به گزارش خبرگزاری برآنلاین، جان دی استمپل (John D. Stempel) یک دیپلمات و وابسته سیاسی آمریکایی بود که در سفارت ایالات متحده در تهران در سال‌های منتهی به انقلاب اسلامی ایران (۱۹۷۹) خدمت میکرد. او در آن زمان به عنوان یکی از کارشناسان ارشد سیاسی سفارت آمریکا در تهران فعالیت داشت و تحلیل‌ها و گزارش‌های متعددی در مورد وضعیت سیاسی ایران و تحولات آن دوره ارائه میکرد.استمپل پس از انقلاب و گروگان‌گیری کارکنان سفارت آمریکا در تهران، به دلیل تجربیات و اطلاعات خود درباره ایران، به یکی از منابع کلیدی در تحلیل روابط ایران و آمریکا و پیامدهای انقلاب اسلامی تبدیل شد. او همچنین کتابی به نام درون انقلاب ایران ( (Inside the Iranian Revolution نوشته است که تجربیات و مشاهدات خود از سال‌های منتهی به انقلاب را شرح می‌دهد.
بنابر روایت پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی، از آبانماه سال ۱۳۵۷ (نوامبر ۱۹۷۸) آمریکا رفته رفته با این واقعیت مواجه شد که شاه توان پایش و مدیریت اوضاع در همآشفته کشور را ندارد. شاه که در راهبردهای متناقضی که درماههای واپسین عمر سیاسیاش در پیش میگرفت همواره بیم حمایت آمریکا از خود را داشت و با حالتی مستأصل از سفیر آمریکا درباره همراهی دولت متبوعش با خود میپرسید توانست متأثر از شرایط خاص جهانی همواره حمایت آمریکا را برای خود داشته باشد.
میتوان گمانه زد که آمریکا در بهت شرایط انقلابی ایران فرو رفت و چنین انتظاری نداشت که در چهار ماه(آبان تا بهمن) انقلابی با این پسزمینه بتواند طومار سلطنت قویترین متحدش در خاورمیانه را برچیند. برای مقابله چنین پیامدی از جانب نیروهای انقلابی در ایران، آمریکا با هدف از دست ندادن متحدی جدی در خاورمیانه که از جمله در همایسگی شوروی به عنوان اصلیترین خطر آمریکا در دوران جنگ سرد قرار دارد درباره هرگونه تمهیدی متناسب با پا برجا نگاه داشتن رژیم پهلوی اندیشه کند. بر همین اساس بود که حاضر شد برای مقابله عملیاتیتر با تظاهرکنندگان و سرکوب آنها ابزار و سایل ضد شورش به شاه بدهد. آمریکا شاه را بهمنزله شاه ایران نمیدید بلکه حمایتش از او در گرو تضمین بیشتر منافع خودش در عرصه بینالمللی بود.
محل تأمل است که دولت کاتر بهعنوان مدعی پر سر و صدای دموکراسی، حقوق بشر و آزادیهای اجتماعی حاضر شدهاست که متحدی در خاورمیانه را که با سیل عظیم جنبش اعتراضی مردمی مواجه شدهاست را در راستای بقا و تضمین منافع خود به وسایل ضد شورش تجهیز کند.
استمپل در خاطرات خود اینچین نوشته است:
«روز ۹ نوامبر بود که سرانجام ایالات متحده اعلام کرد باتونهای پلیس، ۲۵ هزار کپسول اشکآور و وسایل ضد شورش را به شاه خواهد فروخت. این اقدام تا آغاز سال توسط دائره حقوق بشر (دفتر سابق) در وزارت امور خارجه متوقف شده بود. این لوازم کم کم وارد شد اما هرگاه چند ماه قبل این وسائل رسیده بود بهطور قابل توجهی مفیدتر واقع شده بود. وسایل ضد شورش اگرچه از نظر روانی کمک میکرد اما در فرونشاندن تظاهرات هرگز بیش از یک وسیله جنبی مؤثر واقع نشد»
۲۹۲۱۹