به گزارش "ورزش سه"، ساره جوانمردی که بعد از اتمام کارش در مسابقات میکس تپانچه خفیف ۵۰ متر SH1 و ایستادن در جایگاه پنجم این رقابت‌ها از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد در مورد این تصمیم خود و دیگر مسائل توضیح داد.

* اميدوار بودم امروز هم مدال بگيرم

بعد از مسابقه تپانچه ۱۰ متر قصد خداحافظی داشتم اما دیدم یک مسابقه دیگر پیش رو دارم و باید با امید بیشتری ادامه بدهم، امید هم داشتم که بتوانم در رقابت امروز یکی از سه سکو و مدال آن را بگیرم اما خدا نخواست.

همیشه به خدا می‌گویم آنچه برایم‌ مقدر کردی، اتفاق بیفتد. هیچوقت هیچ چیز را به زور از خدا نخواستم.

در مرحله مقدماتی خیلی خوب بودم و از عملکرم راضی‌ام اما فینال را دوست نداشتم. شرمنده مردم‌ شدم و‌ امیدوارم‌ همان مدال تپانچه ۱۰ متر را از من بپذیرند.

*هنوز دود از کنده بلند می‌شود

به نظر می‌رسد هستند ورزشکارانی که بتوان روی آنها سرمایه گذاری کرد. به قول یک بنده خدایی تا بازیکن‌ ۱۸ ساله داریم چرا باید روی فرد ۴۰ ساله سرمایه گذاری کرد. 
من‌ امروز میخواهم به آن‌ بنده خدا بگویم هنوز دود از کنده بلند می‌شود و هنوز ساره جوانمردی آنقدر توانمند است که طلای پارالمپیک و پنجمین مدالش (۴ طلا و یک برنز) در این بازی‌ها را بگیرد. امیدوارم تیم ملی پاراتیراندازی با باریکنان جدیدش موفق باشد و‌ بتواند مدال‌های طلا را تا چند پارالمپیک بعد حفظ کند.

* مى‌خواهم بيشتر از قبل مادرى كنم

فعلا برنامه‌ای ندارم، می‌خواهم استراحت کنم و‌ به کارهای عقب افتاده زندگی و فرزندم برسم. دو هفته از او دور بودم و این تجربه تلخ و سختی بود. این اولین بار بود به این‌ اندازه دور بودم و می‌خواهم از این‌ به بعد بیشتر برای او مادری کنم. در چندماه اخیر واقعا نتوانستم آنطور که باید به او برسم.

* ثابت كردم بانوان هم مى‌توانند نخبه باشند

شاید بگویند چه قضاوت خودخواهانه‌ای دارم اما اگر بخواهم قضاوت عادلانه داشته باید بگویم پاراتیراندازی و ساره جوانمردی در چهار پارالمپیکی که در آن حضور داشت، به عنوان پدیده حضور پیدا کرد. قبل از من بودند پاراتیراندازانی که در پارالمپیک مدال گرفتند اما مستمر نبود. ساره جوانمردی اما ثابت کرد که یک خانم با همه مشکلات و محدودیت‌ها می‌تواند به عنوان یک ورزشکار شاخص و نخبه راهش را ادامه بدهد.

دور از ذهن نیست که در پاراتیراندازی بتوانیم دوباره چنین ورزشکاری داشته باشیم. من از نظر روحی و روانی واقعا دیگر کشش نداشتم و‌ به همین دلیل تصمیم به خداحافظی گرفتم.

* دوست ندارم پاراتيراندازى از مدال‌آورى دور شود

پاراتیراندازی ایران برای این‌ ماده چیزی نکاشت که بخواهد برداشت کند. بعد از سه سال و نیم یعنی بعد از توکیو که تیر زده بودم دیگه تا سه ماه پیش تیر نزده بودم. ۵ جلسه تمرین کردم و رفتم کره جنوبی، انجا مدال نگرفتم اما رکوردشکنی داشتم. بعد از آن‌ به رییس فدراسیون (جلیل کوهپایه زاده) درخواست تمرینات بین اردویی دادم اما آن را رد کرد. 
من فکر می‌کنم هرچه بکاریم، برداشت می‌کنیم و کاشته خوبی نداشتیم برای برداشت. اما واقعا دوست ندارم پاراتیراندازی جزء رشته‌هایی باشد که از دوره مدال آوری دور شود.

* دلم برای این صحنه‌ها تنگ می‌شود

قرآنی که من بوسیدم ۱۷ سال است که همراه و‌ یار من است و در خط‌ها کنار من است، جلد آن پاره شده چون سفرهای زیادی کنار من بوده است اما با داشتنش خیلی ارامش می‌گیرم. شاید خیلی‌ها به این موضوع گارد داشته باشند اما مونس من قرآن است.
فارق از همه مسائل من فکر می‌کنم همه به پرچم کشورمان عرق داریم، عرق به وطن و پرچم اینجا نمود بیشتری دارد. خوشحالم که توانستم برای آخرین بار باعث اهتزاز پرچم و نواخته شدن سرود کشورم شدم، آن لحظه به این فکر می‌کردم که برای آخرین بار است و دلم برای این صحنه تنگ می‌شود.