به گزارش خبرگزاری ایمنا، نیما یوشیج، که نام واقعی او علی اسفندیاری است، یکی از بزرگ‌ترین شاعران و نوآوران شعر فارسی در قرن بیستم به‌شمار می‌رود. او که بیست‌ویکم آبان ۱۲۷۶ در روستای یوش در مازندران به دنیا آمد، با اندیشه‌ها و اشعارش تحولی بنیادین در ادبیات فارسی ایجاد کرد و به‌عنوان بنیان‌گذار شعر نو فارسی شناخته می‌شود.
نیما در خانواده‌ای فرهنگی و هنرمند به دنیا آمد و از همان سنین کودکی به ادبیات و شعر علاقه‌مند شد؛ تحصیلات ابتدایی را در روستای خود گذراند و سپس به تهران آمد تا تحصیلات خود را ادامه دهد و اوایل جوانی با شعر کلاسیک فارسی آشنا شد و از شاعران بزرگ همچون حافظ، سعدی و فردوسی تأثیر گرفت، اما به‌زودی متوجه محدودیت‌های این سبک شد و به دنبال شیوه‌ای نوین برای بیان افکار و احساسات خود برآمد. او تحت تأثیر فضای اجتماعی و سیاسی زمان خود، به‌خصوص تحولات آغازین قرن بیستم، احساس نیاز به تغییر در شعر فارسی را بیش از پیش حس کرد.
نیما یوشیج با خلق شعر نو، ساختارهایی جدید را به شعر پارسی معرفی کرد؛ او اشعارش را با رویکردی شخصی و احساسی سرود و از مضامین اجتماعی، انسانی و طبیعی بهره برد و برای نخستین‌بار وزن و قافیه شعر را آزاد گذاشت و به جای آن بر احساس و مضمون تأکید کرد؛ از جمله ویژگی‌های برجسته شعر نیما، استفاده از زبان محاوره‌ای و ساده است که موجب نزدیکی بیشتر شعرش به مردم شد.
یکی از معروف‌ترین آثار او «افسانه» است که در آن با زبان و سبک جدیدی داستانی را روایت می‌کند؛ در این شعر، نیما به ایجاد تصاویری زیبا و خیال‌انگیز پرداخته و از طریق آن احساسات عمیق انسانی را بیان کرده است.
پروفسور روژه لسکو مترجم برجسته که در فرانسه به‌عنوان استاد ایران‌شناسی در مدرسه زبان‌های زنده شرقی، زبان کردی تدریس می‌کرد، ترجمه بسیار خوب و کاملی از افسانه نیما ارائه کرد و در مقدمه آن به‌منظور ستایش از این اثر و نشان دادن ارزش و اهمیت نیما در شعر معاصر فارسی، به تحلیل زندگی و آثار او پرداخت و نیما را به عنوان بنیان‌گذار نهضتی نو در شعر معاصر فارسی معرفی کرد. وی در مقدمه ترجمه شعر افسانه در مقاله‌اش می‌نویسد: «شعر آزاد» یکی از دستاوردهای اساسی مکتب سمبولیسم بود که توسط ورلن، رمبو و دیگران در «عصر روشنگری» بنا نهاده شد و شاعران و نویسندگان بسیاری را با خود همراه کرد که نیما یوشیج نیز با الهام از ادبیات فرانسه یکی از همراهان این مکتب ادبی شد.»
باید توجه داشت که شعر نیما یوشیج تأثیرات عمیقی بر ادبیات و فرهنگ ایران گذاشت و او به عنوان پیشگام شعر نو فارسی، بسیاری از شاعران و نویسندگان بعد از خود را تحت تأثیر قرار داد؛ او ادبیات فارسی را از قید و بندهای سنتی رها کرد و زمینه‌ساز ظهور نسل جدیدی از شاعران و نویسندگان شد که به دنبال خلق آثار نو و متفاوت بودند، نیما همچنین به عنوان یک روشنفکر و فعال اجتماعی نیز شناخته می‌شود.
نیما یوشیج در سال ۱۳۳۸ در ۶۲ سالگی درگذشت. او در طول زندگی‌اش به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین نوآوران ادبیات فارسی شناخته شد و آثارش همچنان در دنیای ادبیات مورد توجه و مطالعه قرار می‌گیرد؛ او نه‌تنها به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین شاعران تاریخ ادبیات فارسی، بلکه به عنوان یک نماد از تغییر و تحول در جامعه ایرانی شناخته می‌شود.
نیما یوشیج به‌عنوان پدر شعر نو فارسی، تحولی عظیم در ادبیات ایران ایجاد کرد و با نوآوری‌های خود، قابلیت‌های بی‌پایان شعر فارسی را به نمایش گذاشت؛ او با استفاده از زبان زنده و احساسات عمیق انسانی، آثارش را به تصاویری زیبا و معنادار تبدیل کرد که همچنان در خاطر ایرانیان باقی مانده است.
نیما نه‌تنها یک شاعر بلکه یک اندیشمند است که تلاش کرده است تا از طریق هنر به تغییرات اجتماعی بپردازد؛ آثار او همچنان می‌تواند الهام‌بخش نسل‌های آینده باشد و به ما یادآوری کند که هنر می‌تواند ابزاری قوی برای بیان احساسات، افکار و دغدغه‌های انسانی باشد.