طراحی بومی است که قادر به حمل محموله‌های هسته‌ای و معمولی در فواصل قابل توجه است.
این قابلیت دوگانه می‌تواند بمب‌افکن پنهان‌کار چین را به عنوان یک جزء ضروری در سه‌گانه هسته‌ای چین معرفی کند و به قابلیت‌های هسته‌ای مبتنی بر خشکی و دریا این کشور توانایی هوابردی معتبر بیافزاید. چنین ایفای نقشی، اچ-۲۰ را به عنوان یک بازدارنده قدرتمند و دارایی برای گسترش قدرت چین در برد بلند قرار می‌دهد.
طراحی اولیه این بمب‌افکن در حالی رونمایی می‌شود که آمریکا آماده معرفی بی-۲۱ ریدر یک بمب افکن رادارگریز نسل بعدی که قرار است جایگزین ناوگان قدیمی بمب افکن‌های «بی-۱» و «بی-۲» شود، است. بی-۲۱ ریدر که برای حضور در نیروی هوایی آمریکایی در اواسط دهه ۲۰۲۰ برنامه ریزی شده است، دارای فناوری مخفی کاری پیشرفته، معماری مدولار برای ارتقاء در آینده و گزینه‌های بارگیری گسترده است.
طبق گزارش پایگاه خبری ArmyRecognation اگر اچ-۲۰ چین حتی با بخشی از قابلیت‌های پیشرفته بی-۲۱ ریدر مطابقت داشته باشد، می‌تواند توانایی نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق چین برای بمباران راهبردی و مأموریت‌های حمله دوربرد را تاحد بی‌سابقه‌ای ارتقا دهد.
اچ-۲۰ و بی-۲۱ ریدر برای محیط‌های پرخطر با موشک‌های پیشرفته سطح به هوا (SAM) و سیستم‌های راداری طراحی شده‌اند که بر نقش بالقوه آنها در نفوذ عمیق به حریم هوایی متخاصم تأکید می‌کند. هدف چین از ساخت اچ-۲۰ دستیابی به قابلیتی است که بتواند برد و اثربخشی بمب افکن‌های ایالات متحده را متعادل کند و به نیروی هوایی ارتش آزادیبخش چین اجازه دهد در مناطقی که به طور سنتی تحت تسلط نیرو‌های آمریکایی و متحدان آن هستند، عمل کند.
رقابت چین با پیشرفته‌ترین هواپیما‌های جهان
اگرچه مشخصات دقیق اچ-۲۰ فاش نشده است، تحلیلگران حدس می‌زنند که این بمب‌افکن می‌تواند حداقل تا برد ۸ هزار و ۵۰۰ کیلومتری عملیات انجام دهد. این برد آن را قادر می‌سازد تا به اهدافی در سراسر منطقه هند و اقیانوس آرام و احتمالا فراتر از آن حمله کند.
علاوه بر این، انتظار می‌رود اچ-۲۰ محموله سلاح قابل توجهی به وزن ۴۵ تن را حمل کند که احتمالاً شامل مهمات هسته‌ای و متعارف و همچنین موشک‌های کروز دوربرد می‌شود. تاکید بر پنهان‌کاری در طراحی بال پرنده آن مشهود است، که احتمالاً شامل مواد جاذب رادار (RAM) و ورودی‌های هوای کم مشخصات برای به حداقل رساندن سطح مقطع رادار است که آن را برای عملیات در فضای هوایی با دفاع شدید مناسب می‌سازد.
قرارگیری سیستم‌های الکترونیک هوانوردی و جنگ الکترونیک پیشرفته در اچ-۲۰ نیز دور از انتظار نیست. در صورت قرارگیری این سیستم‌ها، انتظار می‌رود که آگاهی موقعیتی بمب‌افکن را افزایش داده و حملات هماهنگ را در کنار سایر تجهیزات هوایی، زمینی یا دریایی امکان‌پذیر کند.
انتشار طراحی اولیه اچ-۲۰ توسط چین، تلاش‌های این کشور برای تقویت قابلیت‌های بازدارندگی استراتژیک خود را برجسته می‌کند. با افزایش تنش‌ها در اقیانوس هند و اقیانوس آرام، این توسعه نشان‌دهنده تغییر در موازنه نظامی است؛ زیرا چین درحال کاهش شکاف فناوری با قابلیت‌های هوایی ایالات متحده است.
برای بازیگران منطقه‌ای متحد با ایالات متحده، پتانسیل اچ-۲۰ برای نمایش قدرت در سراسر اقیانوس هند و اقیانوس آرام یک نگرانی قابل توجه است که پیامد‌هایی برای ثبات منطقه و امنیت جهانی دارد.
رونمایی چین از طراحی اولیه اچ-۲۰ نشان دهنده گامی مهم در توسعه فناوری رادارگریزی بومی و جاه طلبی این کشور برای رقابت با پیشرفته‌ترین هواپیما‌های جهان است. در حالی که سوالاتی در مورد مشخصات و جدول زمانی عملیاتی اچ-۲۰ باقی مانده است، توسعه آن پیام روشنی را ارسال می‌کند: «چین مصمم است موقعیت خود را به عنوان یک قدرت نظامی جهانی که قادر به بازدارندگی یا مطابقت با قابلیت‌های استراتژیک ایالات متحده است، حفظ کند.»
∎
به گزارش ایسنا، چین طراحی اولیه و مفهومی بمب افکن رادارگریز مادون صوت «شیان اچ-۲۰» (H-۲۰) را به صورت علنی فاش کرد که نقطه عطفی در تلاش‌های نوسازی نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق چین است.
به عنوان اولین بمب افکن راهبردی اختصاصی چین، این پروژه جاه طلبانه توسط ارتش آزادیبخش خلق چین به عنوان یک «پروژه راهبردی» تلقی می‌شود که نشان دهنده قصد چین برای تقویت قابلیت‌های حمله دوربرد خود است.
طبق گزارش تارنمای خبری-نظامی ArmyRecognation، قرار است اچ-۲۰ به یک عنصر حیاتی در راهبرد پیش بینی قدرت و بازدارندگی چین تبدیل شود و مستقیماً سلطه نیروی هوایی آمریکا که به «تهدیدی جدی علیه چین در منطقه هند-آرام تبدیل شده است» را به چالش بکشد.
یکی دیگر از اهداف اچ-۲۰، مقابله با بمب افکن رادارگریز «بی-۲۱ ریدر» نیروی هوایی ایالات متحده که به زودی مستقر می‌شود.
انتظار می‌رود اچ-۲۰ یک دارایی بسیار پیشرفته در زرادخانه راهبردی چین باشد که برای برد وسیع، با قابلیت حمل تسلیحات گسترده و قابلیت بقای هرچه بیشتر در محیط‌های خطرناک طراحی شده است. تاکنون جزئیات فنی خاص این بمب‌افکن همچنان طبقه‌بندی شده است، تصاویر مفهومی طراحی بال پرنده شبیه به بمب افکن‌های رادارگریز ایالات متحده مانند «بی-۲ اسپیریت» و بی-۲۱ ریدر است.
این نوع طراحی دید رادار و پدافند‌های هوایی را به حداقل می‌رساند و تأکید چین بر مأموریت‌های نفوذ عمیق در محیط‌های پرمخاطره، با هدف فرار از شناسایی از سامانه‌های رادار و موشکی پیشرفته را برجسته می‌کند.
برخلاف بمب‌افکن‌های فعلی سری اچ-۶ که بر اساس طراحی قدیمی‌تر شوروی ساخته شده‌اند و به شدت مدرن شده‌اند، اچ-۲۰ نشان‌دهنده یک طراحی بومی است که قادر به حمل محموله‌های هسته‌ای و معمولی در فواصل قابل توجه است.
این قابلیت دوگانه می‌تواند بمب‌افکن پنهان‌کار چین را به عنوان یک جزء ضروری در سه‌گانه هسته‌ای چین معرفی کند و به قابلیت‌های هسته‌ای مبتنی بر خشکی و دریا این کشور توانایی هوابردی معتبر بیافزاید. چنین ایفای نقشی، اچ-۲۰ را به عنوان یک بازدارنده قدرتمند و دارایی برای گسترش قدرت چین در برد بلند قرار می‌دهد.
طراحی اولیه این بمب‌افکن در حالی رونمایی می‌شود که آمریکا آماده معرفی بی-۲۱ ریدر یک بمب افکن رادارگریز نسل بعدی که قرار است جایگزین ناوگان قدیمی بمب افکن‌های «بی-۱» و «بی-۲» شود، است. بی-۲۱ ریدر که برای حضور در نیروی هوایی آمریکایی در اواسط دهه ۲۰۲۰ برنامه ریزی شده است، دارای فناوری مخفی کاری پیشرفته، معماری مدولار برای ارتقاء در آینده و گزینه‌های بارگیری گسترده است.
طبق گزارش پایگاه خبری ArmyRecognation اگر اچ-۲۰ چین حتی با بخشی از قابلیت‌های پیشرفته بی-۲۱ ریدر مطابقت داشته باشد، می‌تواند توانایی نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق چین برای بمباران راهبردی و مأموریت‌های حمله دوربرد را تاحد بی‌سابقه‌ای ارتقا دهد.
اچ-۲۰ و بی-۲۱ ریدر برای محیط‌های پرخطر با موشک‌های پیشرفته سطح به هوا (SAM) و سیستم‌های راداری طراحی شده‌اند که بر نقش بالقوه آنها در نفوذ عمیق به حریم هوایی متخاصم تأکید می‌کند. هدف چین از ساخت اچ-۲۰ دستیابی به قابلیتی است که بتواند برد و اثربخشی بمب افکن‌های ایالات متحده را متعادل کند و به نیروی هوایی ارتش آزادیبخش چین اجازه دهد در مناطقی که به طور سنتی تحت تسلط نیرو‌های آمریکایی و متحدان آن هستند، عمل کند.
رقابت چین با پیشرفته‌ترین هواپیما‌های جهان
اگرچه مشخصات دقیق اچ-۲۰ فاش نشده است، تحلیلگران حدس می‌زنند که این بمب‌افکن می‌تواند حداقل تا برد ۸ هزار و ۵۰۰ کیلومتری عملیات انجام دهد. این برد آن را قادر می‌سازد تا به اهدافی در سراسر منطقه هند و اقیانوس آرام و احتمالا فراتر از آن حمله کند.
علاوه بر این، انتظار می‌رود اچ-۲۰ محموله سلاح قابل توجهی به وزن ۴۵ تن را حمل کند که احتمالاً شامل مهمات هسته‌ای و متعارف و همچنین موشک‌های کروز دوربرد می‌شود. تاکید بر پنهان‌کاری در طراحی بال پرنده آن مشهود است، که احتمالاً شامل مواد جاذب رادار (RAM) و ورودی‌های هوای کم مشخصات برای به حداقل رساندن سطح مقطع رادار است که آن را برای عملیات در فضای هوایی با دفاع شدید مناسب می‌سازد.
قرارگیری سیستم‌های الکترونیک هوانوردی و جنگ الکترونیک پیشرفته در اچ-۲۰ نیز دور از انتظار نیست. در صورت قرارگیری این سیستم‌ها، انتظار می‌رود که آگاهی موقعیتی بمب‌افکن را افزایش داده و حملات هماهنگ را در کنار سایر تجهیزات هوایی، زمینی یا دریایی امکان‌پذیر کند.
انتشار طراحی اولیه اچ-۲۰ توسط چین، تلاش‌های این کشور برای تقویت قابلیت‌های بازدارندگی استراتژیک خود را برجسته می‌کند. با افزایش تنش‌ها در اقیانوس هند و اقیانوس آرام، این توسعه نشان‌دهنده تغییر در موازنه نظامی است؛ زیرا چین درحال کاهش شکاف فناوری با قابلیت‌های هوایی ایالات متحده است.
برای بازیگران منطقه‌ای متحد با ایالات متحده، پتانسیل اچ-۲۰ برای نمایش قدرت در سراسر اقیانوس هند و اقیانوس آرام یک نگرانی قابل توجه است که پیامد‌هایی برای ثبات منطقه و امنیت جهانی دارد.
رونمایی چین از طراحی اولیه اچ-۲۰ نشان دهنده گامی مهم در توسعه فناوری رادارگریزی بومی و جاه طلبی این کشور برای رقابت با پیشرفته‌ترین هواپیما‌های جهان است. در حالی که سوالاتی در مورد مشخصات و جدول زمانی عملیاتی اچ-۲۰ باقی مانده است، توسعه آن پیام روشنی را ارسال می‌کند: «چین مصمم است موقعیت خود را به عنوان یک قدرت نظامی جهانی که قادر به بازدارندگی یا مطابقت با قابلیت‌های استراتژیک ایالات متحده است، حفظ کند.»