شناسهٔ خبر: 68907621 - سرویس گوناگون
نسخه قابل چاپ منبع: فرارو | لینک خبر

سلامت قلب با نوشیدن روزانه سه فنجان قهوه

به گفته محققان، مصرف قهوه و کافئین می‌تواند نقش محافظتی مهمی در پیشگیری از بیماری‌های قلبی ایفا کند.

صاحب‌خبر -

طبق پژوهشی جدید، مصرف منظم مقادیر متوسط ​​قهوه و کافئین می‌تواند اثر محافظتی در برابر ابتلا به «چندبیماری کاردیومتابولیک» (Cardiometabolic multimorbidity) داشته باشد. چندبیماری کاردیومتابولیک یا CM ابتلای هم‌زمان به حداقل دو بیماری کاردیومتابولیک مانند بیماری عروق کرونر قلب، سکته مغزی و دیابت نوع ۲ است.

به گزارش دیجیاتو به نقل از CNN، محققان دانشگاه سوچو چین می‌گویند مصرف قهوه و کافئین ممکن است نقش محافظتی مهمی در برابر ایجاد CM ایفا کند. به گفته محققان، مصرف ۳ فنجان قهوه یا ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلی‌گرم کافئین در روز ممکن است به کاهش خطر ابتلا به چندبیماری کاردیومتابولیک در افرادی که سابقه بیماری‌های قلبی نداشته‌اند، کمک کند.

کاهش ابتلا به بیماری‌های قلبی با مصرف قهوه 

محققان در پژوهش خود داده‌های حدود ۱۸۰ هزار نفر را تجزیه‌وتحلیل کردند. این افراد ابتدا به CM مبتلا نبوده‌اند. در این داده‌ها، اطلاعاتی مانند میزان مصرف کافئین از طریق قهوه، چای سیاه یا چای سبز و سابقه CM قید شده بود.

براساس داده‌های محققان، مصرف متوسط ​​کافئین با کاهش خطر ابتلا به چندبیماری کاردیومتابولیک همراه است. این خطر با مصرف ۳ فنجان در روز ۴۸.۱ درصد و با مصرف روزانه ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلی‌گرم کافئین ۴۰.۷ درصد کاهش می‌یابد. این مقایسه نسبت به افرادی انجام شده که کمتر از یک فنجان قهوه می‌نوشیدند.

محققان دانشگاه سوچو می‌گویند:

«این یافته‌ها نشان می‌دهد ترویج مصرف متوسط ​​قهوه یا کافئین به‌عنوان عادت غذایی برای افراد سالم ممکن است مزایای گسترده‌ای در پیشگیری از CM داشته باشد.»

این پژوهش داده‌های آماری بالایی دارد، اما هنوز نمی‌تواند به سؤالاتی درباره ارتباط دقیق کافئین و سلامت قلب پاسخ دهد. به گفته محققانی که در این پژوهش شرکت نکرده‌اند، این داده‌ها رابطه کافئین، چای و قهوه را با کاهش خطر CM نشان می‌دهند، اما نباید بین این دو عامل استنباط علت و معلولی بکنیم؛ چراکه ممکن است عوامل دیگری علت بهبود سلامت قلب بوده باشند. برای مثال، شاید کسانی که بیشتر کافئین مصرف می‌کنند، غذای سالم‌تری می‌خورند یا فعالیت بدنی بیشتری دارند.

یافته‌های این پژوهش در ژورنال Clinical Endocrinology & Metabolism منتشر شده است.

نظر شما