به گزارش تابناک ورزشی، خشم مهدی طارمی پس از دیدار پر از انتقاد تیم ملی مقابل قرقیزستان، قابل هضم نبود. او که از تاریخ فوتبال ایران گرفته تا منتقدان تیم ملی، به همه تاخت و حتی به شعار هواداران حاضر در ورزشگاه فولاد شهر هم انتقاد کرد. او حین بازی و پیش از حضور مقابل رسانه‌ها نیز در واکنش شعار «حیا کن، رها کن» برای امیر قلعه‌نویی و تشویق علی دایی به سمت سرمربی تیم ملی رفت و با بوسیدن سر او، به نوعی پاسخ انتقادات زنده هواداران نسبت به بازی پر نقص تیم ملی را داد!
باوجود نقدهای بسیار زیاد هواداران به رفتارهای سالیان اخیر بازیکنان تیم ملی، هیچ‌وقت دیده نشد که آنها بتوانند به نقدهایی که نسبت به رفتارشان وجود دارد پاسخ درستی بدهند. از ماجرای حواله‌های خودرو و رانتی به این بزرگی در وضعیت بغرنج اقتصادی مردم گرفته تا دسیسه‌های برخی بازیکنان تیم ملی برای تغییر کادرفنی و در ادامه اتفاقاتی که پیش، پیرامون و پس از جام جهانی ۲۰۲۲ قطر رقم خورد. با این حال با اولین شعار هواداران علیه کادرفنی که برگرفته از عملکرد فنی تیم بود، مهدی طارمی به عنوان کاپیتان تیم ملی شور می‌گیرد و با مصاحبه‌ای تند به نقدها پاسخ می‌دهد.
کاپیتان تیم ملی در بخشی از صحبت‌هایش نسبت به شعار «بی شرف» هواداران واکنش نشان داد. شعاری که با تصاویر منتشر شده مشخص است در واکنش به ضرب و شتم تعدادی از هواداران توسط لیدرهای قلدر روی سکوها بود. لیدرهایی که به طور معمول از سوی فدراسیون فوتبال هماهنگ و هدایت می‌شوند و با توجه به لباس‌های متحدالشکلی که پوشیده بودند، نمی‌توان آنها را جدا از فدراسیون فوتبال و بخش اجرایی تیم ملی دانست. در همین حین وقتی این لیدرها به سمت هواداران حمله کرده و آنها را کتک زدند، سایر تماشاگران که شاهد این صحنه‌های زشت روی سکوها فولادشهر بودند، با شعار بی شرف نسبت به این اتفاقات اعتراض کردند.
حالا مهدی طارمی در دفاع از خود و هم تیمی‌هایش در واکنش به شعار تماشاگرانی که برای دفاع از جان خود و همراهان‌شان مقابل قلدرهای هماهنگ شده از سوی فدراسیون فوتبال سلاح دیگری جز شعار دادن نداشتند و در آن وضعیت هم فقط به گفتن «بی شرف» بسنده کردند، در نشست خبری گرد و خاک به پا می‌کند؛ بی آنکه بداند دلیل اصلی شعار هواداران چه بوده و برای چیست.
طارمی در نشست خبری نسبت به شعار هواداران گفت: «به من گفتند که نگو؛ ولی بی‌شرف کلمه سنگینی است. نمی‌توانیم بهم بگوییم بی‌شرف. ما بی‌شرف نیستیم. من نباید بگویم و شما هم نباید بگویید. می‌دانم وضعیت اقتصادی برای مردم سنگین است و ما هم شکایت داریم. مگر ما برای کشور این اتفاقات را رقم زدیم که بی‌شرف هستیم؟ امیرخان هم هزاربار گفته که شرایط اقتصادی باید بهتر شود. طبیعی است که مردم این عقده‌ها و فشار را یک‌جا خالی کنند ولی نه در این حد. ما هم خانواده داریم و مثل شما هستیم و دوست داریم این کشور موفق شود.»
سؤال اینجاست، آنها که به مهدی طارمی گفتند که چیزی نگوید، آیا نگفتند که چرا تماشاگران از خشم و زیر مشت و لگدهای اراذلی به نام مشوق تیم ملی، شعار «بی شرف» سر دادند؟ آنها که به مهدی طارمی گفتند چیزی نگوید، آیا خود بخشی از پازل مدیریت، امور اجرایی و رسانه‌ای فدراسیون فوتبال و تیم ملی نیستند که بدانند و به کاپیتان تیم ملی بگویند یک دسته قلدر و اراذل استخدام شده روی سکوها به اولین شعار در نقد بازی تیم ملی واکنش نشان داده‌اند و هواداران تیم ملی را زیر مشت و لگد گرفته‌اند؟
جالب اینجاست مهدی طارمی که همیشه ادعای سردسته بودن و بزرگی کردن دارد و در دفاع از خودش و هم دسته‌هایش زبان به انتقاد می‌گشاید، چرا در چنین مواردی از مردم و هواداران دفاع نمی‌کند؟ طارمی سال ۹۴ و در ۲۳ سالگی هم مدعی بزرگی بود و البته از قدرت بازوی اراذلی به نام بوقچی و لیدر و مشوق نیز استفاده می‌کرد. زمانی که بازیکنان پرسپولیس سوم اسفندماه ۱۳۹۴ اعتصاب کرده بودند و طارمی وقتی خبرنگاران را بیرون از محل تمرین پرسپولیس در حال انجام کار خبری دید با پرخاش به یکی از بوقچی‌های باشگاه درخواست داد که خبرنگاران را از محل تمرین بیرون بریزد! این مسئله با اعتراض خبرنگاران نیز مواجه شد و وقتی به طارمی گفتند مگر پرسپولیس بزرگتر ندارد که شما به جای بقیه بازیکن‌ها تصمیم می‌گیری با صدای بلند گفت: «بزرگتر پرسپولیس من هستم»! حالا پس از یک دهه انگار طارمی با بازوبند کاپیتانی تیم ملی تفاوتی با بازیکن جوانی که تازه به پرسپولیس رفته بود، ندارد و با همان منش ادامه مسیر می‌دهد.
از نقد طارمی که بگذریم، باید فدراسیون فوتبال بیاید و پاسخ بدهد که افرادی که به عنوان مشوق روی سکوها سازماندهی کرده تا قلدری کنند و مردم را زیر مشت و لگد بگیرند، چگونه غربال می‌شوند و چرا هیچگونه فیلتری برای انتخاب آنها وجود ندارد؟ مگر می‌شود عده‌ای هماهنگ شده به یک باره به سمت هوادارانی حمله کنند که نسبت به بازی تیم ملی نقد دارند؟ آنهایی که به بدترین شکل پاسخ اعتراض مردم را با مشت و لگد می‌دهند، اگر «بی شرف» خطاب نشوند، چه چیزی باید خطاب شوند؟ رفتاری که دور از شأن انسانی است، چگونه و با چه زبانی باید پاسخ داده شود؟ اگر مردم نسبت به این اراذل و قلدرها «بی شرف» نگویند، چه چیزی بگویند که بخشی از خشم‌شان خالی شود که حتی این واژه هم شاید برای چنین اراذلی کم باشد.
این نکته نیز قابل تأمل است که چهار روز از بازی تیم ملی و این اتفاقات تلخ گذشته و فدراسیون فوتبال، بخش رسانه‌ای تیم ملی و کادرفنی و بازیکنان هیچ واکنشی نسبت به کتک خوردن هوادارانی که برای تشویق آنها به ورزشگاه رفته بودند و به عملکرد تیم ملی انتقاد کردند، نشان نداده‌اند. مسلم است که وقتی چنین سکوتی ادامه‌دار می‌شود، فاصله‌ها نیز بیشتر شده و اینکه این افراد سازماندهی شده بودند، بیشتر رنگ واقعیت به خود می‌گیرد.