دانش اقباشاوی کارگردان سینما و عضو هیات انتخاب بخش داستانی چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌کوتاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا درباره کیفیت فیلم‌های این دوره از جشنواره گفت: صادقانه بخواهم نظرم را بگویم، باید اعتراف کنم از ترکیب کلی فیلم‌های متقاضی حضور در این دوره از جشنواره، خوشم آمد. تنوع ژانری و جغرافیایی آثار برایم بسیار جذاب بود. گاهی آثاری را از نقاط محروم شرق و یا غرب کشور می‌دیدیم که خیلی هیجان‌انگیز بود.

این کارگردان جوان سینما ادامه داد: علاوه‌بر فراگیری فیلمسازی دیجیتال، به نظر می‌رسد دسترسی به بست ارتباطی در فضای مجازی هم باعث شده است، سطح سواد فیلمسازی در اقصی‌نقاط کشور بالا رفته و این نکته‌ای است که با توجه به ترکیب فیلم‌های متقاضی حضور در جشنواره چهل‌ویکم می‌توانم روی آن تاکید کنم. فیلم‌هایی مانند «برنده» و «دونده» را خیلی در سینمای امروز کم داریم. نگاه نجیبانه‌ای که امثال نادری به دوران بلوغ نوجوانان داشتند بسیار ارزشمند بود و گویی این تم‌ها و مضامین امروز جای خود را به تم «سرخوردگی» داده‌اند

اقباشاوی در ادامه گفت: قطعا این رضایت‌مندی‌ که می‌گویم را نمی‌توان به تمامی فیلم‌های متقاضی تعمیم داد، اما گاهی کمیت، منجر به کیفیت هم می‌شود. برآیند شخصی‌ام از کیفیت آثار این است که سینمای کوتاه ایران در حال جوشش و حرکت رو به جلو، نسبت به سال‌های قبل است. شرایط سینمای کوتاه، در این فضا، بهتر و امیدوارکننده‌تر شده است.

کارگردان فیلم سینمایی «تاج محل» درباره ترکیب ژانری فیلم‌های متقاضی و سوژه‌های مغفول هم گفت: در ترکیب فیلم‌های امسال حتی فیلم‌هایی از ژانر سیاسی هم داشتیم اما اگر بخواهم درباره ایده‌های فراموش‌شده صحبت کنم، می‌توانم به جنسی از آثار اشاره کنم که زمانی به‌عنوان فیلم‌های کانونی می‌شناختیم. فیلم‌هایی که مثلا امیر نادری می‌ساخت و در آن‌ها شاهد نوجوانانی بودیم که با انگیزه بالا به‌دنبال چیره شدن بر طبیعت و سختی‌های زندگی بودند.

وی افزود: فیلم‌هایی مانند «برنده» و «دونده» را خیلی در سینمای امروز کم داریم. نگاه نجیبانه‌ای که امثال نادری به دوران بلوغ نوجوانان داشتند بسیار ارزشمند بود و گویی این تم‌ها و مضامین امروز جای خود را به تم «سرخوردگی» داده‌اند! آنچه احساس می‌کنم در ترکیب فیلم‌های متقاضی امسال جشنواره فیلم‌کوتاه تهران، جایش خالی بود، قصه‌های مربوط به نوجوانان بلندپرواز است.

دانش اقباشاوی؛ کارگردان سینما و عضو هیات انتخاب بخش داستانی جشنواره

اقباشاوی در ادامه گفت: شاید بتوان گفت در برابر حضور کم‌رنگ این جنس قهرمانان، همچنان تم غم و افسردگی در آثارمان پررنگ است. حتی گاهی کمدی‌های سیاهی داشتیم که شاید لبخندی روی لب می‌نشاندند اما قصه‌شان تلخ بود. البته از آن طرف یک فیلم موزیکال بسیار خوب هم در ترکیب آثار داشتیم که برای خودم جالب بود. تم غالب اما همان تلخی بود.

این کارگردان جوان تاکید کرد: از مواجهه با چند فیلم‌کوتاه در ترکیب آثار متقاضی، واقعا شگفت‌زده شدم. برخی فیلم‌ها حتی آنقدر از نظر ایده و کیفیت اجرا، سطح بالایی داشتند که معتقدم می‌توانند برای شکار اسکار بهترین فیلم‌کوتاه سال هم دورخیز کنند. قطعا درباره خطوط قرمز می‌توان فیلم ساخت، اما مهم این است که فیلمساز با چه نگاه و رویکردی سراغ آن سوژه می‌رود؛ خروجی فیلم نباید آزاردهنده و تحقیرکننده باشند

عضو هیات انتخاب بخش داستانی چهل‌ و یکمین جشنواره فیلم‌کوتاه تهران، با اشاره به خط قرمزهای محتوایی برای ارزیابی آثار گفت: ما در همین دوره از جشنواره آثاری را داشتیم که وارد حیطه موضوعات خط قرمزی شده بودند اما سلامت از آن بیرون آمدند. فیلم‌هایی که به‌خوبی داستان خود را تعریف می کردند اما باعث آزار مخاطب نمی‌شدند. قطعا درباره خطوط قرمز می‌توان فیلم ساخت، اما مهم این است که فیلمساز با چه نگاه و رویکردی سراغ آن سوژه می‌رود، خروجی فیلم نباید آزاردهنده و تحقیرکننده باشند.

وی با اشاره به اهمیت توجه کارگردانان به تجربه زیسته خود در فرآیند فیلمسازی گفت: فیلمسازی ترکیب تجربه، تخیل و تحقیقات است. طبیعتا فیلمساز باید تجربه زیسته خود را با اندکی تخیل ترکیب کند و به‌پشتوانه تحقیق آن را برای مخاطب باورپذیر کند. چنین فیلمی برای مخاطب هم باورپذیر می‌شود چرا که فیلمساز شناخت کاملی نسبت به اتمسفر داستانش دارد. در فیلم‌های متقاضی همین دوره هم نمونه‌های موفقی از این رویکرد را شاهد بودیم.

اقباشاوی درباره واکنش خود به اعتراضات احتمالی نسبت به ترکیب نهایی فیلم‌های راه‌یافته به جشنواره هم گفت: بالاخره ما ۷ نفر بودیم که باید براساس سیاست‌های کلی جشنواره و شعار محوری آن یعنی «ژانر» و «تخیل» دست به انتخاب می‌زدیم. طبیعتا جشنواره سلیقه‌ای دارد که در آیین‌نامه‌اش تشریح شده است؛ یعنی علاوه‌ بر سلیقه شخصی ما هفت نفر، سلیقه رویداد هم در این فرآیند نقش داشته است. ما هیچ توصیه‌ای در این بخش نداشتیم و تمام تصمیمات برآمده از مشورت‌های همین گروه هفت‌نفره بوده است.