به گزارش قدس آنلاین به نقل از روایط عمومی دفتر نشر، در این نشست علاوه بر بهبودی نویسنده اثر، محمدمهدی دادمان رییس حوزه هنری، علی رمضانی مدیرعامل خانه کتاب و ادبیات ایران، مرتضی سرهنگی مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری، علیرضا کمره‌ای نویسنده و پژوهشگر تاریخ و ادبیات جنگ، محسن کاظمی نویسنده و پژوهشگر، علی‌اکبر شیروانی مدیر عامل انتشارات سوره‌مهر، عبدالحمید قره‌داغی و تنی چند از نویسندگان و اهالی فرهنگ و هنر حضور داشتند.
در این نشست بهبودی در سخنانی گفت: من از سال ۱۳۶۵ به یک معنا با این رشته محشور شدم و قریب چهل سال است که با تاریخ عشق می‌کنم و گاهی هم تالیفی داشته‌ام. من خودم را گزارشگر تاریخ می‌دانم. در هر کاری اگر کسی چهل سال پایداری به خرج دهد، دانستنی‌هایی پیدا خواهد کرد.
وی افزود: چند سال که از تحصیلم گذشت، خودم را تحت‌تاثیر زرین‌کوب و سپس عبدالهادی حائری دیدم و به دلیل بینشی که به تاریخ دارم، احساس دین می‌کنم. این کتابچه هم خالی از این گرایش نیست. من از روی کتاب‌های دیگر دست به نگارش این جزوه نزدم. به یاد دارم روزی کتاب «سفر به قبله» را به نادر ابراهیمی دادم تا مطالعه کند، او رک بود و حرف‌ها را بی‌حاشیه می‌زد؛ گفت، ادای جلال آل احمد را درآوردی و مرا نواخت. این در حالی بود که من حتی «خسی در میقات» جلال آل احمد را نخوانده بودم که بخواهم از او تقلید کنم.
بهبودی اضافه کرد: دانشگاه زمینه است و من خوشبختانه توانستم با شاگردی بزرگانی همچون باستانی‌پاریزی و منصوره اتحادیه چگونه نگاه کردن به تاریخ را بیاموزم. من مشق روزنامه‌نگاری کرده بودم، پس با تلفیق نگارش تاریخی نظر استادان را به خود جلب کردم و تشویق شدم. شناخت من از دانشگاه شروع شد اما با تاسیس ادبیات اسلامی عمق پیدا کرد و اکنون از مرز شناخت تا حدودی به مرز مهارت رسیده‌ام اما هنوز به مرز تخصص نرسیده‌ام. این کتاب محصول فهم من است که در این چهل سال از همسایگی من با تاریخ گذشته است.
علیرضا کمره‌ای، محسن کاظمی و محمد قبادی در خلال این نشست نظرات و دیدگاه‌های خود را پیرامون بهبودی و آثارش به ویژه کتاب «یادداشت‌های بی‌تاریخ» مطرح کردند.
کتاب «یادداشت‌های بی‌تاریخ؛ درباره تاریخ‌نگری و تاریخ‌نگاری» در بردارنده سی و پنج مقاله کوتاه، درباره نسبت تاریخ با سیاست، جامعه، ادبیات، فرهنگ، فضای مجازی و انقلاب اسلامی به قلم هدایت‌الله بهبودی است.
«یادداشت‌های بی‌تاریخ» مقالات برآمده از تجربه خرد و کلان هدایت‌الله بهبودی در سه‌دهه کار تاریخ‌پژوهی است. نویسنده در این اثر کوشیده است مسائل و مشکلاتی که در امر تاریخ‌نگری و تاریخ‌نگاری وجود دارد، بازنمایی کند و برای غلبه بر آن‌ها راه‌حل پیشنهاد دهد.
