جوان آنلاین: باغ کیانوش اولین فیلم رضا کشاورز با محوریت کودک و نوجوان ساخته شده است؛ فیلمی که به طور قطع می‌توان گفت یکی از آثار استاندارد چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر بود که ناباورانه در بخش مسابقه جشنواره دیده نشد. فیلمی که یک سروگردن از تمامی فیلم‌های سودای سیمرغ بالاتر بود و بعد از چندین سال که سینمای ایران از فیلمی درخور و مناسب با مضمون کودک و نوجوان محروم بود، اثری تأثیرگذار قلمداد می‌شد. اثری که حتی می‌تواند مخاطب بزرگسال را هم با خودش همراه کند. 
در برهه‌ای که سینمای ایران از ایده مناسب و فیلمنامه منسجم رنج می‌برد، رضا کشاورز ثابت کرد که هنوز می‌شود فیلمنامه‌ای نوشت و کارگردانی کرد تا روی پرده سینما جذابیت دراماتیک را به همراه داشته باشد. از سینما چه توقعی داریم؟ قصه‌گو باشد و بتواند در مسیر هدفمند سینمایی به نتیجه درست برسد. باغ کیانوش مسیر سینمایی را طی می‌کند و تمامی اجزای ساختاری‌اش با سعی فراوان با چیدمان درست و به‌قاعده به درام موردنظر کارگردان رسیده است. 
باغ کیانوش دارای فیلمنامه‌ای جزء به جزء است و معتقدم کارگردان تلاش کرده در راستای یک فیلم کودک و نوجوان اثری بی‌ضعف بسازد؛ اثری که بتواند با مخاطبش ارتباط بگیرد، تمامی ابعاد سینمایی در این فیلم شکل گرفته و زمانی که فیلم روی پرده نمایش داده می‌شود، این احساس به‌وجود نمی‌آید که کارگردان، فیلم اولش را ساخته است. نه از آثار دیگر الگوبرداری کرده و نه ضد الگو‌های ساختاری درون ژانری است. در برهه‌ای که فیلم‌های کودک و نوجوان به صورت انیمیشن ساخته می‌شوند و کیفیت مناسبی در ساختار ندارند و بعضی از آن‌ها از سینمای غرب الگوبرداری می‌کنند، باغ کیانوش یک اثر تمام ایرانی است، تمام شخصیت‌هایش ایرانی‌اند و برای ایران تلاش می‌کنند. بستر‌سازی درستی در ایجاد قصه دارد و تمامی شخصیت‌هایش در خدمت قصه قرار گرفته‌اند. انسجام خط روایی باعث شده با اثری مواجه باشیم که از اول تا انتها روپاست و هیچ‌گاه از ریتم درستش کاسته نمی‌شود، مخاطب دنبال‌کننده این فیلم است و می‌تواند از تک تک پلان‌های فیلم لذت ببرد.
 باغ کیانوش یک بازگشت موفق به سینمای کودک و نوجوان است که نه یک قهرمان، بلکه چندین قهرمان دارد که هر کدام از آن‌ها برای اینکه یک دشمن را از روستا یا محیط زندگی خود دور کنند در تلاشند. مرز واقعیت و خیال که مناسب با تمامی شخصیت‌های کودک یا نوجوان فیلم است، یک کنش‌مندی به‌وجود آورده که انگار بعد از پایان فیلم حس میهن‌پرستی پیدا می‌کنیم. تمامی این نکات در فیلم نهادینه شده، چرا که فیلم تکلیفش با خودش روشن است و حرفی را که می‌خواهد بزند، به راحتی به سینما تبدیل می‌کند؛ فیلمی که نوجوانان و بزرگسالان در کنار هم از دیدنش لذت می‌برند.