به گزارش سایت دیده بان ایران؛ علی کرد درباره کشیدن دیوار مرزی بین ایران و پاکستان و این‌که چقدر این دیوار می‌تواند از ورود تروریست‌ها به کشور جلوگیری کند، گفت: من به عنوان نماینده خاش، میرجاوه، تفتان، کوهین و نصرت‌آباد که بالای ۲۰۰ کیلومتر مرز مشترک با پاکستان دارد، نظراتم را می‌گویم، اکثر نقاط مرزی ما صعب‌العبور و ریگ‌زار هستند و شرایط خوبی ندارند.
سال گذشته یک مقداری در مرز ما دیوار و سیم خاردار کشیدند و کانال زدند، این ۳ کار در مرز به صورت تکه‌تکه انجام شد یعنی یک مقداری دیوار، یک مقداری سیم‌خاردار و یک مقداری هم کانال است که به نظر من راه حل نیست.
وی ادامه داد: اولاً نباید در ابتدا تصمیم بر این می‌گرفتیم که دیوار بکشیم و خودمان را در پهنه دشتی محدود کنیم، آن منطقه مستثنا بود که از دست ما رفته است، نکته دیگر آن است که این دیوار برای کشور همسایه حائل و پناه‌گاه شده است.
کُرد تاکید کرد: ما خودمان را محدود کرده‌ایم، بسیاری از جنگل‌های طبیعی و مراتع دامداران آن طرف مرز افتاده است. با این کار برای دامداران محدودیت ایجاد کرده‌ایم، به طور مثال دامداران بخش ریگ‌ملک میرجاوه دچار آسیب شده‌اند، چون دشت را به دیوار سپرده‌ایم.
وی خاطر‌نشان کرد: آن زمان دامداران ما گله‌های خودشان را برای چرانیدن به آن طرف می‌بردند و بعد از ظهر بازمی‌گشتند این یک محدودیت است، محدودیت دوم این‌که در زمان‌های قدیم این قسمت از پاکستان جزو ایران بود، اقوام و طوایف مرزی در آن سو و این سوی مرز بودند، یک خواهر این طرف مرز بود و یک خواهر آن طرف مرز؛ با این‌کار ما تعاملات اجتماعی را قطع کردیم.