جمشیدی با اشاره به عنوان شهر دوستدار دوچرخه گفت: متأسفانه در ادوار گذشته شاهد سلیقه‌ای عمل کردن برخی از دستگاه‌های متولی مدیریت شهری در امر ورزش دوچرخه سواری در ایران بودیم که می‌توان به پویش «سه شنبه‌های بدون خودرو»، «شهر ملی دوچرخه سواری» و «شهر دوستدار دوچرخه» اشاره کرد که هیچیک از موارد ذکر شده سرانجامی مؤثر در موضوع همگانی کردن دوچرخه سواری نداشت زیرا به صورت سلیقه‌ای و بدون نظر کارشناسان و پیشکسوتان این ورزش صورت گرفته بود.
او پویش «سه شنبه‌های بدون خودرو» را طرحی از طرف فعالان محیط زیست دانست و گفت: در گذشته این پویش به منظور استفاده مردم از حمل و نقل عمومی و پرهیز از تردد با خودرو شخصی در روز سه شنبه هر هفته مطرح شده بود که مدیریت شهری تهران بدون پیوست‌های اجتماعی، فرهنگی و ورزشی، به صورت نمادین طول مسیر مشخصی را با دوچرخه رکاب می‌زدند که نه تنها کمکی به کاهش آلودگی هوا نداشت، بلکه دوچرخه سواران نیز از از پویش استقبال نکردند.
جمشیدی به طرح «شهر ملی دوچرخه» اشاره کرد و گفت: این طرح نیز توسط معاونت حمل و نقل و ترافیک برخی از کلان شهرها مطرح شده بود که نه تنها با متولی این ورزش که فدراسیون دوچرخه سواری است مورد مشورت کارشناسی قرار نگرفته بود، بلکه برخی از شهرداری‌ها به صورت سلیقه‌ای این عنوان را مطرح کردند که سرانجام این طرح نیز جز تهیه گزارش عملکرد و بایگانی کردن آن در کنار سایر طرح‌های دیگر، ثمره‌ای برای ورزش دوچرخه سواری نداشت.
رئیس هیئت دوچرخه سواری شهرستان ساوجبلاغ موضوع اصلی را که جهانی نیز است، «شهر دوستدار دوچرخه» عنوان کرد و افزود: پیشنهاد راه اندازی «دبیرخانه دائمی انتخاب شهر دوستدار دوچرخه» را ذیل فعالیت فدراسیون دوچرخه سواری جمهوری اسلامی ایران به ریاست این فدراسیون ارائه دادم تا با مشارکت هیئت‌های استانی و شهرستانی بتوان در آینده ساختار و مؤلفه‌های طرح را تدوین کرد.
جمشیدی به هدف اصلی راه اندازی دبیرخانه مذکور اشاره کرد و افزود: ۳۱ هیئت استانی و بیش از ۴۰۰ هیئت شهرستانی تحت عنوان هیئت دوچرخه سواری فعالیت دارند که باتوجه به اینکه حدود ۱۴۰۰ شهر در تقسیمات کشوری ایران وجود دارد، با تدوین ساختار و تعریف مولفه‌ها و شاخص‌های شهر دوستدار دوچرخه می‌توان امید داشت که شهرهایی را که بر اساس معیارهای اصلی به عنوان شهر دوستدار دوچرخه می‌باشد انتخاب و برنامه ریزی جهت حمایت و معرفی آنها صورت پذیرد.