جوان آنلاین: بعضی وقت‌ها در برخی مناطق محلاتی وجود دارند که از نگاه شهروندان، آنجا جرم خیز است و ساکنانش دست به خلاف‌های مختلف می‌زنند. با این پیش فرض، اکثر مردم از اینکه وارد این محلات شوند، خودداری می‌کنند. اما گروه‌های جهادی برایشان فرقی نمی‌کند که در چه موقعیت زمانی یا مکانی باشند. چون شعار آن‌ها خدمات‌رسانی به تمام هموطنان نیازمند و رفع مشکلات و گرفتاری‌های آنهاست. به همین خاطر در همدان و شهرستان ملایر گروه جهادی بیرق‌الرضا وارد محله‌ای شده که برچسب «خلاف» به آن خورده است. اما جالب اینکه حالا جهادگران این گروه با جوانان این محله چنان دوست شده‌اند که اکثر جوانان به عنوان خادم در موکب‌های این گروه به خدمات‌رسانی می‌پردازند.
گروه‌های جهادی در شهرستان‌های ایران پیوسته در حال خدمات‌رسانی هستند. آن‌ها آموخته‌اند فرصت را برای حضور مدیران هدر ندهند و در هر زمانی، با هر امکاناتی که در اختیار دارند، بهترین خدمات را ارائه کنند.
محمد ترکاشوند که خود را یک جهادگر و خدمت‌رسان به هموطنان معرفی می‌کند، متولد ۱۳۶۴ دارای مدرک لیسانس مدیریت و طلبه سطح دو حوزه علمیه است.
او مسئول گروه جهادی بیرق‌الرضای شهرستان ملایر در استان همدان بوده و چندین سال است که با حضور در مناطق محروم و کم‌برخوردار به هموطنان خدمات‌رسانی می‌کنند.
خودش می‌گوید: «منطقه‌ای که گروه جهادی ما در آن فعالیت می‌کند آسیب‌های اجتماعی فراوانی دارد و تقریباً کسی جرئت نمی‌کند قدم به آن منطقه بگذارد. ما قصد کمک به هموطنان و همشهری‌های خودمان را داریم و به همین خاطر خیلی زود با ساکنان هر منطقه خو می‌گیریم. البته اعضای این گروه اسیر ظواهر و شرایط نمی‌شوند و کسی هم نمی‌تواند آن‌ها را از کارشان دلسرد کند.»
ترکاشوند ادامه می‌دهد: «اولین بار می‌خواستند موکبی برای امام حسین (ع) در این محله برپا کنند. آن‌ها نگران درگیری با اراذل و اوباش بودند، اما آرام آرام با احترام و ادب آن‌ها را به خود جذب کردند. در زمان فعالیت موکب افراد زیادی با خالکوبی می‌آمدند و خودشان غذا می‌پختند و پخش می‌کردند. تعدادی از آن‌ها سیگاری بودند و در روز‌های اول، داخل موکب سیگار می‌کشیدند. بچه‌ها فکری کردند و با کمک هم اتاقی برای سیگار کشیدن درست کردند. جالب اینکه میهمانان ما بر خلاف انتظار به راحتی این مسئله را پذیرفتند و نه تنها در همه کار‌ها همکاری و همراهی می‌کردند بلکه به بزرگ‌تر‌های گروه می‌گفتند: «حاجی هر چه بگی، می‌گیم چشم!.»
خدمات‌رسانی در همه حوزه‌ها
جهادگران نگاه‌های متفاوتی به لوطی‌هایی که وارد موکب می‌شدند، داشتند. البته بیرونی‌ها هم در مورد بچه بسیجی‌ها و جهادگران موضع می‌گرفتند. در داخل موکب ابتدا کمی نسبت به این جماعت تازه وارد حساسیت وجود داشت، ولی کم‌کم اختلاف‌ها بر طرف شد و مسیری برای حضور همه اعضای گروه در محله فراهم شد.
جهادگران جلسات خوبی را در محله با نام گفتگو‌های دوشنبه پایه‌گذاری کردند. این جلسات به نوعی اتاق فرمان برنامه‌های محله بود که جزئیات فعالیت‌های آنان در همه‌جا را مشخص می‌کرد. البته در این جلسات بحث‌های مذهبی و عقیدتی هم انجام و به سؤالات و شبهات پاسخ داده می‌شد.
مدیران بخش‌ها و مسئول گروه، به صورت هفتگی موضوعات را انتخاب می‌کردند و اعضای گروه به سراغ تحقیق و بررسی در خصوص این مباحث می‌رفتند و سپس نتیجه تحقیقات در جلسات به بحث گذاشته می‌شد.
هر چند وقت یک بار هم یکی از اساتید را برای پاسخ‌گویی به نکات مجهول دعوت کردند. در همین جلسات با حضور فعالان محله، مسائل و مشکلات و نیاز‌های محله، مورد بررسی قرار می‌گرفت.
مسئول گروه جهادی بیرق‌الرضای شهرستان ملایر می‌گوید: «تقریباً دو سال است که جهادگران به صورت مستمر توزیع بسته‌های معیشتی را در محلات مختلف برعهده دارند. در میان انجام همین کار‌ها و در مسیر توزیع اقلام بود که بچه‌ها متوجه مشکلات زندگی و خرابی ساختمان‌های نیازمندان شدند. بنابراین با یک برنامه‌ریزی کار‌های عمرانی را در برنامه قرار داده و شروع کردند به کار‌های مختلف از جمله رنگ‌آمیزی خانه‌ها و ساخت سرویس بهداشتی، آشپزخانه و ایزوگام پشت بام‌ها و....»
او ادامه می‌دهد: «گاهی خانه‌ها قابل تعمیر نبودند و آن‌ها خانه‌ها را تخریب و نوسازی می‌کردند. گروهی که حدوداً ۱۰نفر داشت، در این فعالیت مشغول بودند. بنابراین آن‌ها با دعوت از گروه‌های متخصص جهادی دیگر سرعت کار‌ها را بیشتر کردند و حالا می‌توانستند در کمترین زمان، بیشترین خدمات را ارائه کنند.
ترکاشوند توضیح می‌دهد: «مثلاً گروه جهادی امام‌حسین (ع) فردی را داشت که ایزوگام کار بود، فرد دیگری در این گروه بود که برق‌کشی بلد بود. هر کدام از این‌ها می‌آمدند و کاری انجام می‌دادند و پولی بابت دستمزد درخواست نمی‌کردند. از شهرداری هم در بحث مجوز کمک می‌گرفتند. گاهی هم سیمان، ماسه، آجر و مصالح دیگر را به آن‌ها می‌دادند. امروز همه چیز خوب پیش می‌رود و خیرین زیادی از شهر‌های تهران و مشهد و مناطق دیگر به گروه ما و جهادگران کمک می‌کنند.»
به گفته این جهادگر فعال، صفحه‌ای هم در فضای مجازی به نام «بیرق‌الرضا» راه‌اندازی شده که گزارش فعالیت‌ها در آن منتشر می‌شود.
مبلغان محلی
وقتی گروهی صادقانه به میدان می‌آیند و همه کارهایشان برای خدا و در راه رضای معبود است، در مشکلات هم گشایش‌های خوبی را تجربه می‌کنند.
خیرین با دیدن گزارش‌های گروه جهادی بیرق‌الرضا به آن‌ها کمک می‌کنند. مثلاً لوازم خانگی از تهران برای آن‌ها ارسال می‌شود یا در موارد زیادی اقلام‌غذایی مورد نیاز خانواده‌ها به این منطقه می‌رسد. در یکی از موارد فردی هزار‌کیلو برنج خریده و برای آن‌ها فرستاد. در مورد دیگری، برای ساخت خانه چند میلیون‌تومان از مشهد برای گروه ارسال شد.
مسئول گروه جهادی بیرق‌الرضا فقط به فعالیت در فضای مجازی اکتفا نکرده است.
او از آرایشگاه‌های محله برای خبررسانی استفاده می‌کند.
خودش می‌گوید: «با چند آرایشگاه صحبت کرده و با آن‌ها رفیق شده است. آن‌ها هم مبلغ و حامی گروه در محله شده‌اند. به گونه‌ای که مردم به آن‌ها پول می‌دادند تا به دست گروه برسد.»
علت اینکه آرایشگاه محل را برای اطلاع‌رسانی انتخاب کردند این بود که آرایشگاه‌ها محل رفت‌و‌آمد هستند و همه مردم به آنجا مراجعه می‌کنند و با هم گپ می‌زنند. آرایشگاه مثل سوپرمارکت نیست که مردم زمان کمی در آن حضور داشته باشند و به همین دلیل خبری که از طریق آرایشگاه منتشر می‌شود، به سرعت در محله بازتاب می‌یابد.
حالا گروه جهادی بیرق‌الرضا با تمام ارگان‌های شهرستان ملایر ارتباط دارد و در زمان انجام برخی فعالیت‌ها مانند افتتاحیه‌ها از ظرفیت ادارات و نهاد‌ها بهره برده و استفاده می‌کند.