ایستگاه دروازه دولت پیاده شدم، ادحام جمعیت به حدی است که ملت به زحمت از پله ها بالا می رود. پله برقی ها را خاموش کردند تا خدای ناکرده حادثه ای رخ ندهد، ملت مراسم را از همین داخل مترو شروع کرده اند؛ با صلوات و شعار علیه آمریکا و اسرائیل.

مردم برای سلامتی حضرت آقا صلوات می فرستند و شعار حیدر حیدر سر می دهند، در داخل مترو خانمی را دیدم که دستش شکسته و گچ گرفته بود، می گفت همه گفتند با این اوضاع دستت می خواهی بروی نماز، جواب دادم این که چیزی نیست من در نماز آقا بعد از شهادت حاج قاسم هم شرکت کردم در شرایطی که دوشنبه قبلش پایم را عمل کرده بودم.

وارد مصلا شدم، مصلا امروز در نگاه اول حال و هوایی شبیه روزهای "عید فطر" دارد؛ این را از تمهیدات ترافیکی و محیطی مصلی به خوبی می توان دریافت، درب های مصلی از ساعت ۵:۳۰ باز شده و مردم خانوادگی به سمت شبستان می روند، ایستگاه های صلواتی برقرار است تا از نمازگزاران پذیرایی کند.

امروز اما تفاوتی عمده با روزهای عید دارد؛ از آن شادیِ پس از یکماه روزه داری و بندگی و امید قبولی و پاداش در چهره جماعت خبری نیست، چهره مردم آمیزه ای است از حالت های متضاد، از اندوه تا خشم؛ از اندوه از دست دادن عزیزی بی نظیر که قرن ها باید بگذرد تا مادر گیتی دوباره چنین اسطوره ای بیاورد، تا خشم و نفرت از دشمن کفتارصفت سفاکی که جز کشتن کاری از او برنمی آید.

از غرور عملیات دفاعی و موشکی ایران که دلهای داغدارشان را تسلی داد، تا ایمان به وعده الهی که نصرت نهایی از آن ماست و دل خوشی به وجود ذی قیمت رهبری که سایه مبارکش جبران تمام فقدان ها و مایه آرامش همیشگی است.

امروز یک نماد دیگر هم هست، نماد همدلی و وحدت ملت و دولت ایران برای ایستادگی و پشتیبانی از جبهه مقاومت فلسطین و حزب الله، پیامی که از مصلای تهران و نماز نصر برای جهانیان مخابره می شود این است که دولت و ملت ما یک مسیر واحد دارد و همواره پیرو و گوش به فرمان و منتظر یک اشاره ولی است تا جان خود را فدای وطن کند. 

به جای تکبیرهای نماز عید هم رجزهای انقلابی از بلندگوها پخش می شود و فضای مصلی را حماسی می کند. ملت، انگار که راهپیمایی باشد، شعار می دهد و رجز می خواند.

مردم با دلی مالامال از امید می آیند تا در این روزها نماز دشمن شکن جمعه را به امامت مولای حکیم شان اقامه کنند. مقتدایی که به سان دیدبانی هوشمند اوضاع جهان و منطقه را با دقت رصد می کند و با تحلیلی صحیح نقشه راه پیش رو را ترسیم کند.

در سرتاسر مسیر بنرهای بزرگی منقش به تصویر شهدای مقاومت از حاج قاسم و ابومهدی گرفته تا شهید رئیسی و اسماعیل هنیه و نصرالله عزیز فضا را تزئین کرده است.

من تردید ندارم روح مطهر این شهدای بزرگوار امروز در مصلی حاضر است و همراه با این مردم انقلابی پشت سر ولی امر مسلمین جهان به نماز می ایستد. مگر نه اینکه بارزترین شاخصه این بزرگان ولایت پذیری و تبعیت بی چون و چرا و عشق بی مانند به حضرت آقا بود، و مگر نه اینکه شهادت عاقبت رهروان دلداده سید علی است، پس یقینا این شاهدان شهید حاضرند و همراه با ما در نماز "جمعه نصر".

در طول مسیرهای ورودی به محدوده مصلی نمازگزارانی که به صورت خودرویی و موتوری حرکت می کنند با برافراشتن و تکان دادن پرچم های حزب الله لبنان فضای حماسی و پر از شور و نشاط در حمایت از رزمندگان جبهه مقاومت ایجاد کردند.

از در خیابان بهشتی وارد مصلا می شوم، سیل جمعیت به قدری است که همان ابتدا شبستان پُر شده و مردم در حیاط مصلا نشسته و سجاده پهن کرده اند.زن و مرد و پیر و جوان با هر تیپ و قیافه و شکل و شمایلی وارد مصلا می شود. تصاویر سید مقاومت و حاج قاسم در دست همه دیده می شود.صدای مجری مراسم در تمام مسیر به گوش می رسد.

شاعری عربی را برای مداحی دعوت می کند. یک شاعر آئینی از بحرین است؛ اول ذکر مصیبت امام حسین (ع) را می خواند. آن صحنه ای که قمر بنی هاشم به شهادت می رسد و حضرت اباعبدالله می گوید: الان انکسر ظهری...چه تناسبی است برای حال و احوال آقا در این روزها! بعد آقای مهدی رسولی پشت تریبون می رود؛ او هم اول روضه می خواند، بعد رجز. جمعیت اما همچنان در حال ورود به مصلی است.

تلاش من برای ورود به شبستان به جایی نمی رسد و میان جمعیت می‌گردم تا جایی برای نشستن و نماز پیدا کنم.هرچه به ظهر نزدیک می‌شویم، آفتاب داغ تر می‌شود ولی نسیم خنکی می‌وزد و جان مردم را نوازش می دهد.نیروهای نظامی با آب از مردم پذیرایی می کنند.هرچه بیشتر می گذرد بر اشتیاق جمعیت برای شنیدن خطبه های حضرت آقا افزوده می‌شود.به ترتیب شاعران آئینی پشت تریبون می‌روند و هم در رثای سید حسن عزیز شعر می خوانند، هم برای قاتلان نصرالله خط و نشان می کشند.

یکی از آنها به کفتارهای کودک کش صهیونیست هشدار می دهد «شما سنگرشکن دارید، ما خیبر شکن داریم» در فواصل مداحی شاعران، قاریان آیاتی از قرآن تلاوت می کنند.

قاریان آیاتی را برگزیده اند که "نصرالله" داشته باشد.

مردم از سراسر کشور برای اقامه نماز به امامت حضرت آقا به تهران آمده اند. در مصلی که راه می روی انواع لهجه ها و زبان ها را می شنوی؛ از اصفهانی و یزدی، تا خوزستانی و شمالی، از ترکی و لری تا کردی و کاشانی.مجری مصیبت واره را به محضر حضرت آقا تسلیت می گوید.عظمت جمعیت وقتی مشخص می شود که هم نوا با هم شعار می دهند.

برنامه پایانی قبل از اذان مداحی حماسی میثم مطیعی است که با مضامین عالی جمعیت را به وجد می آورد.مداحی دو زبانه فارسی- عربی که به شعار و رجزخوانی جمعی ختم می‌شود.

پس از اذان بلافاصله صدای دلنشین حضرت ماه می آید که به نمازگزاران مشتاق سلام می دهد و تمام مصلی یکپارچه خروش می شود برای لبیک به مقتدای خویش... .