به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، مواد مخدر گل، یکی از مشتقات قوی‌تر گیاه کانابیس، امروزه به یکی از چالش‌های جدی در حوزه سلامت عمومی و اجتماعی تبدیل شده است. این ماده که از گل‌دهی گیاه کانابیس ساتیوا یا ایندیکا به دست می‌آید، دارای غلظت بسیار بالایی از ماده روانگردان تتراهیدروکانابینول (THC) است. THC عامل اصلی اثرات مخرب این ماده بر مغز و روان انسان است. آنچه گل را از سایر مشتقات کانابیس نظیر حشیش یا ماری‌جوانا متمایز می‌کند، قدرت تأثیرگذاری بسیار بیشتر آن به دلیل فرآیند‌های ژنتیکی و شیمیایی است که در تولید آن اعمال می‌شود.

گل بی خطر نیست

یکی از مهم‌ترین عوامل گسترش مصرف گل، باور‌های اشتباه درباره بی‌خطر بودن آن است. بسیاری از مصرف‌کنندگان، به‌ویژه جوانان، به دلیل گیاهی بودن منشأ این ماده، تصور می‌کنند که مصرف آن بی‌ضرر یا کم‌ضرر است. این باور نادرست توسط تبلیغات فریبنده و نام‌گذاری‌های متنوعی که تولیدکنندگان برای محصولات خود انتخاب می‌کنند، تقویت می‌شود. نام‌هایی مانند گراس، بنگ، وید یا حتی گل، به عمد برای کاهش حساسیت ذهنی و ایجاد تصویری خوشایند از این ماده به کار می‌روند. 

بسیاری از افراد زمانی که متوجه می‌شوند گل همان حشیش یا ماری‌جوانا با تأثیراتی قوی‌تر است، دچار شوک می‌شوند. این ناآگاهی باعث می‌شود مصرف گل به‌سرعت در میان نوجوانان و جوانان افزایش یابد. در حقیقت، این ماده به دلیل تأثیرات شدید روانگردان خود، می‌تواند به‌طور موذیانه‌ای وابستگی ایجاد کند و فرد را در چرخه‌ای از مصرف و اعتیاد قرار دهد.

تأثیرات مخرب گل بر مغز

برخلاف تصور عموم، گل با اولین مصرف به طور مستقیم بر سیستم عصبی مرکزی اثر ‌می‌گذارد و تغییرات جدی در عملکرد مغز ایجاد می‌کند. از جمله این تغییرات می‌توان به کاهش تمرکز، افت حافظه کوتاه‌مدت و اختلال در تصمیم‌گیری اشاره کرد. این ماده به‌سرعت باعث کاهش بهره‌وری ذهنی و افزایش خطا‌های شناختی می‌شود. مصرف طولانی‌مدت گل می‌تواند به بروز اختلالات روانی جدی نظیر روان‌پریشی، توهم، هذیان و پارانویا منجر شود. 

برخی از مصرف‌کنندگان، پس از تنها چند بار استفاده، دچار مشکلات روانی حاد می‌شوند که ممکن است تا پایان عمر همراه آنها باشد. در موارد شدیدتر، این افراد نیازمند درمان‌های طولانی‌مدت روان‌پزشکی و مصرف دارو‌های روانگردان هستند. روان‌پریشی ناشی از مصرف گل می‌تواند فرد را از واقعیت دور کرده و او را به سوی رفتار‌های پرخطر و آسیب‌زا سوق دهد.

علاوه بر این، مصرف گل تأثیرات جسمانی نیز دارد. این ماده می‌تواند باعث افزایش ضربان قلب و فشار خون شود که خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهد. مشکلات ریوی ناشی از استنشاق دود آن نیز یکی دیگر از عوارض جسمانی مصرف گل است. به مرور زمان، سیستم ایمنی بدن تضعیف شده و بدن در برابر بیماری‌ها آسیب‌پذیرتر می‌شود.

مصرف مواد مخدر، به‌ویژه گل، علاوه بر آسیب‌های فردی، تأثیرات مخربی بر جامعه نیز دارد. یکی از نخستین و مهم‌ترین اثرات آن، تخریب روابط خانوادگی است. خانواده‌ها، به‌ویژه در جوامعی که آگاهی کافی از خطرات مواد مخدر ندارند، با چالش‌های جدی در مواجهه با یک عضو معتاد مواجه می‌شوند. از طرفی، مصرف‌کننده به دلیل وابستگی روانی و افت عملکرد اجتماعی، به‌تدریج از محیط خانواده و دوستان فاصله می‌گیرد.

در محیط‌های آموزشی، مصرف گل به افت تحصیلی و افزایش ترک تحصیل منجر می‌شود. دانش‌آموزان و دانشجویانی که به این ماده روی می‌آورند، اغلب توانایی تمرکز بر درس و فعالیت‌های علمی را از دست می‌دهند. در محیط‌های کاری نیز، مصرف مواد مخدر بهره‌وری را کاهش داده و خطرات ناشی از خطا‌های کاری را افزایش می‌دهد.

در سطح گسترده‌تر، مصرف گل باعث افزایش بار اقتصادی بر نظام‌های بهداشتی و قضایی می‌شود. درمان اختلالات ناشی از مصرف مواد مخدر هزینه‌های زیادی را بر سیستم بهداشتی تحمیل می‌کند. همچنین، جرایم مرتبط با خرید، فروش و مصرف مواد مخدر، دستگاه قضایی را درگیر می‌کند و به افزایش جرم و جنایت در جامعه دامن می‌زند.

به جای درمان باید پیشگیری کرد!

یکی از مؤثرترین راهکار‌ها برای پیشگیری از مصرف مواد مخدر، تقویت نقش خانواده‌ها است. خانواده‌هایی که با اصول صحیح فرزندپروری آشنا هستند، می‌توانند محیطی ایمن و حمایتی برای فرزندان خود فراهم کنند. ایجاد فضای گفتگو و آموزش مهارت‌های زندگی به نوجوانان، از جمله راهکار‌هایی است که می‌تواند آنها را در برابر وسوسه مصرف مواد مخدر مقاوم‌تر کند. 

جامعه نیز نقش مهمی در این زمینه دارد. افزایش آگاهی عمومی از طریق کمپین‌های آموزشی، به‌ویژه در مدارس و دانشگاه‌ها، می‌تواند تأثیر بسزایی در کاهش مصرف مواد مخدر داشته باشد. علاوه بر این، اعمال قوانین سختگیرانه‌تر و نظارت بیشتر بر تولید و توزیع مواد مخدر، دسترسی به این مواد را کاهش می‌دهد. سیاست‌گذاران باید با جدیت بیشتری به این مسئله بپردازند و راهکار‌هایی مؤثر برای کنترل و کاهش مصرف مواد مخدر ارائه دهند.

مصرف مواد مخدر گل، به‌عنوان یکی از خطرناک‌ترین مشتقات گیاه کانابیس، تهدیدی جدی برای سلامت فردی و اجتماعی است. این ماده، که به دلیل تأثیرات قوی و تبلیغات فریبنده در میان جوانان محبوبیت یافته است، تنها راهی برای تخریب جسم و روان و تباهی زندگی است. افزایش آگاهی عمومی، تقویت مهارت‌های فردی و خانوادگی، و اعمال قوانین سختگیرانه می‌تواند نقش مهمی در مقابله با این بحران ایفا کند. در نهایت، هر فرد باید به این درک برسد که مسئولیت حفاظت از سلامت و آینده خود، بیش از هر چیز بر عهده خود اوست. انتخاب‌های امروز ما، زندگی فردای ما را می‌سازد.