به گزارش خبرنگار علمی و فناوری خبرگزاری برنا، محققان ژاپنی با پیوند سلول‌های بنیادی موفق شدند بینایی سه فرد مبتلا به اختلال شدید چشمی را بهبود بخشند. این افراد دچار اختلال کمبود سلول‌های بنیادی لیمبال (LSCD) بودند.

در این درمان، سه نفر با مشکلات شدید بینایی که پیوند سلول‌های بنیادی دریافت کردند، بهبودی چشمگیری را در بینایی خود تجربه کردند که بیش از یک سال همچنان ادامه دارد. اما در مورد فرد چهارم، بهبود بینایی ماندگار نبود.

این چهار بیمار نخستین افرادی هستند که با پیوند سلول‌های بنیادی تحت درمان قرنیه آسیب‌دیده قرار گرفتند.

لایه بیرونی قرنیه توسط مخزنی از سلول‌های بنیادی که در حلقه لیمبال (حلقه تیره اطراف عنبیه) قرار دارد، محافظت می‌شود. با از بین رفتن این منبع جوان‌سازی قرنیه، اختلال کمبود سلول‌های بنیادی لیمبال (LSCD) ایجاد می‌شود که باعث پوشیده شدن قرنیه با بافت اسکار شده و در نهایت با مسدود شدن کامل ورود نور به چشم، بینایی فرد از دست می‌رود. این اختلال معمولاً به دلیل آسیب چشمی یا بیماری‌های خودایمنی و ژنتیکی رخ می‌دهد.

روش‌های درمانی اختلال کمبود سلول‌های بنیادی لیمبال محدود بوده و شامل پیوند سلول‌های قرنیه‌ای مشتق‌شده از سلول‌های بنیادی به دست آمده از چشم سالم فرد یا پیوند قرنیه از اهداکنندگان متوفی برای بیمارانی است که هر دو چشمشان تحت تأثیر قرار دارد. با این حال، احتمال دارد که سیستم ایمنی گیرنده پیوند‌ها را نپذیرد.

کوهجی نیشیدا، چشم‌پزشک دانشگاه اوزاکا و همکارانش، از سلول‌های بنیادی پرتوان القایی (iPS) برای ایجاد پیوند‌های قرنیه استفاده کردند. آنها سلول‌های خونی اهداکننده‌ای سالم را بازبرنامه‌ریزی و به یک لایه نازک و شفاف از سلول‌های اپیتلیوم قرنیه تبدیل کردند.

این درمان بین ژوئن ۲۰۱۹ تا نوامبر ۲۰۲۰ روی دو زن و دو مرد ۳۹ تا ۷۲ ساله که به دلیل اختلال کمبود سلول‌های بنیادی لیمبال نابینا شده بودند، انجام شد.

دو سال پس از پیوند، هیچ‌کدام از بیماران عوارض جانبی شدیدی را گزارش نکرده‌اند. با این حال، نیشیدا معتقد است که برای اطمینان از ایمنی و کارآیی این روش، نیاز به انجام پیوند‌های بیشتری وجود دارد.

همه بیماران پس از پیوند بهبود فوری در بینایی خود را تجربه کردند، اما تنها در سه نفر این بهبود پایدار ماند و فرد چهارم فقط به مدت یک سال شاهد بهبود بینایی بود.

نیشیدا اعلام کرد که قصد دارند از ماه مارس آینده آزمایش‌های بالینی گسترده‌تری را برای ارزیابی کارآیی این روش آغاز کنند.

انتهای پیام/