یک جای کار می‌لنگد، شاید جایی را اشتباه رفته‌ایم، کار به جایی رسیده که برخی از مردم عادی، بدون گذاشتن اخبار در ترازوی عدالت یا راستی‌آزمایی، خبر‌هایی را انتشار می‌دهند که عموماً به معنای آب ریختن به آسیاب دشمن است. در بسیاری از مواقع، فرد هیچ پیشینه و سبقه سیاسی هم ندارد، اما عدم اطمینان و باور به اخبار داخلی او را به سمت و سویی سوق داده که هرگونه اخباری را که از رسانه‌های غیر در فضای مجازی پخش می‌شود، بی‌چون و چرا می‌پذیرد!
امروز فضای مجازی بیش از شبکه‌های تلویزیونی، رادیویی و ماهواره‌ای زمان ملت را پر کرده‌است. این مسئله اوضاع را بغرنج‌تر کرده، چراکه کافی است یک جمله اشتباه یا برشی از یک نطق در شبکه‌های مجازی دست به دست شود، جمله‌ای که می‌تواند احساسات عوام را چنان درگیر کند که بدون هیچ‌گونه فکر و راستی‌آزمایی مقابل خودی قد علم کنند، اما مقصر اوضاع پیچیده‌ای که این روز‌ها فضای مجازی برای ما رقم زده کیست؟! 
کار دشمن که دشمنی است، تردیدی در آن نیست. دشمن از هزار و یک ترفند برای فریب استفاده می‌کند، برای همین است که این روزها، فضای مجازی دستخوش اخبار و جانبداری‌های ناگوار است، تا جایی که گاهی در مواجهه با برخی موضع‌گیری‌ها ممکن است باور نکنیم که شخص موردنظر یک ایرانی است! بدون شک برای پاک کردن فضای مجازی از این دیدگاه سراسر اشتباه، تنها یک راه وجود دارد؛ صداقت برای جلب‌نظر و قانع کردن خودی‌هایی که با دیده تردید به ما نگاه می‌کنند. باید در این زمینه با قدرت عمل کنیم و مقابل این دشمن تا بن دندان مسلح بایستیم. 
پرسیدن و مردد شدن هیچ ایرادی ندارد، اما آیا این شرایط را برای مردم مهیا کرده‌ایم؟ تا زمانی که این اتفاق نیفتد، خباثت‌های دشمن می‌تواند به سادگی باعث فریب افکار مردم شود و این شرایط را نوع نگاه اشتباه ماست که برای دشمن فراهم می‌کند. پس باید با برنامه‌ریزی دقیق و کارشناسی شده، بهترین بهره را از فضای مجازی به عنوان یک فرصت به دست آمده ببریم و نظر مردم را به سوی خود جلب کنیم. 
دشمن، هزار و یک راه برای فریب دارد و ما باید برای هر کدام از این فریب‌ها آمادگی کامل داشته‌باشیم. موشک را می‌توان با موشک قوی‌تر پاسخ داد، اما دست‌گرفتن افکار عمومی و باور مردم، مخرب‌تر از هر موشک دیگری است که باید تدبیری برای این حربه دشمن را که ایجاد اضطراب و فریب در جامعه می‌کند، نیز داشته باشیم. 
امروز باید راهی تازه برای ایجاد هر چه بیشتر وفاق ملی پیدا کرد. راهی حتی برای آشتی کردن با آن‌ها که باورشان را از دست دادند و تا امروز در سکوت روزگار می‌گذراندند، اما فضای مجازی این فرصت را به آن‌ها داده تا بدون مشخص شدن نام و چهره‌ای که دارند، حرفشان را بزنند؛ حرفی که شاید خیلی تلخ باشد، اما گوش ندادن به آن می‌تواند تلخ‌تر شود، چراکه اگر ما گوش ندهیم، دشمنان گوش می‌دهند و چه بسا آماده‌اند تا از این عقده و دلخوری برای تخریب کردن خود ما استفاده کنند، اما‌ای کاش که این فرصت را به آن‌ها ندهیم.