ویروس ماربورگ که از خویشاوندان ابولا است یکی از کشنده ترین و غیرقابل درمان‌ترین پاتوژن‌های بیماری‌زا در جهان است این هفته در روآندا کشتار کرد و جان ۸ نفر را گرفت. این ویروس باعث می‌شود افراد از منافذ خود دچار خونریزی شوند و از هر ۱۰ مبتلا ۹ نفر را می‌کشد.
از سوی دیگر اغلب کارکنان بهداشتی را در معرض خطر مستقیم انتقال ویروس از طریق مایعات بدن آلوده قرار می‌دهد{در روآندا اغلب کارکنان آلوده شده و قربانی شده‌اند} و جزو ۳۰ ویروسی است که حدس زده می‌شود جزو همه گیری آینده باشد.
شیوع این بیماری معمولاً در مناطقی رخ می‌دهد که مردم از طریق ورود به معادن یا غارهایی که حیوانات در آن زندگی می‌کنند در معرض خفاش‌های میوه قرار گرفته که به طور طبیعی ویروس را در خود جای داده‌اند.
در مجموع در این کشور آفریقایی ۲۶ مورد تایید شده دارد، اگرچه تصور می‌شود حدود ۳۰۰ مورد به دلیل تماس با بیماران شناخته شده در معرض خطر هستند.
ویروس ماربورگ یک تب خونریزی دهنده ویروسی است، همان نوع بیماری که ابولا به آن تعلق دارد، اما حتی کشنده‌تر است.
بیماران مبتلا اغلب «شبح‌مانند» می‌شوند و چشم‌های عمیق و چهره‌های بی‌اظهری در خود ایجاد می‌کنند. این معمولاً با خونریزی از دهانه‌های متعدد - از جمله بینی، لثه ها، چشم‌ها و واژن همراه است. مانند ابولا، حتی اجساد مرده نیز می‌توانند ویروس را به افرادی که در معرض مایعات آن قرار دارند منتقل کنند.
علائم اولیه این بیماری شامل سردردهای شدید، دردهای عضلانی، تب، اسهال، خستگی معده درد و استفراغ است. از آنجایی که مراحل اولیه عفونت ویروس ماربورگ شبیه سایر شرایط است، این به عامل بیماری زا زمان می دهد تا قبل از اینکه مقامات زنگ خطر را به صدا درآورند، گسترش یابد.
هنگامی که عفونت رخ می‌دهد، ویروس سیستم ایمنی بدن را هدف قرار می‌دهد، که به طور معمول برای محافظت در برابر عوامل بیماری زا عمل می‌کند. این عفونت باعث می‌شود که سیستم ایمنی بدن به درستی فعال نشود و به ویروس اجازه انتشار بدون کنترل را بدهد.
معمولاً، حدود روز پنجم پس از عفونت، بیماری به آنچه پزشکان به عنوان "مرحله اولیه اندام" توصیف می‌کنند، پیشرفت می‌کند.
در این مرحله، بیمار ممکن است دچار خونریزی از چشم، التهاب در اطراف بدن، و تورم قابل مشاهده در اطراف بدن خود شود - معمولاً در پاها، مچ پا و پاها. بیماران اغلب در عرض هشت یا نه روز پس از ظهور اولین علائم خود می‌میرند. این ویروس برای اولین بار در سال ۱۹۶۷ در آزمایشگاه ماربورگ آلمان کشف شد و آن را به محموله میمون سبز آفریقایی نسبت دادند.