جوان آنلاین: با نزدیک شدن به ۵ نوامبر ۲۰۲۴ و انتخابات در امریکا، موضوعی که بار دیگر از سوی تحلیلگران انتخابات امریکا شنیده می‌شود، فضای دوقطبی است. جامعه امریکا در این دوره شاهد دو قطبی ترامپ – هریس است. نتایج نظرسنجی‌ها حکایت از اختلاف تنها چند درصدی بین دو نامزد دارد. نتایج نظرسنجی ای‌بی‌سی نیوز نشان می‌دهد دونالد ترامپ نامزد حزب جمهوریخواه ۴۷ درصد آرا و کامالا هریس نامزد حزب دموکرات ۵۱ درصد آرا را کسب کرده‌اند. همچنین نظرسنجی یوگاو نیز هریس را با یک درصد بالاتر یعنی ۵۰ درصد نسبت به ترامپ، رئیس‌جمهور سابق امریکا با ۴۹ درصد آرا نشان می‌دهد. این در حالی است که نظرسنجی‌هایی که در مهر ماه انجام شد، نشان از کاهش محبوبیت هریس به ویژه بعد از مناظره با ترامپ داشت. دانشگاه کوینی‌پیاک در گزارشی بعد از مناظره دو نامزد نوشت: «پس از مناظره نامزد حزب دموکرات دربرابر نامزد حزب جمهوریخواه، پیشتازی هریس در ایالت میشیگان از بین رفته و اکنون ترامپ ۳ درصد پیشتاز است. در ایالت ویسکانسین نیز پیشتازی یک درصدی هریس، اکنون به پیشتازی ۲ درصدی ترامپ تبدیل شده است. در ایالت پنسیلوانیا نیز پیشتازی هریس از ۶ درصد به ۳ درصد کاهش یافته است.» نکته قابل توجه در این بین نوسان آرا در ارتباط با مسائل سیاسی و اقتصادی است. برای مثال مسائل اقتصادی از مسائل مهمی است که تأثیری کلیدی بر انتخابات امریکا دارد. 
در نظرسنجی اخیر یوگاو ۵۶ درصد از افراد با رأی به ترامپ و تنها ۴۳ درصد رأی به هریس فکر می‌کنند که این دو اقتصاد را مسئله مهمی تلقی خواهند کرد. در نظرسنجی ماه سپتامبر یوگاو نتایج آرا ۵۳ به ۴۷ به نفع ترامپ بود. همچنین ۶۲ درصد اقتصاد امریکا در دوره قبلی ریاست جمهوری ترامپ را خوب و ۳۲ درصد آن را بد دانستند. نتایج این نظرسنجی‌ها بیش از هر چیز نشان می‌دهد رقابتی تنگاتنگ میان این دو نامزد در هفت ایالت کلیدی امریکا شامل کارولینای شمالی جورجیا و کارولینای شمالی با ۱۶ رأی الکترال، پنسیلوانیا با ۱۹ رأی الکترال، میشیگان با ۱۵ رأی الکترال، ویسکانسن، آریزونا با ۱۱ رأی الکترال و نوادا با کمترین میزان یعنی شش رأی الکترال در جریان است و این دو تلاش دارند در آخرین روز‌های نزدیک به انتخابات، حامیان بیشتری به سوی خود جلب کنند. 
آنچه در سال‌های اخیر به ویژه قبل از انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ م در رقابت اوباما - ترامپ و انتخابات سال ۲۰۲۰ م در رقابت ترامپ - بایدن تشدید شده، موضوع دوقطبی شدن (Polarization) جامعه امریکاست که در برخی مواقع با اصطلاح شکاف سیاسی نیز توصیف می‌شود. انتخاباتی را که به ریاست جمهوری ترامپ منتهی شد می‌توان نتیجه یکی از شدیدترین دوقطبی‌های سیاسی بین مردم امریکا ارزیابی کرد. این دوقطبی در دوران ترامپ شدید‌تر شد و انتخاب بایدن به عنوان چهل و ششمین رئیس‌جمهور ایالات متحده هم در همین بستر انجام پذیرفت. حمله به ساختمان کنگره امریکا و اصرار بخشی از جامعه این کشور به اینکه در انتخابات تقلب شده است، همگی نشان از دوقطبی عمیقی دارند که در این سرزمین ایجاد شده است. 
شکل‌گیری دوقطبی در جامعه امریکا دستمایه آثار پژوهشی متعددی شده که یکی از مهم‌ترین آن‌ها کتاب «فلسفه دو قطبی سیاسی» اثر دکتر جان ویلم ون‌پروژین استاد دانشگاه آمستردام است که در سال ۲۰۲۱ م منتشر شد. از منظر وی روانشناسی قطبی‌سازی سیاسی از این مفهوم الهام گرفته که برای درک حرکت جنبش‌های سیاسی رادیکال، درک نگرش‌های تک تک شهروندانی که از چنین جنبش‌هایی حمایت می‌کنند، مهم است. از منظر این کتاب، قطبی‌سازی سیاسی پدیده‌ای پیچیده است که نمی‌توان آن را در یک علت ردیابی کرد. او بررسی کرده چگونه شهروندان در مورد مردم با جهان‌بینی متفاوت فکر می‌کنند، چگونه گروه‌های اقلیت را درک می‌کنند و چقدر به رهبران و کارشناسان در مورد مسائل مهم اجتماعی مانند تغییرات آب و هوا، سلامت، روابط بین‌الملل و... اعتماد دارند و چه فرایند‌های روانشناختی و عوامل اجتماعی به قطبی‌سازی در میان شهروندان عادی کمک می‌کنند. 
اندیشکده کارنگی در گزارشی در سپتامبر ۲۰۲۳ به موضوع دوقطبی شدن فضای جامعه امریکا پرداخته و پنج واقعیت درباره قطبی شدن در ایالات متحده را چنین برشمرده است: ۱- رأی دهندگان امریکایی از نظر ایدئولوژیک کمتر از آن چیزی که فکر می‌کنند دوقطبی هستند و این تصور نادرست برای افرادی که از لحاظ سیاسی درگیر هستند، بیشتر است.
۲- سیاستمداران امریکایی به شدت از نظر ایدئولوژیک دوقطبی هستند. به عبارت دیگر، آن‌ها به مجموعه‌های متفاوتی از سیاست‌ها بدون همپوشانی کمی اعتقاد دارند و به آن رأی می‌دهند. این روند برای دهه‌ها به صورت ثابت رشد کرده است. ۳- حتی اگر امریکایی‌ها آن طور که خودشان فکر می‌کنند از نظر ایدئولوژیک دوقطبی نیستند، از نظر احساسی قطبی شده‌اند. این موضوع به قطب‌بندی عاطفی نیز معروف است. به عبارت دیگر، آن‌ها اعضای طرف مقابل را دوست ندارند. ۴- بعید است که قطبی شدن عاطفی به خودی خود باعث عقب‌نشینی دموکراتیک یا خشونت سیاسی شود. مشکل تنها احساسات قطبی نیست، بلکه نحوه تعامل آن احساسات با سیستم‌های رأی‌گیری، مشوق‌های نامزد‌ها و روابط شخصی است. ۵- به طور مشابه، قطبی شدن عاطفی مستقیماً باعث خشونت سیاسی نمی‌شود، اما احتمالاً به ایجاد محیطی کمک می‌کند که به سیاستمداران و رهبران افکار اجازه می‌دهد خشونت علیه سیاستمداران، مقامات انتخاباتی، زنان و بسیاری از انواع اقلیت‌ها را افزایش دهند. بر مبنای این گزارش هر چند امریکایی‌ها درون خود و ذاتاً دو قطبی نیستند، اما روند‌های سیاسی در داخل این کشور به گونه‌ای پیش رفته که مردم را درگیر این موضوع کرده است. 
در مورد فضای دوقطبی در انتخابات پیش روی ایالات متحده چند نکته قابل توجه است؛ نخست اینکه سازوکاری برای جلوگیری از این مسئله در امریکا ایجاد نشده است، چراکه قانون اساسی آن درباره احزاب مسکوت است. ساختار سیاسی امریکا از دهه ۱۸۵۰ دو حزبی است و قطبیت در عرصه‌های مختلف را تقویت می‌کند. مؤلفه‌های اساسی دوقطبی در امریکا به ویژه از سال ۲۰۱۷ م رشد خشونت، افزایش خرید و فروش سلاح، رشد اعتراضات با نگاه به ساخت سیاسی دوحزبی است. این احتمال نیز وجود دارد که به دلیل تفاوت نگاه دو نامزد در انتخابات ۲۰۲۴، فضای دوقطبی سیاسی و اجتماعی تشدید شود. دوم اقدام هواداران ترامپ در حمله به کنگره در ژانویه ۲۰۲۱ تأثیر عمیقی در جامعه امریکا داشته است. برای مثال یورونیوز در گزارشی در می ۲۰۲۴ به نامزدی هری دان، مأمور پیشین پلیس امریکا و از نیرو‌های مدافع کنگره و دریک اوانس از مهاجمان به کنگره در انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها برای راهیابی به کنگره از ایالت‌های مریلند و ویرجینیای غربی پرداخت و نامزدی همزمان این دو را نشانه شکاف عمیق در فضای سیاسی امریکا و وضعیت دوقطبی دانست. سوم در این شرایط وزن سیاسی اقلیت‌ها در انتخابات افزایش می‌یابد. برای مثال نظرسنجی مؤسسه سیاست اجتماعی و تفاهم (ISPU) در شهریور امسال بین اقلیت مسلمان در سه ایالت جورجیا، پنسیلوانیا و میشیگان نشان داد در حالی که آن‌ها در انتخابات ۲۰۲۰ حامی جو بایدن بودند، اما اکنون به دلیل نارضایتی از عملکرد وی در جنگ غزه به مخالفان حزب دموکرات تبدیل شده‌اند. در این شرایط که اختلافات دو نامزد کمتر از چند درصد است، هر یک سعی می‌کنند به جلب نظر اقلیت‌ها بپردازند که گاهی با سیاست‌های گذشته آن‌ها در تناقض است. برای مثال هریس که همواره حامی رژیم صهیونیستی بود، در ماه‌های اخیر با هدف جلب توجه مسلمانان خود را در حال فاصله گرفتن از موضع سرسختانه بایدن در حمایت از تل‌آویو نشان داد.