در یکی دو سال اخیر، گهگداری به گوشمان می رسد که فعلان فلان صنف نمایشگاه خودشان را تحریم کردند! یک بار به بهانه عدم جانمایی در سالن مدنظرشان، یک بار به بهانه نرخ غرفه ها، یک بار به بهانه نبود تهویه مناسب و گاهی هم به این دلیل که از برگزارکننده نمایشگاه خوششان نمی آید.
در شرایطی که به دلیل فشارهای بین المللی از یک سو و قطعی های مکرر برق از سوی دیگر، صنعت نمایشگاهی کشورمان حال و روز چندان مساعدی ندارد، ایجاد موج های گسترده خبری برای تحریم برخی رویدادها بی شک نمک پاشیدن به زخم های کهنه ایست که سالها قبل باید درمان می شد اما سومدیریت ها به این نیاز پاسخ نداد.
گذشته از به حق یا ناحق بودن خواسته های فعالان صنفی و تولیدکنندگان، تجربه نشان داده که تحریم هرگز راهگشا نبوده است.
ما با تحریم یک ارتباط؛ دوستی را...
با تحریم عشق؛ خانواده ای را...
و با تحریم یک صنعت؛ بازار و اشتغالی را از دست خواهیم داد
تحریم بدترین شیوه اعتراض به یک روند قابل اصلاح است.
عدم حضور در رویدادهای نمایشگاهی، کاهش متراژ برگزاری و از بین رفتن رقابت در بازار را به دنبال دارد. امری که نهایتا به افزایش هزینه های برگزاری منجر شده و به طور مستقیم کسب و کار بخش خصوصی را مختل می کند.
نکته تاسف بار آنکه در اغلب موارد، پرونده تحریم های نمایشگاهی را افراد یا جریان هایی باز می کنند که نقش خاصی در تولید و اشتغال نداشته و صرفا دلالان سودجویی هستند که از باندبازی های خاص خودشان ارتزاق می کنند.
تولید کنندگان اما در دام این افراد گرفتار شده و ناخواسته به فضای تحریم دامن می زنند. در واقع آنها صرفا می خواهند با ترک میدان رقابت شرایط بهتری را برای خود فراهم کنند اما با نگاه کارشناسی متوجه خواهیم شد که وسعت یک نمایشگاه در طول دو یا سه دهه برگزاری از حدود هزار یا دوهزار متر به متراژ، به ۴۵ الی ۵۰ هزار مترمربع می رسد.
وقتی به واسطه یک جریان سازی غلط رسانه ای تحریم رخ داد، ناگهان متراژ رویداد تا ۷۰ درصد دچار ریزش شده و سالن های آن کاهش پیدا می کند. حالا دوباره سالها زمان لازم است تا این عنوان نمایشگاهی به متراژ مطلوب خود برگردد.
یادمان باشد درخت گردوی تنومندی که قبلا هزارکیلو محصول می داد، وقتی ۷۰ درصد از شاخه هایش را بریدیم سالها طول خواهد کشید تا دوباره یک تن گردوی فرداعلا برای ما بسازد...
و سخن آخر اینکه در این روزهای سخت و پر چالش همه فعالان بخش خصوصی باید هوای یکدیگر را داشته و یادشان باشد که تحریم اگر مولفه خوبی بود و مشکلات را حل می کرد، دولت آمریکا برای به زانو درآوردن کشورمان سالهای سال از این راهکار برای ضربه زدن به مردم ایران بهره نمی برد.